အရေးအကြောင်းဆို ဆီးကခဏခဏ သွားချင်သည်။
စကားဖြူ အိပ်ယာထဲကထလာကာ ခြင်ထောင်
ကိုလှန်လိုက်သည်။
သူမတို့အကုန်လုံး ဆေးရုံ လူနာဆောင် ဟောခန်း
ကြီးထဲမှာ စုအိပ်ကြတာဖြစ်သည်။
လက်နှိပ်ဓာတ်မီးကိုယူ၍ ဘေးကုတင်က မြလေး
ခြင်ထောင်နားကပ်၍ အသံအုပ်အုပ်ဖြင့်
"မြလေး...မြလေး..."
"ရှင်..အစ်မ.."
"အစ်မ..အပေါ့သွားချင်လို့.."
"ဟုတ်ကဲ့.."
မြလေး ခြင်ထောင်ထဲက အိပ်မှုံစုတ်ဖွားဖြင့်
ထွက်လာသည်။
နှစ်ယောက်သား ဆေးရုံအနောက်ဖက်ရှိ
အိမ်သာတွေဘက်ထွက်လာခဲ့သည်။
"အထွေးတစ်ယောက်လဲ ဘယ်ပျောက်သွားမှန်း
မသိဘူး သူ့ကိုယုံပြီး မြလေးသာအိမ်ပြန်မိရင်
တော့ "
"အစ်မကို ထမင်းစားဖို့လာပြောပြီးထဲက ပျောက်
သွားတာ "
"နွားလှည်းလဲမတွေ့တော့ဘူးဆိုတော့ အိမ်ပြန်
ပြီး လှည်းသိမ်းရင်း ဗီဒီယို ကြည့်ရင်းက အိပ်
ပျော်သွားပြီးထင်ပါတယ် အစ်မရယ်"
"မြလေး သွားဦးမယ်မဟုတ်လား အစ်မစောင့်
နေမယ် "
"ဟုတ်ကဲ့.."
စကားဖြူ အပြင်ကနေစောင့်နေရင်း မျက်လုံးကလဲ
အမှောင်ထဲ ဟိုကြည့်သည်ကြည့်နှင့်။
စောင့်သာစောင့်နေရတာ လူကတော့ ခပ်ကြောက်
ကြောက်ပင်။
ရုတ်တရပ် အမှောင်ထဲ ရွေ့ရွေ့ ရွေ့ရွေ့ နှင့် လာ
နေသော မဲမဲကြီးကြောင့် စကားဖြူ အမြင်ပဲ မှား
သလားဆိုပြီး ကြည့်နေရင်းက ထိုအရာကို
ဓာတ်မီးဖြင့်ထိုးကြည့်လိုက်တော့
"အား...အု..အု..."
"ဆရာမလေး...ကျုပ်ပါ...အထွေး..."
ငယ်ထွေးက စကားဖြူပါးစပ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်၍
တိုးတိုးပြောကာ ခြုံလာသည့် ပုဆိုးလုံကွင်းကို
ဖယ်လိုက်သည်။
"အ..အထွေး...မင်းဘယ်ကပြန်လာတာလဲ"
"အစ်မ..အစ်မ..ဘာဖြစ်လို့လဲ.."
စကားဖြူ အော်သံကြောင့် မြလေးငုံ ရေအိမ်ထဲက
ထွက်လာပြီးမေးသည်။
ထို့နောက် ငယ်ထွေးမျက်နှာကိုပါ လက်နှိပ်ဓာတ်မီး
အလင်းရောင်အောက်တွေ့လိုက်ရသည်။
YOU ARE READING
ပုဝါပါးလေး စွန်းမှာဆိုး
Fantasyဤဇာတ်လမ်းတွင် ပါဝင်သည့် နေရာဒေသ များမှာ စာရေးသူ ပုံဖော်ဖန်တီးထားခြင်း သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။
