Eve geldiğimde direk odaya cıktım uraz uzanmış tavanı izliyordu.
"Ben biraz Istanbul'a gideceğim. Sende kafanı toparlarsın biraz." Dedim.
Birşey demedi.
"Ateş'in valizini hazırlayayım o zaman." diyip odanın cıkısına yöneldim.
"Ateş'i evde bırak Fatma bakar ona,sende toparlarsın kafanı."
****
Ucaktan indigimde Kuzey'e sarıldım.
"Hosgeldin yengem ya." Dedi gülerek.
"Hosbulduk kuzey." Dedim.
"Eee Uraz nerede?"
"Evdemi konussak bunları?"
"Tamam." Diyip beni yönlendirdi.
####
"Uraz?"
"Ne var Mira?" Dedi tersce hâlâ önündeki dosyalarla haşır neşir oluyordu yaptığı şeyin beni kırdığını farkındaydı ve suanda bilerek yapıyordu ben onu kırdım oda beni kırıyordu. Haklıydı belkide ama ben üzüldükçe daha kötü hissediyordum ve hâlâda düşük tehlikem vardı bu beni dahada korkutuyordu.
"Affedecekmisin beni? Uraz çok üzülüyorum lütfen canımı acıtmaktan vazgec,evet ben senin canını yaktım ama sen yakma. Hakediyorum yaptıklarını ama ben bu halimle daha cok hırpalanıyorum." Diye fısıldadım. "Uraz ne olur... Affet beni." Dedim yalvarır gibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜZELİM
General FictionMİRA VE URAZ'IN HİKAYESİ,BİR AŞKIN HİKAYESİ BU... Mira deli dolu bir genç kız idi,babası onu pamuklara sarıp büyütmüştü. Hayatını hep özgürce yaşamıştı. Mardin'e taşındı. Cok seviyordu o sehri,rüya gibi bir yerdi sanki. O sehir onun Cehennemi olursa...
