𝗕𝗘𝗚𝗜𝗡𝗡𝗜𝗡𝗚
YUIJI MOIRA VERDIN POV
Katatapos ko lang maligo at iniisip ko parin hanggang ngayon 'yong narinig ko.
"𝑺𝒉𝒆 𝒏𝒆𝒆𝒅𝒔 𝒕𝒐 𝒔𝒖𝒇𝒇𝒆𝒓 𝒔𝒐𝒏, 𝒌𝒂𝒑𝒂𝒕𝒊𝒅 𝒔𝒊𝒚𝒂 𝒏𝒈 𝒕𝒂𝒐𝒏𝒈 𝒑𝒖𝒎𝒂𝒕𝒂𝒚 𝒔𝒂 𝒕𝒂𝒕𝒂𝒚 𝒎𝒐"
Napailing ako.
Imposible! Na mali lang siguro ako ng rinig, Tama!
Pumunta ako sa kama at nahiga roon, natigil ako ng maalala ang kakaibang titig knight sa'kin kanina.
“S-siguro may iba lang siyang iniisip!” Tama! Yon nga!
Tumayo naman ako at naglakad papunta sa may pintoan.
Huminga mo na ako ng malalim bago lumabas ng kwarto.
Dumaretso ako sa may kusina at doon nadatnan ko si betty na nag hahanda ng pagkain.
“Good m-morning” Bati ko dito.
Napatingin naman siya sa'kin.
“Gising na pala ang 𝒍𝒂𝒔𝒊𝒏𝒈𝒈𝒆𝒓𝒂!” Napakamot naman ako ng ulo dahil sa sinabi nito.
“B-betty naman eh!”
“Kamust naman pakiramdam mo?” Tanong nito at inaayos 'yong mga pagkain.
“Ayos lang naman” Natigilan ako sandali ng may maalala “B-betty may ginawa ba ako kagabi?”
Eh baka meron akong ginawa kaya nagalit si knight sa'kin kaninang umaga?
“Ewan ko sa'yo, alalahanin mo na lang kasi”
Mabilis naman ako napailing.
“Sumasakit 'yong ulo ko kapag inaalala ko kong anong ginawa ko kagabi eh” Pangangatwiran ko.
Kanina kaya nong naliligo ako pilit kong inaalala 'yong nagyari kagabi na baka may ginawa akong ikinagalit ni knight pero wala talaga akong maalala dahil siguro sa alak? Sumasakit tuloy 'yong ulo ko sa kakapilit!
“Then.. it's not my fault! Kong hindi ka naglasing hindi ka mag kakagannyan!” Napapailing na sabi nito sa'kin.
Napansin ko namang papaalis na ito dala ang pagkain.
“W-wait” Pagpipigil ko dito “Saan mo 'yan dadalhin?”
Liningon niya naman ako.
“Kay sir knight tapos ko naman pakainin yong mag kambal kaya siya naman 'yong dadalhin ko ng pagkain”
Napatango naman ako at mabilis na inagaw 'yong pagkaing dala dala niya.
“Ako na lang maghahatid nito kay knight” Pagprepresinta ko
“Sigurado ka?”
Mabilis akong tumango ako sa tanong nito.
“Sige mag lilinis na lang ako dito sa kusina” Sangayon nito at inilibot ng tingin ang buong kusina.
Napangiti naman ako.
“Sige betty!” Mabilis akong umalis.
Nasatapat na ako ng kwarto ni knight at syempre kumatok mo na ako bago pumasok.
Hindi ko siya nakita dito sa loob pero naririnig ko ang pagbagsak ng tubig sa Cr.
Mmm..mukhang naliligo siya, ipinatong ko naman yong pagkain sa maliit na lamesa.
Nilibot ko ng tingin ang buong kwarto, siguro umalis na yong 𝒎𝒐𝒎𝒎𝒚 ni knight? Hindi ko kasi siya nakita ng papunta ako dito.
Mapait naman akong napangiti ng makita ko na naman 'yong letrato ni knight kasama ang daddy niya.
“What are you doing here?”
Napalingon naman ako sa likuran ko dahil doon nangagaling ang isang malamig na boses.
“A-ah dinalhan pala kita ng pagkain” Sabi ko at tinuro yong pagkain na sa lamesa.
Napalunok ako sa itsura ni knight ngayon tanging tuwalyang puti lang ang nakabalot ibabang katawan nito, kita ko tuloy 'yong abs niya sa t'yan!
Tumango lang ito ito at tumalikod na sa'kin at pumunta sa may cabinet parang hinahanap ito.
Ngumiti naman ako tsaka kininuha ang litrato ni knight at ng daddy niya.
“Daddy mo 'to? Ang cute niyo dito knight”
Agad naman siyang Napalingon sa'kin at kita ko ang pandidilim ng mukha nito ng makitang Hawak hawak ko yong litrato.
Mablis siyang lumapit sa'kin at kinuha ang litrato sa kamay.
“Hwag mo nga 'tong hawakan!” Inis na sigaw nito sa'kin na kinagulat ko.
“A-ano sorry ang c—” Marahas nitong hinawakan ang braso ko at kinaladkad ako palabas ng kwarto niya kaya hindi ko na natapos yong gustong kong sabihin.
“Leave!” Madiing Sabi nito at pabagsak akong binatawan kaya ang ending napa upo tuloy ako sahig sa labas ng kwarto niya.
“Knight sorry h—” Hindi ko panatatapos ang sasabihin ko ng isinarado niya ng malakas ang pinto.
Nagulat ako sa ginawa, b-bakit siya ganon?
Dahan dahan akong tumayo mula sa pagkakasalampak ko sa sahig.
“Siguro may problema lang siya, siguro kulang lang talaga siya sa tulog kaya ganon siya yuiji!” Tumango tango ako sa sarili kong sinasabi.
“Hindi n-niya sinasadyang masaktan ka!” Pangungumbinsi ko sa sarili at napadapo ang paningin sa braso kong mamumula dahil sa maghigpit na pagkakahawak niya sa'kin kanina.
"𝑯𝒊𝒏𝒅𝒊 𝒏𝒈𝒂 𝒃𝒂 𝒏𝒊𝒚𝒂 𝒔𝒊𝒏𝒂𝒔𝒂𝒅𝒚𝒂?"
Napatingin naman ako sa pintoan ng kwarto ni knight.
"𝑺𝒉𝒆 𝒏𝒆𝒆𝒅𝒔 𝒕𝒐 𝒔𝒖𝒇𝒇𝒆𝒓 𝒔𝒐𝒏 𝒌𝒂𝒑𝒂𝒕𝒊𝒅 𝒔𝒊𝒚𝒂 𝒏𝒈 𝒕𝒂𝒐𝒏𝒈 𝒑𝒖𝒎𝒂𝒕𝒂𝒚 𝒔𝒂 𝒕𝒂𝒕𝒂𝒚 𝒎𝒐"
Bumalik sa isipan ko ang mga narinig kong sinabi ng mama ni knight sa kanya kanina.
Bakit pakiramdam ko.. Ito na ang simula?
𝑺𝒊𝒎𝒖𝒍𝒂 𝒏𝒂𝒏𝒈 𝒕𝒐𝒕𝒐𝒐 𝒌𝒐𝒏𝒈 𝒑𝒂𝒈𝒉𝒊𝒉𝒊𝒓𝒂𝒑.
Kakayanin ko kaba?
END OF CHAPTER 36
