"ကျောင်းဆရာအသစ်ရောက်ပြီသူကြီးရေ..."
ညောင်ပင်တန်းရွာစာသင်ကျောင်းအတွက်
ကျောင်းဆရာအသစ်ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။
ငယ်ထွေးလိုချင်နေတဲ့စေတနာပြည့်ဝတဲ့ဆရာ
တစ်ယောက်ရောက်လာခဲ့တာပါ။
ဆရာဝန်အသစ်နှင့်ကျောင်းဆရာအသစ်ရောက်လာပြီးနောက်ပိုင်း ငယ်ထွေးတို့ရွာလေး ပို၍ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာခဲ့ပါတယ်။
အရင်ကမပြီးပြတ်ခဲ့သော နည်းစနစ်မကျခဲ့သော
လမ်းပြင်ဆင်မှုတွေကြောင့် ငွေကုန်ပြီးအရာမထင်ခဲ့
တဲ့ ခရိုင်မြို့သို့သွားသော ကုန်းလမ်းခရီးဟာ
ကျောင်းဆရာလေးနှင့်ဆရာဝန်မလေးရဲ့ဦးဆောင်
ပြီးပြင်ဆင်ခဲ့တဲ့အတွက် အခုဆိုမိုးတွင်းဘက်တောင်မှာတောင်ထော်လာဂျီသွားနိုင်သည့်အနေအထားသို့
ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။
"အခုမှပဲအဆင်ပြေတော့တယ်ဟေ့....မြို့ကိုသွားချင်
ရင်အချိန်အများကြီးမလင့်တော့ဘူးကွ..."
လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးကောင်းမွန်လာသည်နှင့်အမျှ ကုန်သွယ်ရေးမှာလဲဖွံ့ဖြိုးလာခဲ့ပါတယ်။
ရွာကထွက်သမျှသီးနှံတွေကိုပွဲရုံတိုက်ရိုက်သွင်းနိုင်
လာတယ်။အရင်ကဆို ပွဲစားကတဆင့်သွင်းရတာ
ကြောင့် တောင်သူတွေရသင့်ရထိုက်တဲ့အကျိုးမြတ်
မရခဲ့ပါဘူး။
ငွေကြေးပြေလည်လာသည်နှင့်အမျှ ရွာမှာလဲလူနေမှု
အဆင့်အတန်းကပြောင်းလဲစပြုလာခဲ့ပါပြီ။
"ငါ့ထော်လာဂျီကိုရောင်းပြီး စူပါကတ်ဝယ်မလို့ကွ"
ဖိုးထောင်ကလက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရင်း အာပေါင်
အာရင်းသန်သန်နှင့်ပြောသည်။
လေသံကိုလိုသည်ထက်ပို၍မြှင့်လိုက်ရခြင်းအကြောင်းက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲ ငယ်ထွေး
ရှိနေသည့်အတွက်ကြောင့်မလို့ပါ။
"ကိုပိုင်စေကပြောတယ် သူစူပါကတ်တစ်စီး
ရထားတယ်တဲ့ ငါလိုချင်ရင် စျေးညှိပေးမယ်လို့
ပြောတယ်ကွ"
"အဲ့လူကယုံရလို့လားကွ...ပွဲစားတော်တော်များများ
က ကလိန်ကကျစ်ပါကွာ"
"အာ...ငါ့ကိုတော့မလုပ်လောက်ပါဘူးကွာ...
ဒီလောက်ရင်းနှီးတာ.."
"ဖိုးထောင်...မင်းစူပါကတ်ဝယ်ဖြစ်ရင်..ငါတို့ကိုလဲ
အမောင်းသင်ပေးပါကွာ...နော်..."
YOU ARE READING
ပုဝါပါးလေး စွန်းမှာဆိုး
Fantasyဤဇာတ်လမ်းတွင် ပါဝင်သည့် နေရာဒေသ များမှာ စာရေးသူ ပုံဖော်ဖန်တီးထားခြင်း သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။
