KARLAR ALTINDA AŞK

18. bölüm ~Nefesler karıştığında~

Neva aradığında Ömer tam da arkadaşlarına artık kalkmak istediğinden bahsediyordu.

"Aman Ömer, kalkıp ne yapacaksın? Evde bekleyen biri mi var yoksa?"

"Yok ama yarın iş var malum."

"E bizim de var. "

"Çok geç yatmaktan hoşlanmıyorum. Hem üç saattir oynuyoruz. Üzgünüm ama bana müsaade."

Kalkmadan hemen önce masanın üzerinde duran telefonu çalmaya başladığında Ömer arayanın Neva olduğunu görür görmez açtı.

"Alo? Ömer?"

"Neva? Hayırdır?" Diye sordu Ömer.

"Ben.."

Neva'nın nefes alma sesini duydu. Hiç de normal gelmiyordu.

"Ömer ben.."

"Neva? Sen iyi misin?" Dedi Ömer kendisi de panik olmaya başlarken. O sırada montunu koluna alıp masadan kalkmıştı bile.

"Kapıda bir adam var. Tanımıyorum ama ısrarla gitmiyor." Derken Neva'nın sesi titriyordu.

"Hemen geliyorum. Polisi aradın mı?"

"Evet. Çok korkuyorum." Diye fısıldadı Neva.

"Dur, sakin ol. Tamam mı? Evdesin değil mi? Kapı kilitli mi?" Diye sordu Ömer arabasına binerken. Elindeki montu yan koltuğa atıverdi.

"Evet."

"Polis hemen gelecektir. Öyle olmasa gecikmiş olsalar bile evde güvendesin."

"Biliyorum ama.. hala burada." Derken mırıldandı Neva.

Ömer gaza biraz daha fazla bastı.

"Tamam, onu düşünme. Bana odaklan."

Cevap olarak yalnızca bir nefes sesi geldi.

"Ben on dakikaya gelmiş olacağım ve o adamı uzaklaştıracağım."

"Ama silahı olabilir." Dedi Neva tedirgin bir sesle. "Görmedim ama cebinde bir şey vardı."

"Tamam, dikkatli olacağım."

"Hayır, hayır, polis gelmeden sakın yukarı çıkma." Dedi Neva. "Ya sana bir şey yaparsa? Belli ki sarhoş."

"Tamam Neva, dikkat edeceğim."

Beni silahla deşeceğini bilsem bile aşağıda nasıl bekleyebilirim ki?

"Dur bekle, sanırım polis geldi, kapatıyorum."

Telefon kapanınca Ömer iyice strese girdi ve henüz yumuşak olan karın çamura dönüştüğü yollarda olabildiğince hızlı bir şekilde sürdü.

Kapıya vardığında arabayı ortalamadan park etti ve montunu giymediğinin farkında olmayarak binaya koştu. Tam girerken polislerin bir adamı koluna girmiş götürüyor olduğunu gördü. Hızlıca asansöre geçti ve sekiz katı çıkarken hayatının en uzun asansör yolculuğunu yaptığına emindi.

İndiğinde Neva kapının eşiğinde bir polisle konuşuyordu.

"Evet tam olarak anlattığım gibi." Dedi Neva Ömer yanına ulaştığında.

"Peki, şuraya ifadenize dair imzanızı alacağım."

Neva kağıdın altını imzaladı.

"İyi geceler."

Polis gidince Ömer Neva'nın yüzüne baktı. Korkusu yüzüne yorgunluk gibi yansımıştı. Rengi kaçmış ve göz altları hafifçe çökmüştü.