¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
*** ** *
Jeongguk yağmaya devam eden yağmura iç çekerek baktı. Neredeyse sabah olmak üzereydi, gözlerinden uyku akıyordu tüm gece araba kullandığı için.
Sonunda mola vermek için uygun bir yer bulduğunda hızlıca park etti arabayı. Biraz daha devam ederse kaza yapmak kaçınılmaz olacaktı.
Kontağı kapattığı için duran silecekler sayesinde daha rahat görebiliyordu artık yağmur damlalarını. Sokak lambalarının yansıyan ışığıyla aydınlanan arabanın içinde gezdirdi gözlerini. Üzerine almak için bir hırka bulduğunda koltuğu yatırıp uzandı yavaşça. Yüzü omegaya dönüktü şimdi.
Omeganın huzursuz ifadesini izledi bir süre. Rüyasında ne görüyorsa hoşuna gitmiyor olmalıydı. Birkaç anlamsız mırıltı duydu Jeongguk, sonrasında birkaç damla yaş süzülmüştü omeganın gözlerinden.
Bir süre daha onu izledikten sonra müdahale etme ihtiyacı duydu, o kadar çok ağlamıştı ki bugün omega... Önce uzanıp üzerinden kayan hırkayı düzeltti. Klima çalışmadığından arabanın içerisi pek de sıcak değildi. Sonra uzanıp siyah tutamları okşadı parmak uçlarıyla. Öyle hafifti ki dokunuşları, incitmekten korkuyordu sanki. Omeganın düzene giren nefes alışverişlerini dinleyerek uyuya kalana dek devam etti dokunuşlarına.
Güneş kesilen yağmurun ardından usulca parlarken ilk uyanan omega oldu. Yerinde gerindikten sonra sürücü koltuğundaki alfaya çevirdi bakışlarını. Yüzündeki sert ifade yoktu hatta Yoongi onun uyurken bir bebek gibi göründüğünü söyleyebilirdi. Kaşlarını çatmadığında ve donuk gözlerle içini delip geçecek gibi bakmadığında çok daha güzeldi alfa. Yoongi istemsizce gülümserken buldu kendini.
Kaç saat geçmişti hiçbir fikri yoktu ancak alfa uyandığında Yoongi'yi kendisini izlerken yakalamıştı. Omega kızaran yüzüyle yerinde doğrulup bakışlarını dışarıya yönelttiğinde Jeongguk onun haline sırıtıp gerinerek kalktı yerinden.
"G-günaydın" Yoongi yerinde rahatsızca kıpırdanırken söylendi.
"Günaydın, Daegu sınırını geçtik Busan'dayız. Şehir merkezine geldiğimizde ayrılacağız haberin olsun."
Yoongi onayladı onu, ne yapacağını bilmese de daha fazla yük olamazdı ona.
"Biraz ileride bir dinlenme tesisi var, kahvaltı için bir şeyler alacağım arabada sessizce beni bekle tamam mı. Kocan haberlere çıkmış olmalı çoktan."
'Kocan' lafı onu sinirlendirsede tepki vermedi omega. Usulca başını salladı tekrar.
Birkaç kilometre ilerledikten sonra bahsettiği yerde durdu Jeongguk. Yoongi'yi tekrar tembihleyip markete doğru adımladı hızla.
Yoongi elindeki araba anahtarına bakarken iç çekti. Alfa anahtarı ona vermiş kapıları kilitlemesini istemişti. Kendini yeniden korunmaya muhtaç aciz bir çocuk gibi hissediyordu şimdi.
O evden çıkmıştı da ne olmuştu yani? Ne yapacaktı?
Zihni binlerce soruyla dolup taşarken kapıdan gelen kilit sesiyle kendine geldi hızla. Kapısı açılmış karşısında ona sırıtarak bakan Kihyun'u bulmuştu.
Neler döndüğüne anlam veremezken kolundan tutup onu çekmeye başlayan adamla daha çok bulandı zihni. Ölmemiş miydi yani eski kocası? Yeniden mi hapsedecekti Yoongi'yi?
Yoongi korkuyla etrafına bakınıp kabuslarının başrolü olan adamı aradı ama ortalıkta Kihyun ve birkaç adamı dışında kimse yoktu.
"Sandığın gibi değil bebeğim korkma, sana çok iyi bakacağım." Kihyun yüzündeki pis sırıtışla konuştuğunda Yoongi şaşkınlıkla baktı ona.
"Bırak kolumu! Çek ellerini üzerimden!" Yoongi bağırırken bir yandan da kendinden uzaklaştırmaya çalışıyordu adamı.
"Yoongi! Sana özgürlüğünü veren benim o sünepe Jeon değil! Seni ben kurtardım o adamdan. Tesadüf mü sence her şey? Bilerek izin verdim o aptalın seninle konuşmasına. Boşanır boşanmaz o adamın ellerinden aldım seni, Jeon'la da işimiz bitti bebeğim. O görevini tamamladı seni bana getirerek."
Yoongi hayal kırıklığıyla baktı elindeki çantayla arabaya yaklaşan alfaya. Jeongguk markete girdiğinde karşılaşmıştı Kihyun'la. Adam ona her şeyi açıklamış aradan çekilmesi için de bir çanta dolusu para saymıştı eline. Jeongguk içine tam olarak sinmese de kabul etti adamın teklifini. Omega ona yükten başka bir şey değildi. Hem ne yapacaktı ki onunla. Sürekli ilgi isteyen aciz biriydi sadece. Başına belaydı. Kihyun gelmese Min ailesi gelecekti onu almak için. Ne fark ederdi ki?
Düşünceleriyle kendini ikna ettiğini sanıyordu ama omega ona hayal kırıklığıyla bakarken eskisi kadar emin değildi düşüncelerinden.
