LÂL

LÂL Mİ?

Medya: bölüm şarkımızzz

🎻

Normal de titreyerek geçtiğim o yoldan ilk kez kendimden emin bir şekilde yürüyordum.
Attığım her adımda daha da güçlü hissediyordum. Belki kendi sonumu getirecektim belki de hikayemi yeniden yazacaktım.

Yazardan

Genç kızın aldığı karar tüm herkesin hayatını değişterecekti.
Bu değişimin iyi olup olmadığını kimse bilmiyordu. Ama bilinen bir şey vardı. O da Korhan'ın sonunun geldiğiydi.

Lâl bütün cesareti ile onu bitirecekti. Gerekirse onunla beraber kendi de bitecekti.

Genç kızın gidişi herkesi derinden etkilemişti.

Gelin sizi Lâl'in gittiği sabaha götüreyim.

☕

"ANNE!"
Bartu'nun gür sesiyle Çekiç ailesini büyük bir telaş sardı.

"Bartu ne oluyo abicim Lâl nerde?"

Lodos'un sorusuyla Bartu bakışlarını elindeki kağıttan çekti.

Ve ağzından herkesi bitiren o cümleler döküldü.

"Gitmiş."

O an herkes donakalmıştı. Oda da sadece ablasını arayan minik Poyraz'ın sesi vardı.

İlk kendine gelen Akın Bey oldu.

"Nasıl gitmiş? Ne diyorsun oğlum? " diye sordu telaşla

Bartu elindeki kağıdı göstererek o satırları okudu.

"Hepinizden özür dilerim. Ama bunu yapmak zorundayım. Aklımda olan düşünceleri susturmak zorundayım. Kendi hikayemi değiştirmek zorundayım. Ve şunu da unutmayın size inat sizi seviyorum... Lâl."

Tüm ailenin kalbine acı saplanmıştı. Özellikle son cümle hepsinin beyninde yankılanıyordu.

Size inat sizi seviyorum...

O günün üzerinden artık tam bir haftada geçmişti. Lâl'den hâlâ bir haber yoktu. Çekiç ailesinde ise durumlar çok karışıktı.

Akın Bey bir kere bile sarılamadığı kızının gidişi ile yıkılmıştı.
Yaşının verdiği rahatsızlıklar yüzünden ilaçlar ile ayık kalabiliyordu. Ama evinden çıkmak bile onun için fazlasıyla zordu.

Lodos. Evin büyük abisi olduğu için herkese kendini güçlü gösteriyordu. Sabah akşam kardeşi ile ilgili araştırmalar yapıyordu. Ama göründüğü kadar güçlü değildi maalesef. Normalde asla ağzına sürmediği sigara onun için bir ilaç gibiydi artık.

Anılda da durum pek farklı değildi. Gecesi ile gündüzü birbirine girmişti. Her uyuduğunda kardeşinin ona abi dediği anlar giriyordu rüyalarına.

Ateş ise Bartu'ya destek olmaya çalışıyordu. Ama onun da iyi olduğu söylenemezdi. İnanılmaz bir baş ağrısı bir haftadır asla dinmiyordu.

Bartu o günden beri birkaç kez sinir krizi geçirmişti. Zar zor kendini toparlamıştı ama ailesi katiyen evden çıkmasına izin vermiyordu.