Yoongi akşam yemeği vaktine kadar listesini tamamlamıştı bu yüzden yemek masasına oturur oturmaz listesini eline tutuşturdu.
"Aslında bir şey daha var, onu yazmadım"
Jeongguk kafasını devam etmesi için sallarken meraklı bakışlarını yöneltti omegaya.
"Ş-şey ben, boynumdaki dövmeyi de sildirmek istiyorum"
Anlayışla başını salladı.
"Ortalık durulduğunda bunun için bir randevu ayarlarım, endişelenme"
"Teşekkür-"
"Hadi ama Yoongi teşekkür edip durma da yemeğini ye soğumadan"
Yoongi gülümseyip kaşığına uzandı, bu kez alfanın lafını bölmesine kızamamıştı.
***
"Dokunma!"
Yoongi şaşkınlık ve korku karışımı sesiyle neredeyse bağırarak söylendi. Aniden uyandırılmak bir yana odanın hala karanlık olması onu korkutmuştu.
"Şhh korkma benim Jeongguk. Kapıya vurdum ama uyanmadın içeri girmek zorunda kaldım üzgünüm"
Jeongguk odanın ışığını yaktığında omeganın hala titrediğini gördü. Aptallık etmişti ışığı en başında yakmayarak.
Temkinli adımlarla yaklaştı yatağa, omegayı sarıp sarmalama hissi geri gelmişti onu böyle görünce.
Yoongi sonunda kendine gelebildiğinde derin nefesler alarak titremesini durdurmaya çalıştı. Başaramadığındaysa tek yapabildiği ağlamak olmuştu. Titremesi bir yana hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
Korkunçtu. Karanlık ona korkunç şeyler hatırlatıyordu. Temas... Tenine o bilinçli değilken dokunan elleri düşündüğünde hıçkırıkları daha da arttı.
Ama artık güvendeydi değil mi?
Jeongguk ona zarar vermezdi?
Sorun yok burada güvendeyim. Sorun yok burada güvendeyim. Sorun yok burada güvendeyim. Sorun yok- yok değil mi?
Sakinleşmek adına içinden tekrar ettiği sözler bir anda yeni bir sorgunun ve endişenin kapılarını aralarken omega iliklerine kadar tetiklendiğini hissediyordu.
Jeongguk onun bu haline dayanamazken konuşmaya başladı, bir şey yapmalıydı değil mi.
"Bana bak Yoongi, yüzüme bak ben kimim?"
Yoongi bulanık zihniyle onu algılamakta güçlük çekse de şefkatle ona seslenen adama döndü yüzünü.
"J-jeongguk" fısıltısı öyle zayıftı ki Jeongguk bir an tereddüt etti.
"Evet, benim Jeongguk. Burada sadece ikimiz varız Yoongi. Sana zarar verebilecek kimse yok biliyorsun değil mi?"
Omega belli belirsiz onayladı onu.
"Güvendesin, duydun mu? Gözlerime bak, sana zarar gelmesine izin vermeyeceğim."
Zihnindeki karmaşa yavaş yavaş çözülürken kollarını uzattı alfaya, sarılmak istiyordu. Daha önce hiç sarılmamıştı birine, sarılıp sarmalanma isteğiyle doldu bu yüzden.
"J-jeongguk" Daha kuvvetliydi şimdi fısıltısı.
Alfa, omegasını daha fazla bekletmeden yavaşça yatağın kenarına oturup onu bekleyen kolların arasına attı kendini.
Omega yattığı yerden kalkıp alfaya daha sıkı sarıldı. Çok daha iyi hissediyordu şimdi. Sarılmak cidden bu kadar güzel miydi?
Jeongguk siyah saçlarını okşamaya başladığında zihnindeki karmaşa dinmiş yerini hoş bir sakinliğe bırakmıştı.
"Sorun yok omegam, güvendesin"
Saçlarında hayal meyal hissetmişti alfanın dudaklarını, öyle hafifti ki dokunuşu...
Omega onu sarıp sarmalayan sakinliğe bıraktı kendini, titremesi dururken sessiz sessiz akıyordu gözyaşları. Hissettiği duyguların güzelliğiydi bu kez gözlerini dolduran.
