Changbin üniversitenin müzik grubunun kaptanıdır.
Jeongin ise onların okulda çalıştığı odanın yan tarafında kaptanlığını yaptığı amigo grubunu çalıştırmaktadır.
Okulun duvarlarının ses yalıtımı olmayışı iki grubu da birbirine düşürecektir.
"Yb gelsin artık aminakoyim ben bile sinirlendim, tam yerinde kesmişim" dedikten sonra sonunda yazdım ve yb geldi. Kim ne derse desin sanırım favori bölümüm bu falan.
Jeongin'in bakış açısı
Bu şekilde hissetmem normal mi? Grup arkadaşlarımı ortada bırakıp kaçmam...
Neden duruyorum? Ayaklarım neden hareketlenmiyor? Arkamdan gelen sese neden tepki vermiyorum?
Changbin nefes nefese kalmış halde geldiğinde neden sadece bakmakla yetiniyorum ya da neden geliyor o peşimden? Sanki son zamanlardaki pratiklerimizi berbat eden o değilmiş gibi...
Oh... Tabi ya, artık bir grup kalmadı.
Hissettiğim sıcaklıkla olduğum yere sinmiştim. Şaşırtıcı... Changbin'in kolları arasında olmanın bu kadar iyi hissettirdiğini bilmiyordum.
Kollarımı kaldırıp ona sarılınca doğal olarak elimdekiler yere düşmüştü ama kim umursar. İkimiz de anın tadını yaşıyorduk. Gözlerimden akan sıcak sıvı da ne? Kontrol edilemez.
Yavaş yavaş geçirdiğim şoku atlatırken Changbin'e daha da sırnaşmıştım. O ise bunu hiç dert etmiyor gibiydi...
Sanki çok uzun süren bi o kadar da hızlı geçen bir sarılma olmuştu bu. Bizi ayıran Daniel'in sesi olmasaydı sabaha kadar aynı pozisyon devam edebilirdim.
"Hey, Jeongin! Napıyorsunuz burada? Arkadaşların orada? Sen burada durmuş kişisel ihtiyacını falan mı gideriyorsun? Belki de bir umut bekliyorlardı seni orda? Seni aldatmakla iyi mi yapmışım ne?" Nefes nefese konuşmasına karşın söyledikleri oldukça anlaşılırdı.
Belki tükenmişliğimden belki de haketmisliğimden susuyordum. Kendimi bile bu durumda savunamam. Ama Changbin'in sinirimi hissediyordum. Ona dönüp baktığımda dişlerini sıkışını, benden cevap bekleyişini... Ama vermeyecektim istenilen cevabı. Kafamı önüme eğdiğimi görünce daha da sinirlendiğini sıktığı kolumdan hissediyordum.
"Siktir git Daniel! Bunun hakkında yorum yapmak sana kalmadı. Ama haklı olduğun bir konu var, onu iyiki aldattın..." Changbin'in söylediği sözlerle Danielle birlikte ben de çok şaşırmıştım. Daha da kötü hissediyordum. Kusma hissi...
Gözlerim dolarken bunu söylememiş olmasını dilemiştim Changbin'in. Ama karşımdaydı, söyledikleriinden gram pişmanlık duymuşa benzemiyordu.
"Ah evet. Bu konuda doğru karar verdiğimi biliyordum, dostum aldattığımda gram pişmanlığım ol-"
"Evet iyiki aldattın çünkü hâlâ seninle birlikte olsaydı, onunla bu kadar yakın olamazdım." Changbin'in söylediği sözler ortamda ani duygu değişimlerine neden oluyordu. Bulunduğumuz pozisyonu da düşündükçe daha da eğmiştim başımı yere.
"Bi dakika ne-" Ancak kim ne derse desin Daniel'in o surat ifadesi paha biçilmezdi. Sanırım bunun için Changbin'e bir borcum var...
Bu yaşanan saçma andan sonra Daniel'in iliklerine kadar utandığına emindim. Arkasını dönüp bir anda girmesi de bir şeyleri doğruluyordu.
