Bu gün okuldan sonra annem ile dışarı çıkacaktık. Çok ısrar etmişti. Bende zaten dünden razıydım.
Şu an ise okul için hazırlanıyordum. Okul kapanmak üzere olduğu için forma zorunluğu yoktu. O yüzden beyaz bir badi ve üstüne kot bir tulum geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okula gideceğim için çok bir makyaj yapmak istemiyordum. O yüzden dudağıma biraz parlatıcı ve kirpiklerime rimel sürdüm.
Çantamı ve Hilal Hanım'ın verdiği telefonu alarak aşağı indim. Bu arada nedenini anlayamadığım bir şekilde okulun saatleri değişmişti. Yani sabah 7 de başlayan okulu 8.30 a almışlardı.
Bu durum Korhan'da nasıl bir etki yarattı bilinmez...
Sonunda kahvaltıya indiğimde herkesin oturduğunu gördüm.
Ellerimi kaldırarak "Günaydın herkese" diyerek kocaman gülümsedim.
"Lâl bu kadar enerjik olman halis mi?"
Cenk'in sesiyle ona doğru dönerek "Okula gidiyorum tabiki enerjik olucam."
"Bir insan okula gittiği için nasıl mutlu olabilir ya?" Dedi Yağız ağlamaklı bir sesle.
Ona sadece ters ters bakmakla yetindim. Okul benim kaçış yerimdi bir kere. Kulübede ders çalışmak için bize zaman verdiklerinde ben direk okula gider açıksa boş bir sınıfa geçip ders çalışırdım.
Herkes kahvaltıya başladığında bir süre sessizlik oldu. Daha sonra annem "Lâl bu gün çıkıyor muyuz?"
"Evet çıkıyoruz." Diyerek gülümsedim.
"Bu gün Arel ile işimiz var oraya giderken sizi de bırakırız anne." Dedi Bartu
Annem bana dönerek olur mu anlamında bana baktı. Omuz silkmek ile yetindim.
Umrumda değildi öyle ya da böyle aynı evde yaşıyorduk sonuçta gereksiz triplere gerek yoktu. Bartu bana gülümseyerek göz kırptı. Dün akşam ona dediğim şeyden sonra bir kez daha özür dilemiş ve onu affetmem için her şeyi yapacağını söylemişti.
Affeder miydim? Kesinlikle. Kolay kolay güvenir miydim? Hayır...
Affederim belki biraz zaman alır ama eninde sonunda affederim. Belki biraz sürünürdü tabiki...
Kahvaltıdan sonra okula gitmek için ayaklandım. Anıl da benim ile birlikte kalktı beni o bırakacakmış.
Okula geldiğimizde arabadan indik. İçeri girmeden önce Anıl saçlarıma öpücük kondurdu ve "bir şey olduğunda ara beni"dedi.
