Küçük yaştan Eroğlu konağında yaşayan Güneşin tek hayali Harun Eroğlu olmuştur yıllarca. Bir gün kader onun yüzüne güler ve bu hayalini gerçek kılar. Eroğlu konağına gelin gider...Ama her şey hayalettiği gibi değildir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sizi seviyorum 🤍
Gece Berzanla uzun uzun konuştuktan sonra göğsüme sokularak uyukuya dalmıştı. Tüm merakımı gidere bildiği kadar gidermişti ama konuştukça kendini kötü hissettiği için uzatmasına bende izin vermemiştim.
Geçmiş geçmişte kalmıştı elbette ama o günlerin verdiği huzursuzluk içime gereksiz şekilde oturmuştu. Kendimi korku filminde bir ana karakter gibi hissediyordum. Ana karakter ölmüyordu ama en fazla zorluğu o yaşıyordu.
Burunuma dolan güzel kokulu saçlarını okşarken saate kaydı gözlerim sessizce.
02:23
Bugün hem mutlu hem garip hissettiğim için gram uyku yoktu gözlerimde. İnsanlar hamilelik sürecinde en fazla sancı ve yaşadıkları ağrılardan şikayet ederken benim en büyük sorunum rahat durmayan hormonlarımdı. Onu bu süreç içinde korumayı başarırsam tek bir sorunum dahi kalmayacaktı.
Annelik güzel olduğu kadar zor bir duyguymuş. Herşey, Berzan bile artık ikinci plandaydı benim için.
Düşünceler deryasında bir süre sonra boğulurken derin bir nefes vererek uykulu bedeni yavaşça geri çektim. Uykuda olduğundan dolayı başını göğsümden çekip yastığa koyması zorluk çıkaramadı benim açımdan.
Odamız sıcak olduğundan altında eşorfman üzeri çıplaktı. Yataktan çıkmadan önce başımı aşağı eğip omzuna hafif bir öpücük bıraktım.
Karanlıkta uyumayı sevmeme rağmen bugün gece lambasının yanmasını kendim istemiştim. Ve bunu neden isteğimi bilmiyordum.
İnce geceliğimin üzerine sabahlığımı giyip ayağıma bir şey giymeden kalktım yataktan.
Bahçe dışında konağın tüm ışıkları kapalıydı,bu yüzden sabahlığın önünü kapatmadan çıktım dışarı.
Hala alışamamam şaka gibiydi. Kapıyı açınca önümde asansörü göreceğime inanıyordum.
Diğer evden kurtulmak güzeldi ama buraya kendimi fazla alıştırmamaya çalışıyordum. Berzanla kendi evimiz için bir alan seçtik bile ,haftaya nikahım vardı ondan sonrada yavaş yavaş eve başlayacaktık.
Nikah işini geciktirmiştik yine ama bu sefer gerçekten bir aksilik çıkmazsa haftaya o imzaları atacaktık.
Bir ay içinde halletmememizde aslında bir bahane yoktu. Yarın ,öbür gün derken çok istememize rağmen bilerek gecikmiştik.
Böyle bakınca boş gözüküyorduk ama gerçekten yoğunduk ikimizde. Berzanın işleri, benim derslerim yüzünden artık geceler bile vakit ayıramıyorduk kendimize.
