Çocuklar her zaman masum değildir. Hele ki o çocuk nefret dolu gözlerle, kin dolu sözlerle büyümüşse.
Onun hayatı adalet değildi. O, kendisiyle beraber tüm insanları koruyordu. Korkutulması gerekenler güvensiz, zaten korkmuşlar ise güvende hissediyo...
Kitaba başlamadan önce olayları kızın ağzından yazacaktım fakat şuan çok arada kaldım.
Ama yine de hisslerime güvenerek kızın ağzından yazmanın daha iyi olacağını düşünüyorum.
Her neyse başlayalım...
Bölümün fotoğrafı:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar! ________
Karanlık sokaktan üzerimde ki siyah kaban ıslanmış şekil de çıkmıştım, bu beni bekleyen arkadaşlarımın rahatlarcasına bakmasına sebep olmuştu.
Su gibi görünse de aslında kandı, onlar da yaşadığım için sevinçliydi zaten.
Nefesimi düzenlemek için durduğum da Barış elinde ki su şişesini bana uzattı. Her zaman bir şeyleri önceden düşünmesi çok iyi oluyordu.
Duruşumu düzelterek elimi sol bileğime atmıştım. Fakat gördüğüm, daha doğrusu göremediğim şeyle bedenim ürkmüştü.
Güneşin baktığım yeri ve yerinde olmayan saati görünce gözleri büyüşümtü.
Ceketi donmamam adına uzatırken, "Umarım kaybettiğin şey sadece zevk için taktığın bir süstü?" Dedi.
Barış dediğini hemen anlamış olacak ki Güneş'le kısa bir süre bakıştı.
Elim kalbime gittiğinde sanki duracaktı, şuan korktuğum şey polisler değildi. