Küçük yaştan Eroğlu konağında yaşayan Güneşin tek hayali Harun Eroğlu olmuştur yıllarca. Bir gün kader onun yüzüne güler ve bu hayalini gerçek kılar. Eroğlu konağına gelin gider...Ama her şey hayalettiği gibi değildir.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Halil Kurt : Ben seninle
🌙
"Benden tutun Berzan" dedim elini omzuma koymasına yardım ederek. Bir elini önündeki uzun demirden tutup diğer elini benim omzuma koyarak ayağa kalkmaya çalıştı. Defalarca denemesine rağmen büyük yükü bir türlü taşıyamıyordu. Umudunun azaldığını hissetmek ondan daha fazla beni korkutmuştu.
" Bu günlük yeter bence "
Yine aynı şeyin tekrarlanmasına izin vermeden doktordan önce konuştum. Bir gün içinde yürümesini beklemiyordum zaten ama onu yormadan haraket etmeliydik.
" Daha bir saat bile olmadı ama" dedi doktor kolundaki saate bakarak."Haklısınız ama ilk günden bu kadar yüklenmeyelim bence"
Berzan yerine otururken sesli bir nefes verdi sadece. Ayağını hissetmiyordu, bunun nasıl korkunç bir his olduğunu anlıyordum.
" Bu doğru değil ama "
"Biliyorum ama bu son olacak" dememle sıkıntılı şekilde başını salladı."Yarın yine aynı saate geleceğim"
Arkasına dönüp eşyalarını toplarken Berzana döndüm sessizce. " İyi olacak" diye elimi saçlarına koyduğumda ağır ağır salladı başını.
" İyi günler"
Yanımızda geçip giden doktora karşı ikimizde aynı şeyi söyledik.İyi günler.
" Uzun zamandır çalışmıyorsun ya" diye başladım kapı kapanır kapanmaz."O yüzden biraz hamlamış olabilirsin"
" Eskiden de böyleydi"
"Hadi ama Berzan, sadece bir hafta çalıştığını ikimizde biliyoruz"
" Zor bir şey"
" Ama imkansız değil"
Konuyu uzatmasına izin vermeden önüne geçtim. " Pes etmek yok!"
Başını salladı ağır ağır. " Tamam"
" Şimdi istersen bahçeye çıkalım ya da dışarı çıkalım ne dersin?"
" Dışarı mı ?"
" Evet ?"
Donuktu birkaç saniye ama cevapsız bırakmadı. "Bilmiyorum "
"Ne zamandan beridir çıkmıyorsun?"
" Kazadan sonra"
" Yani uzun zamandır" dedim aşağı eğilip elimi dizlerine koyarak. "Hiç merak etmiyor musun dışarda olanları?"
"Bu halde kimseye görünmek istemiyorum"
"Kimseye görünmeyiz bizde" diyip ayağa kalkarak devam ettim konuşmaya."Sessiz sakin bir yere gideriz. Bende insanlara muhatap olmak istemiyorum bu aralar"
