ZAMANSIZ AŞK (TÖRE)

BAYRAMA ÖZEL ✨

Yeni Instagram hesabından duyuru ve spoiler için takip etmeyi unutmayın!
✓ fansaalyaa

Şervan daha on bir yaşında iken, yani çok küçükken, annesinin öldüğünü daha yeni yeni anlamışken, hayatın acı yüzüyle ve karanlık tarafıyla yüzleşmesiyle o küçücük yaşında ilk önce kardeşini düşündü. Abi yüreği işte önce kardeşi geldi onun için.

Gece vakti küçük kardeşi ağlamaya başladı. Sesi konağı inleten cinstendi. Küçük çocuk, bilirdi Zöhre Hanım kalkıpta küçük kıza bakmazdı. Küçük adımlarla odasından çıktı. Hemen yan odadaki kardeşinin yanına gitti. Belki abisi onu sallarsa uyurdu da ağlamazdı daha fazla.

Şervan, odaya girdiğinde kardeşi ağlamaktan ve kendini sıkmaktan kaskatı kesilmişi. Küçük çocuk önce ne yapması gerektiğini bilmese de kardeşini kucağına almaya karar verdi. Beşiğe daha da yaklaştı ve beşiğin içine girdi. Uzun boyu ve iri cüssesi daha bu yaşından bile belliydi.

Beşiğin içinde yer edindi ve kardeşini kucağına dikkatli bir biçimde aldı.

Kardeşinin ağlamaktan sesi kısılmıştı. Şervan, annesinin ona söyledi ninniyi söylemeye başladı.

Lorî Lorî...

Sadece Lorî dedi küçük çocuk, gerisine ne onun gücü yetti,
Ne de ağlaması izin verdi. O lorî dedi kardeşi sustu, o ağladı. Annesi lorî dedi, küçük çocuk sustu...

Kucağında kardeşi ile o da susmuştu. Küçük çocuk o an annesinin yokluğuyla yüzleşti. O an onun için herşey tamamdı, başka bir evrende, başka bir zamanda da olsa annesi mutlu olmayı hak etmişti.

Küçük çocuk ile küçük kız kardeşi beraber uyudular. Kardeşi o saatten sonra ne uyandı ne de ağladı. Karnı tok, altı temiz ama annesiz bir çocuk... Annesiz iki küçük çocuk... Zöhre Hanım, uyandığı anda önce kendi ihtiyaçlarını ve çocuklarının ihtiyaçlarını karşılayacaktı elbet. Onun için o iki küçük çocuğa amcaları veya teyzeleri bakmalıydı. Onun hakkı sadece kendi üç evladına bakmasıydı. Olmadı ama, Zöhre Hanım, iki küçük öksüze de baktı. Tabi onun bakmasına bakmak denirse...

Dövmek ise bakmak, çok güzeldi layıkıyla yerine getirirdi. Aç bırakmak ise bakmak harikaydı hiç bu kadar harika olmamıştı. İşkence cinsinden bakmak ise en mükemmelliydi Zöhre Hanım bundan zevk bile alıyordu.

Zöhre Hanım, bencildi. Onun gözünde kuzeni bile fazlaydı. Fazlalığı  ortadan kaldırılması gerekiyordu. Yaptı da.
Kuzenini, Hatun Hanım'ı bile isteye ölüme terk etti. Zöhre Hanım en az töre kadar acımasızdı. Töre ile bazen insaflı olurdu da Zöhre Hanım olmazdı...

~Şervan Ağa'nın ağzından...

Benim ile kardeşimin ne çektiğini bir ben bir kardeşim birde Allah bilir. Çocuktuk, gidecek yerimiz yoktu. Sığınacak annemiz de yoktu babamızda. Annem cennetin bir köşesinden izliyordu belki ama babam bizzat yanımızdaydı. Baba demeye bin şahit isteyen adam, diğer çocuklarına öz baba, bize üveydi. Hemde bize de öz olmasına rağmen.

Zöhre, Hivda'nın saçlarını her zaman kısacık keserdi. Birinci neden yıkaması zor olduğu için, hiç bir zaman inanmadığım bu neden çok saçmaydı. Ben bilirdim, Zöhre Hivda'nın saçları anneminkine benzediği için hep keserdi. Annemin hıncını kardeşimin güzelim saçlarından çıkarırdı.