Küçük yaştan Eroğlu konağında yaşayan Güneşin tek hayali Harun Eroğlu olmuştur yıllarca. Bir gün kader onun yüzüne güler ve bu hayalini gerçek kılar. Eroğlu konağına gelin gider...Ama her şey hayalettiği gibi değildir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu hayatta daha fazla neye şahit olacağım diye düşünürken hayat beni yine farklı yollarla sınava çekiyordu.
Birisi bana Gümüşün canından çok sevdiği oğlunu kendi elleriyle öldüreceğini söylese güler geçerdim. Ve ya Harunun uğruna dünyayı yakacak annesini öldürmesi...
Herşey çok karışıktı.
Gümüşün cansız bedeni tam önümdeydi. Harun diğer tarafta sessizce yeri izlerken Berzan bir köşede mezar kazıyordu.
Bu şekilde hayal etmemiştim ve bu şekilde olmasınıda istemezdim.
Harun sadece abisini kurtardı. Şimdi Berzanda kardeşini kurtarıyor.
"Güneş sen arabada bekle istersen"
Berzanın buz gibi sesini duyduğumda aheste aheste salladım başımı.
"Korkuyorum"
Bu gece benim için uzun bir süre tramva olarak kalacaktı.
Aldığı cevaba karşı fazla ısrar etmeden Haruna döndü bu sefer.
"Yardım et" dedi küreği kenara atıp kazdığı mezarın içinden çıkarak.
Ettiği günahlar yüzünden kefensiz bir ölüme layık görmüştü kader onu. Ne arkasından namaz kılındı ne de dua okundu.
Kendi evlatlarını nasıl tiksindirdiyse ölümü onların elinden olmuştu.
Arabadan bulduğu uzun poşete sarmıştı ceseti. Kokmasın diye Berzan uzun bir mezar kazdı. Şansımıza bir mezarın arkasında kürek vardı. Ama daha fazla şanslı olmalıyız ki, civarda ev ve insan bulunmuyordu bu saatlerde.
Berzan Gümüşün başucuna geldiğinde Harun bir şey demeden ayağa kalkıp yavaş adımlarla ayağından tutarak kaldırdı.
İkisininde yüzünde fazla tepki yoktu,lakin yaşadıklarından dolayı üzgün oldukları her zerrelerinden belliydi.
"Er ya da geç bulunacak" dedi Harun kazılmış mezara doğru giderken. "Ben gidip teslim olayım,sizde çekip gidin geç olmadan"
"Kimse bir şey bulamayacak" diyip mezara indi Berzan kardeşini sakinleştirmek adına daha yavaş tonda.
Resmen annelerini gömüyorlardı. Ve o anne biraz önce oğlunu öldürecekti.
"İnciye ne söyleyeceğiz?"
"Gerçekleri" dedi Berzan Harunla beraber cesedi bırakmak için aşağı eğilirken.
Hava soğuktu ama benim bedenim değil ruhum üşüyordu. Korku filminde hissediyordum kendimi ve midemi bulandırıyordu bu görüntü.
Harun pek vicdan çekiyormuş gibi görünmüyordu , Berzanda aynı şekilde.
Ellerimi karnıma sarıp gözlerimi kapatarak diğer tarafa çevirdim yönümü. Bu kötü gece bitecekti elbet ama uzun süre bu anı benimle beraber yaşayacaktı.
