Part 17: Past

171 23 2
                                    

" ဒါက ..... ဒါကဘယ်နေရာလဲ "

ဝေဝေဝါးဝါးနဲ့နိုးထလာမိတယ် ...... မသိတဲ့နေရာတစ်ခုမှာ ငါနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေတာလား

        " ဥက္ကဌ ..... သတိရလာပြီလား "
        " မင်း .... ဘယ်လိုရောက်နေတာလဲ ဒီနေရာက "
        " ဆေးရုံပါ ..... ဘာမှမမှတ်မိဘူးလား
ဥက္ကဌတစ်ခုခုဖြစ်ပြီထင်ပြီး စိတ်ပူနေတာ "

ထူပူပြီး ဘာမှမမှတ်မိဘူး ..... ညက .... ငါဘာဖြစ်သွား
တာလဲ .....

        " အား ...... ခေါင်းက "
        " အဆင်ပြေရဲ့လား ...... ခေါင်းမူးလို့လား "
        " ရတယ် .... ငါဘာဖြစ်တာလဲ ဘာလို့ဒီရောက်
နေတာလဲ .... ဘာလို့ဘာမှမမှတ်မိတာလဲ "
        " ကျွန်တော်လဲသေချာမသိတော့ပါဘူး ......
ချောင်းစပ်မှာမေ့လဲနေတာမြင်လို့ လူတစ်ယောက်က
ခေါ်လာပေးတာလို့ ပြောပါတယ် ..... "
          " ဟုတ်လား ..... ဒါပေမယ့် ငါညက ဧည့်သည်ကို
စောင့်ရင်း သောက်တာများသွားမိလို့လား .....
တကယ်မမှတ်မိတော့တာပဲ ..... "
          " ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တော်သေးတာပေါ့ ..... "
          " ဒါနဲ့ .... ငါ့ကိုခေါ်လာပေးတဲ့သူက်ို ကျေးဇူးဆပ်
တဲ့အနေနဲ့ တစ်ခုခုပေးလိုက်ပါဦး  "
          " ဟုတ်ကဲ့ ...... ခဏလောက်နားလိုက်ပါဦး "

ဘာဖြစ်တာပါလိမ့် ..... ထူးဆန်းတဲ့ခံစားချက်ကိုခံစား
နေရတယ် ..... ဝမ်းနည်းပြီး ငိုကြွေးချင်တယ်
တစ်ခုခုကို လွမ်းဆွတ်လို့ ရူးချင်နေတဲ့ ခံစားချက် ......

        " ကျေးဇူးပြုပြီး ..... Ganhan ဆိုတဲ့လူနာဘယ်
မှာလဲရှင့် .... ဓားထိုးမှုနဲ့ရောက်လာတဲ့လူနာလေ "
        " အော် .... အရေးပေါ်ခန်းထဲမှာ "
   
သူ့ဆီအပြေးလာခဲ့တာ ......

        " မမလေး .... ရောက်လာပြီလား "
        " ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ "
        " သတိမရသေးပါဘူး ..... လက်နဲ့ ဗိုက်မှာ ဓား
ချက်တွေထိထားပါတယ် ..... ဆိုးသွားတာက ဓားမှာ
အဆိပ်သုတ်ထားတာပါ .....
ဓားဒဏ်ရာထပ် အဆိပ်ကြောင့် ... မနိုးသေးတာပါ "

ဖြန်း ..... အသံအကျယ်ကြီးကြောင့်ဘေးနားကလူ
တွေတောင် ဝိုင်းကြည့်နေကြတယ် .....
ပါးရိုက်လိုက်တဲ့ မိန်းကလေးရဲ့အကြည့်ကိုက
ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ် .....

Light Where stories live. Discover now