Küçük yaştan Eroğlu konağında yaşayan Güneşin tek hayali Harun Eroğlu olmuştur yıllarca. Bir gün kader onun yüzüne güler ve bu hayalini gerçek kılar. Eroğlu konağına gelin gider...Ama her şey hayalettiği gibi değildir.
Masa başındaydı bu gece herkes. Gümüş hanım en başta,onun yanında Harun ve Canan diğer tarafta Berzan ve ben vardım.
Aslında dün gece gelmişti ve sabah kimsenin dışarı çıkmasına izin vermemişti. Ben yine okuldan kalmıştım, Berzan ve Harunda şirkete uğrayamamışlardı.
Dün gerçekten sabaha karşı uyuduk, sabahta Gümüş hanımın kurallarıyla erken saatlerde uyandık.
Tüm gün Berzan annesinin yanındaydı ve bana hiç zaman ayırmamıştı. Üzerimde hem uykusuzluk hem de huysuzluk vardı. Onu annesinden kıskandığım falan yoktu, sadece kısa zamanda ilgi manyağı yapmıştı beni. Şimdi bu kadar uzak kalmak sinirimi bozmuştu.Kadın utanmasa gece de sizinle uyuyayım diyecek resmen.
Berzan annesinden nefret etmiyordu. Kaza sonucu araya giren mesafeydi sadece.Şimdi sorunlar yavaş'yavaş çözüldüğünden buzlarda erimişti.
"Görüyorsunuz değil mi ?" Diye başladı Gümüş hanım elini Berzanın elinin üzerine koyarak. "Bir annenin duası nasılda kabul olur hemen"
"Evet" dedi Canan gülümseyerek."Hem sizin dualarınız hemde Güneşin desteği sayesinde oldu herşey"
Canandan beklemediğim bu cevap bir anda hafif bir gülümseme yarattı yüzümde. Gümüş hanımla beraber Berzanında gözleri beni buldu, ardından masanın üzerinde olan elimi tutarak. "Elbette" diye cevap verdi
"Doğru, Güneşin de desteği vardı ama sonuçta o kadar tedavi oldu. Er ya da geç yürüyecekti bir şekilde"
Gümüş hanımın bana karşı olan tavrını bildiğim için tepkilerine şaşırmadığım kadar umursamadımda.
"Önemli olan iyi olması" dedim yüzümdeki gülümsemeyi bozmadan."Bizde vesile olduk o kadar"
"Doğru söylüyorsun Güneş"
Canan benim tarafımı verirken Gümüş hanımın değişen bakışlarını farketmemek zor değildi.
"Olacağı varmış olmuş" diye konuyu kapattığında fazla bir şey demedim.
