Governor's Daughter

Chapter 17

Chapter 18

PUNO ng katanungan ang isipan ko ngayon.I'm still shocked na kilala ako ng taong yun.

Kai?

Is he referring to Kaideia or...kai?In real life?

Nakakalito but one thing for sure na may malaking parte ang lalaking yun sa kwentong ito.I don't know but it's a big bet.

Naglalakad ako ngayon at tulala lang na nakatingin sa puting sand at magandang panahon ng may mahagip ng paningin ko ang lalaking nasa kalayuan.

May suot itong sunglasses sa mga mata ngunit naroon pa rin ang seryoso nitong ekspresyon.

He's wearing a white shirt na medyo fitted sa kaniya kaya't kurbado ang well-built nitong katawan.Sa ibaba ay simple shorts na hanggang tuhod,itim.Simpleng itim rin na tsinelas sa paa.Despite of normal clothes he is wearing right now,it doesn't change a thing na gwapo at mukhang expensive pa rin ito.

Ewan ko at napangiti na lang ako at pumunta sa direksyon niya.

Ng makalapit ay tumaas ang makapal nitong kilay sa kin.Napansin ko rin ang nag-iisa nitong relo sa bisig at bahagyang namumula ang pisngi nito sa init.

“Ba't ka nandito?I thought you're not invited.”tanong ko rito at umupo sa upuan sa tabi nito.

Pero agad ring kumunot ang noo ko ng mapansin na wala itong dalang wheelchair kaya't napatingin ako sa paigid at baka naroon lamang ang secretary nito ngunit wala.

“Cause i was here.”pilosopo nitong sagot na kinairap ko na lang saka humalukipkip.

“Kainis.Nasan ang wheelchair mo?”naiinis kong tanong rito at inirapan ito na kinataas ng sulok ng labi nito.

I was stunned to see na maliit siyang ngumiti.

Napatitig pa ako roon pero kalaunan ay napailing na lang.

What am i doing?

Ngunit nagulat ako ng bigla itong tumayo na agad kong dinaluhan at baka matumba ito ngunit laking gulat ko ng hindi ito mangyari.

Nanlalaki ang mga mata ko itong tiningnan.

Nakakalakad na siya?

Ang gulat sa mukha ay napalitan ng totoong ngiti.

Na kinangiti rin ito.

“You can walk now,Waquim Dimitri...”masaya kong sabi na at biglang niyakap ito.

Naramdaman ko ang paninigas ng katawan nito kaya't napabitiw ako.Nagulat rin sa ginawa.

“I-Im sorry.Masyado lang akong natuwa.”nahihiya kong sabi ngunit nakatitig lamang ito sakin.

“It's fine...very fine.”saad nito pero di ko na narinig ang huling sabi nito kaya napatango na lang ako at kasabay nito ang pagtunog ng tiyan ko na agad ko ring kinatingin sa kaniya.

“Uy,tomguts na ko.Kain tayo?”aya ko rito.

Nalilito man ay tumango na rin ito saka ako sinamahang maglakad sa buhangin.

Habang naglalakad ay napapaisip ako sa nangyari.

I'm very happy for him but it's still shocking to me na ganito kaaga ay nakakalakad na siya.Its not on my story.Mali ang timeline.

Napatitig ako sa lalaki na tinanggal na ngayon ang sunglasses nito at sinukbit sa kwelyo ng damit niya.

Naroon ay sumilip agad ang maganda nitong mga mata nakahit sobrang lalim at napakamisteryoso ay nakakaakit pa rin.

At tulad ng ulap na napakabigat na dahil sa ulan na babagsak ay ganoon rin ang mangyayari sa kaniya.

He will be left out.Magdudusa at malulugmok sa mangyayari sa kaniya sa mga susunod pang kabanata.

At iyun ang ayaw ko.

Napagtanto kong mabuting tao siya,he isn't the Waquim Dimitri na gagawa ng paraan para lang mapatay ang iniibig ni Eula.Na papatay ng marami.Na sakim sa pag-ibig.

Even though he won't know and he didn't see,i set a genuine smile on my lips and mark that this day will be the day na hindi siya babagsak.

Na hindi siya aasa sa taong sisira sa kaniya sa huli.

He will stay as the most finest and strong character on this novel.

Muli akong napatingin sa kaniya at agad kong nasalubong ang nakakapanghina nitong tingin.Ngumiti ako rito at tumingkayad dahil likas na matangkad ito.Dahan-dahan kong nilapit ang mukha ko at dinampian ito ng halik sa pisngi.Nanlaki ang abo nitong mga mata at nanigas.Napangiti ako.

At kung babagsak man ang kulay abong ulap na ito pinapangako kong sasamahan ko siya...

Abangan ang susunod>>

Road to 1k reads na tayo,mga loveyy.

(Tell me your thoughts throughout this update:)