Küçük yaştan Eroğlu konağında yaşayan Güneşin tek hayali Harun Eroğlu olmuştur yıllarca. Bir gün kader onun yüzüne güler ve bu hayalini gerçek kılar. Eroğlu konağına gelin gider...Ama her şey hayalettiği gibi değildir.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Selam canlarım 🤍🌷 Oy ve yorumlar için teşekkürler sizi seviyorum 🌷🤍
Bölüm şarkısı: Ebru Şahin Hoşgeldin
Dün gece eve geldiğimizde akşam yemeği çoktan bitmiş herkes kendi odasına dağılmıştı. Büyük ihtimalle Gümüş hanım burada olsaydı bu rahatlık kolay olmayacaktı ama biz dahil herkes bu kısa sürelik tatilin tadını çıkarıyordu.
Berzanla birbirimizi doya-doya yediğimiz için sadece yorgun hissediyorduk. Tamam ironi yapıyorum ama gerçekten aç değildik.
Geceyle duş alıp koynuna girerek uyumuştum sadece.
Genelde bizim gecelerimiz konuşmakla geçerdi ama yorgunluk ve kasıklarımda hissettiğim ağrı beni halsiz düşürmüştü.
İsyan ettiğim bir durum falan yoktu,yeniden aynı soru sorulsa evet derdim. Ona ait olmak ,onun kadını olmak güzel bir duyguydu. Üstelik yaşadığım cinsel zevk iliklerime kadar işlemişti. Bana en güzel deneyimlerden birini yaşatmıştı Berzan.
Kendimi kelimenin tam anlamıyla tam bir kadın gibi hissediyordum. Çünkü öyle hissettiriyordu.
Bu sabahta alarımdan önce açmıştım gözlerimi yeni güne. Giydiğim ince gecelikle onun çıplak göğsüne sokulmuş sessizce zamanın geçmesini bekliyordum. Zamanının geçmemesini dersek daha doğru olur belkide.
O kadar huzurlu ve iyi hissediyordum ki, kolları arasında. Bu odadan çıkıp başka kimsenin yüzünü görmek gelmiyordu içimden.
Kısa zamanda güçlenen bu bağ sadece iyi hissettiriyordu. En baştan olması gereken buymuş gibi. Birbirimize verdiğimiz şefkat aramızda filizlenen sevgiden daha üstündü. Benim için aşk demek saygı demekti. Berzan bana fazlasıyla saygı duyuyordu ve bende aynı şekilde ona.
Ayrılmak istemeyen bedenimi bir süre sonra kolları arasından çıkarıp sessizce esnedim. Ağır uyuyordu Berzan ve bugünden itibaren işe gideceği için erken saatlerde uyandırmak gelmedi içimden. O yüzden içimde kalsada sadece yanağına küçük bir buse kondurdum. Üzerimdeki battaniyeyi çekip yavaşça ayrıldım yataktan.
Eskiden okula gitmek benim için eğlenceli bir aktiviteydi. Zaman geçire bildiğim bir süreçti diye bilirim. Haruna karşı olan karşılıksız sevgim kalbimi fazla yaraladığından kendime uğraşacak bir alan yarattığım dönemlerdi. Aklıma gelip beni üzmemesi için ders ve okuluma sarılmıştım sadece.
Ama şimdi farklıydı durum. Berzanın yanından bir adım bile ayrılmak istemiyordum. Kendimi büyük gibi göstersemde dünyayla yüzleşecek kadar güçlü hissetmiyordum daha .Ve benim yanımda güçlü birinin olduğunu hissettiğim sürece daha fazla tembelleşiyordum. Kısaca şımartıyordu beni.
