GÜZELİM

Bölüm 46 "POYRAZ'IN GERÇEKLERİ."

Kac kere silip yazdım hic bilmiyorum,en son sildigim bölüm 3490 kelime idi. Kararsız kalıyorum,busefer daha iyi oldu sanki. Umarım begenirsiniz MİRAZCILAR,iyi okumalar. Haaa bu arada söylemeden gecemeyecegim,böyle bir bölüm aklımdaydı tabiki ileriki bölümlerde diye düsündüm,malesef kısmet bu bölümeymis.  Neyse okuyup anlayın hssjshdh

Sevda cadısına sinirle "Bunun bedelini ödeyeceksiniz." Diye mırıldandım.
Sevda "Uraz'i bana karşı dolduracakmısın yine gelin?" Diye sordu.
"Busefer ben varım karsınızda,dediginiz her kelime icin pisman edecegim sizi."
Yüzüme yedigim tokatla yere düştüm.
Kuzey "Kendine gel yenge,burası hastane." Diyip beni yerden kaldırdı.
"Densiz!"
Ağa eşlerinden biri "Kalkın hanımlar,gidelim otellere." Diyip ayaklandılar. Sinirle yanlarından uzaklaştım. Resmen bana herkesin icinde tokat attı!
Uraz uyansın hepsini tek tek anlatacaktım!
Koluma dokunan elle korkuyla sıçradım. Poyrazdı.
Beni birden asansöre cekti ve zemin kat dügmesine bastı.
Asansörde kimse yoktu,rahatca bagırabilirdim yani.
"Ne yapıyorsun sen,gerizekalı?!"
Poyraz "Konuşmama izin ver,herseyi yanlış anlıyorsun. Abimi bana karşı dolduracaksın,biliyorum." Dedi.
Alayla güldüm. "Hayır abini sana karsı doldurmayacagım,sadece gercek yüzünü gösterecegim!" Dedim.
"Ilk önce anlatmama izin ver,sonra ne yaparsan yap."
Omuz silktim.
Asansör durunca,indik.
"Sadece bes dakikan var,ne diyeceksen de."
"Bak,ben... Seni seviyordum!"
Bedenimdeki sinir şırıngayla cekilmiste,saskınlık eklemisti sanki.
"N-ne?"
"Duydun! Suan öyle birsey hissetmiyorum tamammı,artık sadece yengemsin. Ötesi yok. Abimin karısısın,o ilk defa asık oldu birisine. O sanslıda sensin."
Birsey diyemedim. Dilim tutulmus gibiydi.  Hastanedeki banklara oturduk.
"Siz evlenmeden önce,yani sen istanbuldayken karsılasmıştık. Ben begenmistim seni,sonra Ünlü bir isadamının kızı oldugunu ögrendim. O zamandan beri hep aklımdaydın. Mardine geldigimde öğrendim abimle evli oldugunu,beynimden vurulmusa döndüm. Sen onla nasıl evli olabilirdinki? O odunun tekiydi! Sen romantik erkeklerden hoslanırdın,Burakla sevgili oldugundan belliydi. Abim... Odun,asırı kıskanc,kendi bildigini okuyan,inatcının tekiydi. Ben Mardin'e babama senden bahsetmek icin gelmistim halbuki,evli oldugunuzu ögrenince diyemedim."
"B-ben..." diyip sustum. Diyecek birsey bulamıyordum. Susmaktan baska birsey gelmiyordu elimden. Aşırı şaskındım.
"Birsey söylemek zorunda degilsin Mira,suan hayatımda baska birisi var. O unutturuyor seni bana,hatta unutturdu belkide. Mira...Bunu duydugun icin benden uzaklasma olurmu? Sanırım böyle birseyi kaldıramam ben."
O kadar masum bir haldeydiki suan,dilimi daha cok baglamıstı sanki.
"Saskınlıgınıda anlayabiliyorum,beklemezdin böyle birseyi."
Derin bir nefes verdim. "Ben ne desem bilmiyorum Poyraz,saskınım hâlâ." Diye bildim en sonunda.
"Bes dakikan doldu." Diyip ayaklandım. Konuyu kapatmak onun icinde,benim icimde iyi olacaktı.
Poyraz'da ayaga kalktı,elini cenem koydu ve kafamı hafifce kaldırdı.
"Mira yanagına ne oldu senin?" Diye sordu.
Geri cekildim.
"A-annenin marifeti." Dedim gözlerimi Poyraz haricinde heryerde gezdirerek.
"Ah be Anne!" Diye söylendi sinirle.
"Neyse... Ben Uraz'a bakayım." Diyip arkamı dönüp ilerlemeye basladım.
Poyraz'a karsı yelkenleri suya indirmistim bile. Anlattıklarından ziyade,duyguları benim icin önemliydi. O iyi biriydi,onu kırmamaya calısacaktım. Uraz'a da bunlardan asla bahsetmeyecektim,cidden benimde Poyraz'ın da topuğuna sıkardı. Bunu öğrenmemesi icin elimden geleni yapacaktım.
Asansöre bindiğimde sıkıntıyla nefesimi dışarı üfledim.
Yaşadıklarım cidden zordu,zorluyordu. Baskası olsa kaldırabilirmiydi bilmiyordum. Ben kendimi bu kadar güclü bilmezdim,Uraz kadar olmasada güçlüydüm bende. Urazla tanışmadan önce yasantım gayet normaldi. Gece hayatım vardı,çok rahat yasıyordum hayatımı.  Suan çok farklıydı.
Asansör durunca indim ve Uraz'ın odasına ilerledim. Boran baba,Kuzey ve Elvan dışında kimse yoktu. Gitmisti heralde Sevda,defolsun!
Odaya dogru ilerlerken,Poyraz'ın sesini duyunca duraksadım.
Sesin geldigi yöne kafamı cevirdim. Telefonla konusuyordu.
"Anlattım Mira'ya herşeyi."
Karşı taraf birşeyler söyledi. Poyraz'ın kaşları çatıldı. Uraz'a çok benziyordu. Mimikleri,duruşu....
"Abime söylemeyeceginden eminim,aptal aptal konusma lan!" Dedi. "Hem sen demedinmi anlat diye?"
Karşı taraf birseyler söyledi. Poyraz'ın kaşları dahada çatıldı.
"Sevgilim var dedim! Asıgım falan demedim!"
Daha fazla duymak istemiyordum. Hızlı adımlarla uzaklaştım oradan. Doktor,Uraz'ın odasından çıkıyordu.
Doktor'a "Durumu nasıl?" Diye sordum.
Doktor "Mira sizmisiniz?" Diye sordu.
Soruya soruyla cevap veren doktor...
"Evet." Dedim.
"Sizin isminizi sayıklıyor,babasına ve size iki dakika zaman verecegim. Bekledigimdende hızlı gidiyor Uraz Bey,bir ihtimal aksama dogru veya simdide uyanabilir. Uraz Bey'e bağlı."
Boran baba derin bir oh cekti.
"Allah'a çok şükür bunuda atlattı oğlum."
Doktor gülümsedi.
"Hemsireler sizi hazırlasın." Dedi.