Her Arrival

12

"I am the God of time, Luvishka, it was nice meeting you in person, Jelliane Grace... Or I must say Seliesty Rafaela, The Daughter of the Duke..."

I felt my soul was been forced to be dragged by someone who is powerful and I know it was Luvishka who did that.

Natagpuan ko agad ang sarili na nasa loob ng karwahe paggising ko. Nakahawak ang kamay ng duke sa palad ko at himalang wala itong suot na gloves!

Mukhang hindi na nga talaga basura ang tingin niya kay Lady Rafaela. Magcecelebrate na ba ako dahil sa character development niya?

The Duke is sleeping! Nakasandal ang ulo niya sa pader ng karwahe. May unan akong nakita sa leeg niya. Baka sabihin niyo kawawang-kawawa ang duke sa posisyon niya dahil sa akin.

Duke Lynille really looked powerfully handsome when his eyes is closed. No wonder lots of women liked him and flocked under his feet. Feeling mo hindi ito gagawa ng kalokohan at tahimik lang na tao but his actions and cold eyes speak louder when he's awake.

Tipid akong ngimiti. Nandito na ulit ako sa loob ng libro at tuloy ang eksena at pagiging plastic ko. Naku! Sabay nga talaga kaming magflo-float ni Lady Errioulizza sa tubig kapag magkaroon ng baha rito sa Grimaldi's Kingdom dahil sa kaplastikan namin.

Kung ano ang suot ko noong mga panahong gumagala kami ng duke sa bayan ay iyon pa rin ang suot ko ngayon.

And all along I was right. Pansamantala ring tumigil ang oras rito sa loob ng libro. Nakakatawa man pero pakiramdam ko pinakain at pinaligo lang ako ng Diyosa ng Oras sa tunay na mundo. Para ba hindi magutom at mangamoy ang katawan ko doon?

And I still don't know what her purpose for this and hope it is for the better of everyone. Pinikit ko ang mata ko at kinalma ang sarili para maalis ang frustration. Hinayaan ko muna ang utak na magpahinga sandali.

I remember she said truth will arise soon. Anong klaseng katotohanan ba iyon? Bakit pakiramdam ko masasaktan ang puso ko ng sobra?

Huwag naman sana!

Siguro... hihintayin ko na lang dumating ang araw na iyon. Sigurado naman akong iyon ang dahilan kung bakit ako nandito sa loob ng libro.

"F-Father," Tawag ko sa atensyon ng duke. Kaagad naman gumalaw ang mga daliri niyang nakahawak sa palad ko at unti-unting binuka ang mga mata.

He was shocked when he saw me awakened. He muttered my name and hugged me tight. At mukhang doon pa yata ako mamamatay sa klase ng yakap niya! Gigil na gigil e! Kaloka! Hindi ko naman magawang magreklamo dahil baka masira ko ang moment niya at kawawa naman.

Plastic lang ako pero hindi ako naninira ng mga moment 'no. Hindi pa naman ganoon kakapal ang mukha ko.

"Thank God you're now awake, Rafaela. Do you feel something wrong in your body? Tell me."

Umiling kaagad ako. Bukod sa maganda ako at gusto kong matulog ay wala naman akong nararamdamang iba sa katawan ni Rafaela.

"I'm fine, Father. Medyo pagod lang but I can manage of course."

"Manage? I doubt that. You lied to me earlier, Rafaela. You didn't even tell me the truth!" He looked so pissed and worried at the same time. Pero pogi niya pa rin. "Look what happened to you... You fucking collapsed between my arms earlier. It made me damn worried. I thought something bad will happen to you... Hindi ko iyon kakayanin..."

"My hatred towards myself came back the moment I saw you collapsed earlier. Dang it. I almost cursed everyone out there. It was truly horror. You know, I don't want to hold your cold hands again. I don't want to see you closed your eyes that long again. I probably die in sadness."