LÂL

SEVGİYİ KAYBETMEK

Kalbinde birileri var- Perdenin ardındakiler

"Özür dilerim."

Bu özürden sonra başka bir şey demedi bana. Abim benden ilk kez özür diledi. Benim elimden ise sadece odadan çıkıp gitmek geldi. Evden çıktım. Sahile indim. Kayalıklara oturdum.

"İyi misin Lavinya."

Arel...

Arkamdan yine o gelmişti. Daha önce mezarlığa şimdi de buraya.

Ona döndüm. Yüzüne baktığımda gerçekleri gördüm. Onun yanındayken zaten tüm mantığım kitleniyordu. Yine mantığımı kullanmadım.

Gözlerimden akan yaşları onun göğsüne sakladım.
Hiçbir şey demedi. Sadece bana sarılarak gözyaşlarımın dinmesini bekledi.

Kısa bir süre sonra gözlerim acımaya başlayınca ayrıldım ondan.
O da beni kayalıklara doğru çekerek oturmamı sağladı.

"Nasılsın Lavinya."

"Nasıl olmam gerekirse öyleyim. Yorgunum, kırgınım aynı zamanda çok mutluyum. Eskiden de hep böyleydim. Ama o zaman sadece abim ve ben vardık. Şimdi annelerim var ne kadar onlara söylemesem de abilerim ve babam var. Sonra birde sen varsın.".

Diyerek güzel gülüşüne baktım.

"Ben bundan sonra hep varım lavinya. Kimse olmasa bile ben varım."

Bu kez gülümseyen bendim.
Ellerini kaldırdı. Saçlarımı kulağımın arkasından çıkararak tamamen serbest bıraktı.

Orada öylece boş boş oturduk bir süre. Sonra Arel benim de kafamı kurcalayan o muhabbeti açtı.

"O gece..." diyip bir nefes çekti. Cümlesini toparlamakta zorlanıyordu.

"Benim seni öptüğüm gece ne hissettin Lavinya."

Bunu o nasıl açıklayacaktım ki. Kendi hislerimi daha kendime açıklayamamışken ona nasıl açıklayacaktım. Cevapsız bırakmamdan dolayı işkillenerek yeniden konuşmaya başladı.

"Eğer o zaman ani bir karar verip pişman olduysan şu an söyle lavinya."

Gözlerindeki korku aksi cevap verme diye bağırıyordu bana.

"Evet o gece ani bir kararla yaptım."

Vücudu kasıldı.

"Ama yaptığımdan dolayı pişman hissetmiyorum."

Sözlerim bittiğinde kasılan vücudu an an rahatladı. Yüzüne kocaman bir gülümse ekledi. Bu manzarayı izlemek mayışmış bedenimi iyice pelte kıvamına getirdi. O da beni izlerken şu anın tuhaflığına güldüm.

"Baksana şu an annemin yüzü yara bere içinde. Abimle kavga ettik. Hilal annem ne yapacağıını bilmeden aramızda mekik dokuyor. Ama biz burdayız ve uzun zaman sonra tüm bunlara rağmen huzurlu hissediyorum."

Yüzüme hep yaptığı gibi yine çok güzel baktı.

"Bence bunca zorluktan sonra sen de hakkettin mutlu olmayı bende hakkettim huzuru bulmayı. Ayrıca o kadar hengamenin içinde sana denk gelmek bile benim için büyük bir lütufken şu anki durumumuz gerçeğin dışında bir şey gibi geliyor. "