The warmth in his arms

CHAPTER 30

"Hmm…" Nagising ako dahil sa napaka gwapong boses ng katabi ko. Inangat ko ang paningin ko ang isang kamay ay naka suporta sa ulo niya at nakatingin sa akin. 

Teka, nahimatay na naman ba ako? Ano na naman bang ginawa ko?

"It's the sunrise,
And those brown eyes, yes
You're the one that I desire
When we wake up…
And then we make love…
It makes me feel so nice…." Pagkakanta niya. 

"Calle…" Para akong sanggol na yumakap sa kanya. 

Ang tagal kong hinintay ito. Ang magigising ako na siya ang katabi.

"Good morning beautiful.." sabi niya at ngumiti sa akin.

"I'm sorry…" tanging sambit ko. 

Wala na akong masabi dahil sa tagal na panahon na lumipas alam ko naman na mali ang ginawa kong pag iwan sa kanya. Wala naman akong karapatan magalit dahil siya pa ang iniwan ko. Iniwan ko siya sa panahon na dapat sabay namin nilalabanan. Sumiksik ako sa leeg niya at inamoy amoy siya. Damn his smell. This is the smell of home. I heard him chuckle.

Hinawakan ko ang kwintas ko. Baby? Ramdam mo ba ang yakap ni daddy mo? Niyayakap niya tayo anak.

"You miss me that much huh," sabi niya at pinapatakan ng halik ang ulo ko. 

"Miss na miss kita.." sabi ko habang tumatango. 

Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi para maharap siya. Ang gwapo naman nitong lalaki na ito. His hair is now clean cut. No beard. No pores. Hinalikan niya ang mata ko dahil naiiyak na naman ako. 

"Don't cry…stop crying.." he said admiring my face. 

"Ang ganda mo mahal ko," sabi niya at hinalikan ako sa pisngi.

Tumango lang ako at nakipag titigan sa abo niyang mga mata. 

"I'm sorry…" sabi ko. 

"Stop saying sorry…wala kang kasalanan," malambing niyang sabi. 

"Calle…" sambit ko muli at niyakap siya. 

"I miss you baby," sabi niya at niyakap ako pabalik. 

"Let's eat first baby," sabi niya.

Pinagmasdan ko siyang tumayo. He's wearing a white sando with brown pajama. Lumapit siya sa akin at hinalikan ang noo ko. 

"Feel at home baby, I'll wait you down stairs, and here," Sabi niya at naglakad na papunta sakin. Inabot niya ang puting tee shirt niya at pink short may mga undies narin.

"Change your clothes, baby." Sabi niya at hinalikan ko.

Hinawakan ko ang kwintas ko. "Calista anak…masaya si mommy." Bulong ko. 

Wala na akong sinayang na oras nilibot ko ang paningin ko at nakita ko kung nasaan ako. Nasa condo niya ako. I can't help myself to smile. Parang nag flashback ang mga ginawa namin dito ni Calle four years ago. 

Pumasok ako sa banyo. May dalawang tuwalya doon, black para sa kanya at pink naman para sa akin. May dalawang toothbrush same color ng tuwalya. 

I can't help myself to smile. Para bang antagal niya akong hinihintay. Binuksan ko ang drawer para sa mga shampoo. Meron itong men's shampoo and my pink watermelon shampoo and conditioner. He knows me verywell. Binuksan ko lahat ng mga drawer niya at nakita ko kung gaano siya ka organize sa gamit. Binuksan ko ang huling drawer at nakita ko ang ponytail ko na naiwan ko dito sa condo niya apat na taon na ang nakalipas. It's my black braid rubber band. Kinuha ko iyon at sinuot.