Mardin'e Tutsak.

İlk Defa Babam Gibi (part 2)

Ara verdiğim için iki bölüm üst üste veriyorum. Toplam da 17k kelime bir bölüm de önceden vermiştim. Verdiğim arayı telafi ettiğimi düşünüyorum.

Şurayı tıklayarak 👉🏻 Jutenya_ tıklayarak wattpad hesabımı takip edin ve Jutenya așiretime katılın. 20k olmak üzereyiz sizleri kocaman ailem de görmek beni çok mutlu ediyor.

Okumadan önce lütfen yıldıza basmayı unutmayın. Kitabın finaline yaklaşıyoruz. Tüm kitaplar tek kitabın altında yani burada devam ediyor. İki bölüm sonra sezon finali yapacağım. Asıl olayların başladığı ve tüm gizemlerin çözüldüğü bölümler olacak çünkü Azad Saruhan'ı gerçek kimliğiyle tanıyacağız. Az çok ne olduğunu anladık. Şimdi kimisi kitap töre kurgusu olmaktan çıktı falan demiş Azad Saruhan kitabın en başından beri normal bir ağa değildi. Bunun sinyallerini zaten verdi.

Ve Zeynep kitabına yoğunlaşıp final yapmak istiyorum çünkü o kurgu tek kitap olacak ve ne olursa olsun kitap haline getireceğim bir kurgu, artık kurguların kitap olmasını istiyorum. Mardin'e Tutsak kitap olursa wattpad halinin kalmasını çok istiyorum. Kitap 8 milyona gidiyor. Büyük ihtimalle diğer bölümde 8 milyonluk bir aile olacağız. Yazım yanlışlarım yüzünden düzenlemeye ihtiyacı olduğunu biliyorum. Onu da artık ileride yoğunluğum biterse diye düşünüyorum.

Bu aralar biraz duygusallım. Deprem sınav stresi bitti. Tatil ve taşınma süreci geçiriyorum. Üstüne uzak kalsakta, olsakta çocukluğunu bildiğim bir kuzenimin intiharı beni şoka soktu. Belki yazar olduğum için bilmiyorum. Sevdiği kızı ailesi istemiyor diye intihar etmiş. Bu topraklarda sevmek hala en büyük günah. Öğrendiğim kadarıyla sevdiği kızda üçüncü gün intihar etmiş gerçekten üzgünüm. Bölümleri normalde bayramda verecektim ama duygusal olarak kendimi hazır hisedemedim.

Neyse çok sık boğaz etmeyeyim keyifli okumalar.

Yeğeni annesi gibi mavi gözlüydü. Karşısında gördükleri adam ise kara hareleriyle ortalığı yakacak gibi duruyordu.

Ailesinin geneli anneleri Bejna Hanım gibi yeşil gözlüydü. Bir tek Rima ve Zayda büyükanneleri gibi mavi gözlüydü.

Ortamda ki sessizliği bozan şey ise Bejna Hanımın "inkar etmen benim torunum olduğun gerçeğini değiştirmiyor" diyen hüküm kokan sesiydi.

Azad kaşlarını çatıp " bir torunun olduğunu hatırlamak için çok geç kaldın."

Yaşlı kadın deqli dudaklarını hareket ettirip yorgun bir tınıyla "ne olursa olsun bu torununum olduğun gerçeğini değiştirmiyor"deyip sürmeli gözlerini onun kara gözlerinde sabitledi. Torunu en son hatırladığın da mavi gözlüydü.

Hepsi pür dikkat onları izliyordu. Azad çenesini kaldırıp "annesinin taziyesinde annen senin yüzünden öldü deyip suçladığınız çocuk diyelim. Torun kelimesi samimiyet ve akrabalık barındırıyor. Biz birbirimize yabancı olduğumuz için buna dikkat edelim lütfen" diye
alayvari bir tınıyla konuştu.

Yaşlı kadın elini boșver der gibi havada sallayıp " o zaman kızımın acısı tazeydi. Evladımın acısından ne dediğimiz bilmiyordum."

"o zaman bende dokuz yaşında annesini kaybetmiş bir çocuktum ve ölümün ne olduğunu bilmiyordum. Üstüne annemin intiharıyla suçlandım."

Zerya duyduklarını idrak etmek ister gibi Azad'ın gözlerine baktı lakin onun gözü kendisinde değil yaşlı kadındaydı. Bir adım geriye doğru sendelendiğinde sırtında hissettiği elle destek aldı ve ayakta durdu. Azad onu kendisine çekip göğsüne yasladı
Belki bakışları onda değildi lakin aklı hep ondaydı. Hiçbir zaman düşmesine izin vermeyecekti.