Hemen gitmesinden sonra Changbin ve ben önümüze döndüğümüzde yüzyüze gelmiştik. Ne yapacağımı bilmez bir şekilde göz temasımı ondan keserken zaten yakınımda olan eli kalkmış ve yüzüme hamle yapmıştı.
Gözlerimden akan yaşları, asla yok edemediğim hafif belli olan gamze çukurumdan silmişti.
"Teşekkür ederim." Ağzımdan çıkabilecek en fazla sözcük kapasitesi buydu. Karşısında hem küçük düşmüş hem de bana uygun düşmeyen davranışlar sergilemiştim.
"Bunun hakkında daha fazla konuşmayalım lütfen. O otistik şahsın söylediklerini unut hemen." Bu halleri beni güldürüyordu. Her kim olursa olsun gerçekten ilgisini hissediyordum.
"Dediklerin... Ciddi değildin değil mi?"
"Kim bilir belki ciddi belki değil?" Bunu söylerkenki yüzünün huzurla doluşu içime şüphe düşürmüyor değildi. Ama şu anda tek mutluluğum belki de aramızdaki buzun eriyebileceğiydi.
Changbin'in bakış açısı
Jeongin'in gözyaşlarını elimle ötelerken hissettiğim gamze çukuru tebessüm etmemekte beni zorlamıştı. Söylediklerimde ciddi olup olmadığımı sorulduğunda bunu ben de cidden bilmiyordum... Belki de ciddiyimdir.
(...)
Jeongin geri dönmek istemediği için onunla biraz oturup vakit geçirmiş ve sonrasında bu halde başına bir iş gelmesin diye evine bırakmıştım.
Arabamı kendi evime sürerken aklım hâlâ takımlarındaydı. Kendi grubum için endişelenmiyordum, büyük ihtimalle geri dönüşümüz için bir kaç gün geçmeden bizimle konuşmaya gelecek birileri olurdu. Sonuçta bizim odamızın değişme sebebi Jeonginlerinki gibi bir şey değildi.
Eve vardığımda duş almış ve direkt olarak yatağıma yönelmiştim. Bugün gelişen onca olay beni yormuştu.
Telefonumu alıp yatağa uzandığımda eniştemden gelen mesajı gördüm. Bir eniştem olduğunu da hatırladığıma göre amigo takımı için ondan yardım isteyebilirdim. Ama öncelikle yazdığı mesaj için sohbete girdim.
"Bugün olanlardan daha yeni haberim oldu. Bunda ciddi değildin, değil mi? Eğer ciddiysen bile geri dönüşün için talimat verebilirim. Lütfen torpil olarak algılama. Bu müzik işine kendini ne kadar kaptırdığını biliyorum."
Yazdığı mesajı beklemiyor değildim. Korkutucu derecede her şeyden haberi oluyordu. Jeongin'in amigo takımı için de ondan yardım isteyebilirdim. Ne de olsa onlar da kaç senedir işlerini ciddiye alarak okulumuzun ikonu haline gelmişlerdi.
Geri dönüşümüz için vereceği talimattan önce amigo takımının durumunu anlatmış ve eğer onlar için bir şeyler yapabilecekse bizim de devam edebileceğimizi yazmıştım.
Tahminimden daha kolay oldu denilebilirdi. Elinden geleni yapabileceği mesajını aldığımda telefonu olduğum yere bırakmış ve mutfağa yönelmiştim.
✨BONUSS✨
"Hey Minho hyung!"
"Noldu yine Han?"
"Az önce önümüzden geçen arabayı gördün mü? Changbin ve Jeongin vardı."
"Yok daha neler. Senin başına güneş geçmiş."
"Hava güneşli değil?"
"Şaka yapıyorsun!?"
"Hayır ciddiyim, gözünü benim ve etrafımda bana bakan insanlardan çevirebilseydin görürdün. Cidden, insanlarla derdin ne senin? İstedikleri yere bakarlar."
"O kadar belli ettim mi?"
"Birazcık canım çok değil."
"İstedikleri yere bakabilirler tabiki de, sen yer değilsin."
"Efendim?"
"He yok bir şey"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkadaşlar Seungmin bizim hayallerimizi yaşıyor...
