ZAMANSIZ AŞK (TÖRE)

7.BÖLÜM : AY VE AY IŞIĞI

✓ Baştan uyarmak istiyorum. Bu normal bir aşiret/töre hikayesi değildir! Bu hikaye çok alışmışın dışında bir hikâye. O yüzden okurken hayrete düşmeyin. Bu hikaye daha başlamadı bile öyle düşünün:) yeni Instagram hesabımızı takip etmeyi unutmayın:)
Hesap : fansaalyaa

~ Hivda'nın ağzından...

Geç olan isteme ve nişanımdan sonra gelen geç düğünüm için gelinlik ve çeyiz alışverişine çıkacaktık. Çıkacaktık diyorum çünkü Zöhre Hanım ve Pervin Hanım da geliyorlardı. Doğal olarak. Sabahın erken saatlerinde kalktım. Aslında hiç uyumamıştım ama olsun. Önce banyoda kişisel işlerimi hallettim. Gözlerim kıpkırmızı olmuştu. Ee tabi heyecandan uyumazsan böyle olur.

Elimi yüzümü yıkadım ve aynadan öylece kendime baktım. Sonra boş boş kendime baktığımı fark ettim ve hızla elimi yüzümü kuruladıktan sonra banyodan ayrılarak odama geçtim. Üç gün içinde düğünü olacak bir kız için her şey çok zordu. Evet belki ben daha önceden evlenmiş olabilirim ama o düğün telaşı, o çeyiz alışverişi ve yine o gelinlik damatlık denemeleri oldukça heyecanlı şeylerdi.

Elbise dolabının önünü geldim ve dolabı açtım. Bütün kıyafetlerim emrime amade idi.

Çok klasik olarak pantolon ve üzerine t-shirt kombini yapacaktım. Heyecandan olsa gerek aklıma başka hiç bir şey gelemiyordu. Bol paça krem rengi pantolon ve üzerine de kolsuz dar bir crop aldım. Şimdi dersiniz ki aşiret kızı crop mu giyermiş. Hayır giymiyor. Ama üzerine uzun bir şey daha giyerse giyer.

Önce pantolonu giydim. Daha sonrasında aşiret kızının asla ve katha giymeyeceği beyaz crobu ve üzerine de uyumlu olabilir diye düşündüğüm bir blazer ceket aldım. Giyindim. Saçım dışında herşey ile hazırdım. Saçımı da üstten at kuyruğu yaptım. Sıcaktan bunalabilirdim, saçımın toplu olması iyi olurdu.

Elim ayağıma dolaşıyor ve acayip bir şekilde ordan oraya gidip geliyordum. Her zaman ki halimden eser yoktu. Sakin sessiz olan ben, bugün ne olduysa içi kıpır kıpır, her an yere düşüp bayılabilir bir kız haline dönmüştüm. Ee gelin oluyorum kolay mı?

Hazır olarak, merdivenlerden adeta uçarak aşağıya indim. Aşağısı kalabalık normal olarak. Kalabalığı görünce biraz yavaşladım ve hanım hanımcık aşağıya inmeye devam ettim. Heyecanıma inşallah yenik düşmez ve bir şeyleri berbat etmezdim. Aşağıda gördüğüm kadarıyla Bora'nın tarafından çok kişi vardı. Tabi bizim de. Gözlerim Bora'yı aradı, gelmemiş miydi yoksa?

Gelmedi düşüncesi ile aşağıya en sonunda tamamiyle indim.

Benim konbinim diğerlerinin yanında o kadar soluk ve o kadar kötü durmuştu ki. Sanırsınız ben değil de onlar gelin oluyor! Nedir bu süslenmeniz? Gelin olan benim, kendinize gelin.

Kayınvalidem Pervin Hanım, ve çok sevgili görümcem Rojda yan yana duruyorlardı. Ve çokça tanımadığım insanda aynı şekilde, hepsi yan yana duruyorlardı. Kendimi çok dışlanmış hissettim. O kadar uyumlu ve bir o kadar da özenli giyinip kuşanmışlardı ki...

Önce Pervin Hanım'ın elini öpmek için yeltendim. Pervin Hanım tam da tahmin ettiğim gibi elini tiksinir bir şekilde uzattı ve aynı zamanda da yüzünü buruşturup ben elini öperken başka bir tarafa baktı. O kadar içerlemiştim, o kadar içerlemiştim ki... Bozuntuya ne kadar vermek istemesemde yüzüm haliyle düşmüştü.