ပုဝါပါးလေး စွန်းမှာဆိုး

ပဝါပါးလေးစွန်းမှာဆိုး(၇)

ဆေးရုံက စကားဖြူ ရောက်လာမှ ပြန်ပြင်ရမည့်
နေရာတွေပြင်။ ဆေးပြန်သုပ်နှင့်
သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြန်လုပ်နေရသည်။
ကုတင်က အလုံးနှစ်ဆယ်ပင်မရှိ။ သံကုတင်က
ဆယ့်ငါးလုံး သစ်သားကုတင်ကငါးလုံး။
ခုံတွေကကျိုးတာကျိုး၊ နဲ့တာကနဲ့နှင့် ။ ဆေးရုံက
ဆေးရုံနှင့်မတူ ။ အပျက်အစီးတွေထားသည့်ဂိုဒေါင်
ဟောင်းနှင့်တူနေသည်။
တံခါးတွေက ပိတ်မရတဲ့ဟာကပိတ်မရ။
မှန်မရှိတာကမရှိနှင့်။ အရင်တာဝန်ကျခဲ့တဲ့လူတွေ
ဘယ်လိုပစ်ပစ်ခါခါလုပ်သွားကြသလဲကို စကားဖြူ
နားမလည်နိုင်။
ဆေးရုံကို ရွာရဲ့အနောက်ဘက်ကွင်းပြင်ထဲမှာ
ဆောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။
အနီးနားမှာ တဲ သုံး၊လေးလုံးခန့်တော့ရှိသည်။
သူမရဲ့ပထမဆုံးလူနာကတော့ ဟိုတစ်နေ့က ငယ်
ထွေးကြောင့် လှည်းပေါ်ကပြုတ်ကျပြီး ဆေးရုံ
ရောက်လာသည့် ကိုရင်ကြွက်ပုဆိုသော လူဖြစ်သည်။

သူမရဲ့မိသားစုဝင်တွေလဲ မြို့သို့ပြန်သွားကြပြီ
ဖြစ်သည်။
ကိုကိုကတော့ ငယ်ထွေး ကားမောင်းပုံကို
သဘောကျစွာ ပြန်ပြောပြသည်။
သင်လွယ်တတ်လွယ်ပြီး တော်တော်လေးလဲ ရဲတင်း
သည့်အကြောင်းပေါ့။
ကားဘာမှဖြစ်မသွား၍ပင် တော်တော့သည်။

ဆေးရုံဘေး၌ ဆရာဝန်နှင့် ဝန်ထမ်းနေရန် လေး
ခန်းတွဲ အဆောက်အဦးတစ်ခုရှိပြီး ထိုလိုင်းခန်း၌
နေသူတစ်ယောက်မှ မရှိချေ။
လောလောဆယ် ဆေးရုံ၌ သူနာပြု တစ်ယောက်
ရှိပြီး သူမက တမာစုရွာက ရွာသားနှင့်အိမ်ထောင်
ကျသွားတာကြောင့် လိုင်းခန်းမှာမနေချေ။
လိုင်းခန်းတွေကလဲ ညစ်ပတ်နေတာကြောင့် သူကြီးက ကာလသားတွေကို သန့်ရှင်းရေးပြန်လုပ်ခိုင်းထားသည်။

"မြလေးကို အစ်မ တစ်ခုလောက်မေးချင်လို့"

"မေးလေ အစ်မ"

"ဒီရွာက ရွာသူရွာသားတွေကလေ အစ်မ
ဒီကိုရောက်လာတာ မကြိုက်ကြသလိုပဲနော်"

စကားဖြူက စိတ်မကောင်းဟန်ဖြင့် တွေတွေလေးငေးကာပြောတော့ မြလေးငုံ ပြုံးလိုက်ကာ

"ကိုယ့်ရွာမှာဆေးကုပေးမယ့် ဆရာဝန်ရောက်လာ
တာ ဘာမကြိုက်စရာရှိလဲ အစ်မရဲ့ ၊ အင်း..
တကယ်တော့လေ ရွာသားတွေက အစ်မကိုစောင့်
ကြည့်နေကြတဲ့သဘောလို့ပြောရမလား ၊ ဟို..
ညီမအခုလိုပြောလို့ တမျိုးမထင်နဲ့နော် ၊ စိတ်မ ကောင်းလဲ မဖြစ်နဲ့၊ ဆေးရုံမှာအရင်က တာဝန်ကျ
ခဲ့တဲ့ ဆရာဝန်တွေသူနာပြုတွေက စေတနာအရင်း
ခံနဲ့ရောက်လာကြတာမျိုးမဟုတ်ဘူး ၊ ပြစ်မှုနဲ့ ရောက်လာကြတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေ များတယ် အစ်မရဲ့၊
အဲ့ဒီ့တော့ အလုပ်ကို ပေါ့ပေါ့တန်တန်ပဲ လုပ်ကြတာ၊
လူနာတွေကိုစေတနာပါပါနဲ့ မဆက်ဆံကြဘူး၊
အစ်မကသူတို့လိုမဟုတ်ဘူးလေ ဒီနယ်လေးကို
လာဖို့ အစ်မကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ
ညီမသိပါတယ်၊ သူတို့တွေ အစ်မစေတနာကို
သိလာကြမှာပါ"