"ဟာ...တီချယ် နိုးနေပြီလား"
"နိုးပြီပေါ့ ဇွဲကောင်းတဲ့ လူကြီးကို ဆုချ"
"တီချယ်နော်...မဆိုးနဲ့ကွာ..."
"ဟာ...ညတုန်းကကျ မင်းက ဆိုးတာလား တို့ကဆိုးတာလား..."
"မေးရက်တယ်နော် လူဆိုးကြီး
သူများက ရစရာတောင် မရှိတော့ဘူး"
"နာနေလို့လားဟင်...
အဲ့နားလေးကို တီချယ့်အနမ်းတွေ ကျဲပေးလိုက်ရင်ပျောက်သွားမယ် ထင်တယ်"
"တော်ပါ...တော်ပါ..."
"တော်ပါတယ်...မောင့်ကိုလေ...
ဇနီး မယား အဖြစ်..."
"ဒေါ်ခင်ခန့်ခန့်ကို!"
"ရှင်...ရှင့်..."
"ကျစ်...အဲ့လောက်တောင် ဖြစ်နေတယ်ပေါ့...လာထားပေတော့..."
"မင်း ဘာလုပ်ဖို့လဲ ကလေးမ...
လူကြီး အပေါ်မှာနော်..."
"လူကြီး အပေါ် တပ်ပြီး လူကြီးကို စားမလို့...ချွတ်ပြီနော်..."
"မင်းနော်..."
"အို...လှရက်လိုက်တာ တီချယ်ရယ်...
လှတယ်...လှတယ်လို့...
တရက်လောက် ဘာမှ မဝတ်ပဲ နေတဲ့ပုံလေးကို ထိုင်ကြည့်နေပါရစေလား
တီချယ်"
"ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ မြတ်ရယ်"
"ဟား...ဟား...
သူ့ခလှည့်ကျတော့ ရှက်ရမ်း ရမ်းနေပြီပေါ့
တချီလောက်ပဲ...ခွင့်ပြုမယ် မလားဟင်"
မြတ်သိပါသည်...
တီချယ့်အရှေ့မှာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့သာ တောင်းဆိုလိုက်...အဲ့အဒေါ်ကြီးက လိုရင် အကုန် ပေးမည့်သူပါ...
"ခဏပဲနော် သိပ်တော့ နာအောင် မလုပ်နဲ့
တို့ အကျင့် မဖြစ်နေတော့ ခံနိုင်ရည် မရှိဘူး"
"အကျင့်ဖြစ်အောင် နေတိုင်း လုပ်ပေးမှာပေါ့...ဟီး"
အပြစ်ကင်းစင်လှတဲ့ တီချယ်...
အနာဆာ မရှိတဲ့ နေရာလေး...
ဒီနေရာလေးကို...အရင်ဦးဆုံး အနမ်းလေးတွေ ကျဲပေးလိုက်တယ်...
အိုး...မွှေးလိုက်တာ တီချယ်ရယ်...
ဒါတောင် pH care မသုံးဘူးတဲ့လေ...
လိပ်ပြာအကောင်ပေါက်လေးကို...
လျှာနဲ့ကလိပေးတော့...
အင်...ဆိုတဲ့ ငြီးသံလေးက စထွက်လာတယ်...
YOU ARE READING
အချစ်ဦး တီချယ်
Romanceအဖြူအစိမ်းနယ်မြေမှာပဲ.... အချစ်ဦးကို...စတွေ့ကြစမြဲပါ.... သို့ပေမဲ့... မြတ် ချစ်မိခဲ့တဲ့...အချစ်ဦးက...တီချယ်တဲ့လေ...
