KARLAR ALTINDA AŞK

11. Bölüm ~Arkadaş mıyız?~

Ehliyet yazılı sınavına girdim. Neyse ki artık bu yaşta bir ehliyet sahibi olma yoluna girdim😅
Cumartesi bitmeden son dakikada bir bölüm. Buyrunuz.

***

"Çünkü ben.. ilk defa.."

Neva Ömer'in diyeceğini demesi için beklerken adamın bariz bir şekilde strese girdiğini gördü. Ve aydınlandı. Tabi ya!

"Anlıyorum. İlk defa arkadaş edindin ve mutlu olmalısın." Dedi Neva kaşlarını havaya kaldırıp adama bakarken. Bir yandan da söylediği şeyin doğrulanması için bekliyordu. Başka ne olabilirdi? Soğuk ve hiç arkadaşı olmayan bir adam bir hafta boyunca birine maruz kalınca yanında rahat hissetmeye başlamış olmalıydı.

Ömer kaşlarını biraz daha çattı.

"Yani, tam olarak öyle denir mi bilemiyorum.."

"Evet tabi neden olmasın." Dedi Neva neşeyle. "Elbette arkadaş olabiliriz."

Neva arkadaş olma fikri ile Ömer'e karşı içindeki her türlü kötü histen arındığını hissetti.

"Olabilir miyiz?"

Neva'nın aniden neşelenmesi söyleyeceklerini unutturdu. Bu gece O'nun sadece mutlu olmasını istiyordu ve şu an O'nu gülümseten şey buysa neden olmasındı?

Neva elini uzattı ve bekledi. Ömer de tereddütle elini uzatınca el sıkıştılar.

"Şimdi anlıyorum. Ben de ilk günden sonra nasıl da öyle değişti diyordum. Demek yanımda rahat hissetmeye başladığın içindi. Ben pek arkadaş sıkıntısı çekmem de, o yüzden ne hissettiğini tam olarak anlayabiliyorum diyemem. Ama iyi bir arkadaşımdır yani. Severim böyle arkadaşlarımla gezmeyi tozmayı, onları dinlemeyi. Aslına bakarsan çok konuşmuyor olduğuma bakma, ben de alışmayı bekliyordum biraz. Normalde öyle çok konuşurum ki bıkıp kaçabilirsin bile."

Hah, buna emin oldum, kesinlikle çok konuşuyorsun. Ama sevdim.

Ömer güldü. Yani arkadaş oldular diye miydi bu harika değişim? Kız aniden bambaşka biri olmuştu. Yüzünde güller açmıştı. Tanışmalarından beri ilk defa bu kadar konuştuğunu görünüyordu. İyi ama madem böyle biriydi neden öncesinde kendisine garip davranmıştı?

"Anladım." Dedi Ömer başıyla onaylarken tüm bu uzun cümlelere cevap olarak.

"Demek arkadaş edinmekte zorlanıyorsun. Neden? Konuşmayı mı sevmiyorsun?"

Ömer durdu, dudak büktü.

"Yani, insanlarla iletişime geçme ihtiyacı duymuyorum. Biriyle konuşmak veya bir şey paylaşmak için bir sebep yokmuş gibi geliyor."

Neva anlayamaz bir ifade ile baktı.

"Hiç heyecan verici bir şey yaşamıyor musun? Yani ne bileyim, aşık olursun da birilerine bu duyguları anlatmak istersin. Bir kıyafet beğenirsin, yanındakinin de fikrini almak istersin.. Ayrıldığında ağladıktan sonra seni mutlu edecek birileri de olmalı. Arkadaşlar bunlar için var bence. "

Bir an öylece bakıştılar.

"Sanırım sahiden de arkadaşımsın." Dedi Neva Ömer'in bu akşam yaptığı şeyi düşününce. Onu mutlu etmek için buralara kadar getirmişti.

Ah, Neva çok kişi ile çıkmış olabilirdi ama bir erkek ondan hoşlandığında gelip itiraf edene dek hoşlandığını anlayamayacak kadar da saftı. Ve Ömer bu saflığın kurbanı olacak gibi görünüyordu.

Ömer gülümsedi.

"Sadece.. ağladığını görmek beni üzdü."

Ne olursa olsun hisleri samimi, sözcükleri gerçekti. Neva böyle mutlu olacaksa O'nun arkadaşı olacaktı, hem de en yakınından.