စားပွဲပေါ်ကဟင်းပွဲတွေကိုကြည့်ကာ စကားဖြူ
ဘယ်ဟင်းခွက် အရင် နှိုက်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။
ရွာဦးကျောင်းဆရာတော်ဆီ လာရောက်ဂါရဝပြု၍
ဆေးရုံအကြောင်း လျှောက်တင်ပြီးနောက် ဆရာတော်က ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ နေ့လည်စာ
စားသွားစေသည်။
ကပ္ပိယကြီးက သူမအတွက် ထမင်းပွဲပြင်ပေးရင်း
"ဆရာမလေး..စားနော်..ဟင်းတွေလဲထည့်စား
ကျုပ်က ဆရာမလေး ဘာကြိုက်မှန်းမသိတော့
ထည့်မပေးရဲဘူးဗျ"
"သရက်ချဥ်သုပ်၊ ပဲညှောက်ပေါက်ကြော်၊ မုန်
လာဥချဥ်ရည်ဟင်း ၊ဒါက မျှစ်သုပ် ၊ ဝက်ပုန်းရည်
ငပိရည် ၊ တို့စရာ စားချင်တာထည့်စားဗျ "
"ဟုတ်ကဲ့"
ကပ္ပိယကြီးက ဟင်းပွဲနာမည်တွေရွတ်ပြရင်း
ထပ်ပြောသည်။
စကားဖြူ မုန်လာဥချဥ်ရည်ဟင်းကို ဇွန်းဖြင့်
ခပ်၍ သောက်လိုက်သည်။
"ဟို..ငယ်ထွေး ကော ဘယ်ရောက်သွားလဲ
မသိဘူး"
ထမင်းတစ်လုပ် စစားခါနီး ကပ္ပိယကြီးကိုမေး
လိုက်သည်။
ဘုန်းကြီးကျောင်းကိုလာခဲ့တုန်းက သူမတစ်ယောက်
တည်းမဟုတ်ချေ။
သူကြီးက ဟိုဘက်ရွာမှာ နာရေးရှိသည်ဆို၍ လိုက်မလာနိုင်။ဒါကြောင့် သူ့သမီးကို လိုက်ပို့စေတာကြောင့်
ငယ်ထွေး နှင့်အတူ လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
"သြော်...စောနကပဲ ကိုယ်တော်လေး ဘာခိုင်း
လိုက်သလဲမသိဘူး ရွာထဲပြန်သွားတယ်
ဂွတို ပြန်မလာသေးလို့ သူ့ကိုခိုင်းလိုက်တာဖြစ်မယ်
ပြန်မရောက်သေးဘူး ၊ ဆရာမလေး ပြန်ရင်
ဂွတို ပြန်ရောက်နေပြီ သူလိုက်ပို့ပေးလိမ့်မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
စကားဖြူ ထမင်းဆက်စားလိုက်သည်။
ထမင်းစားပြီးတော့လဲ အချိုတည်းဖို့ဆိုပြီး
အညာဒေသထွက် မုန့်တွေနှင့် ဧည့်ခံပြန်သည်။
ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတော့လဲ စားစရာကပေါသား။
အုန်းမလိုင်ခဲလေး တစ်ခုကိုစားနေချိန်မှာပဲ
ငယ်ထွေး ဆွမ်းစားကျောင်းပေါ် တက်လာတာကို
တွေ့လိုက်ရသည်။
"ကပ္ပိယကြီး မုန့်လေးဘာလေးကျွေးပါဦး
အမလေး မောလိုက်တာ "
YOU ARE READING
ပုဝါပါးလေး စွန်းမှာဆိုး
Fantasyဤဇာတ်လမ်းတွင် ပါဝင်သည့် နေရာဒေသ များမှာ စာရေးသူ ပုံဖော်ဖန်တီးထားခြင်း သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။
