Ellerine çiçek değil, silah yakışıyor Roseanne Park. Kalbindeki saf nefret bedenini usul usul ele geçirirken durma, haddini aş ve Tanrı ile aynı tahtta oturan biricik sevgilinin yanına yerleş.
010222 - for @jeonlxy
「written by eosselini」
Avustralya / Melbourne Ağustos ayının 23. günü, 2017
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir şeyin vücudumu hafifçe sıyırıp geçmesiyle uyandım.
Rüzgarın çıplak tende bıraktığı o enfes histi bu hissettiğim.
Gözlerimi aralamadım, bir süre bu keyfi hissetmek istedim zira huzurlu hissetmeyeli çok olmuştu.
Saçlarımın arasında bir el hissettiğimde, gülümseyerek açtım gözlerimi.
"Sevgilim." diyerek beni bu tatlı uykudan uyandırıp yüzlerce kat daha tatlı olan yüzünü görmemi sağlayan kişi Roseanne'di.
"Uyan artık, çok özledim seni." Saçlarımdaki elini yüzüme indirip yanaklarımı okşamaya başladı.
Çok aşk dolu bakıyordu, gözleri parlıyordu bana bakarken, sevmeye dahi kıyamıyor gibiydi.
"Beni çok seviyorsun değil mi?" Sorduğum soruya karşı kocaman gülümsedi.
"Beni uyuduğum zaman özleyecek kadar çok seviyorsun Roseanne." Devam etti yanaklarımı okşamaya, cevap vermedi.
"Hayır sevmiyorum." dediğinde duraksadım.
"Bana yalan söyledin, seni nasıl sevebilirim? Bir yalancıyı kim sever ki?" Yüzündeki gülümseme yerini alaya bıraktı, neler oluyordu?
"Neden böyle söylüyorsun güzelim? Ben seni çok seviyorum, yalan söylemiş olsam da çok seviyorum." İki yana salladı başını.
"Sen beni değil, sana ait olan ruhumu seviyorsun, içindeki sevgisizliği sadece sana sevgi gösteren bir kadınla kapatmaya çalışıyorsun." Ne anlatıyordu anlamadım, sinirlenmeye başlıyordum.
"Bana beslediğin yersiz ama derin sevgi; huyundaki, yaradılışındaki gizli şeytanı gizleyemez Jungkook." Yüzünü yüzüme yaklaştırmaya başladı.
"Senin dillere destan bir kötü kişiliğin var, sen benim için bir anlık düşünce veya ilgiden fazlasına layık değilsin."
Dudaklarımızı arasında milimler kalmışken son kez konuştu.
"Senden tüm kalbimle nefret ediyorum."
Kaşlarım gerginlikle çatılırken uyandım ve araladım gözlerimi, nerede olduğumu sorgulayacaktım ki sırtıma nükseden keskin bir sızı tüm dikkatimi dağıttı.
Her zaman gördüğüm o rüyalardan görmüştüm fakat bu seferki acıtmıştı canımı.
Umursamadım, belki de yüzüncü görüşümdü onun benden nefret ettiği tarzda olan bu rüyayı.
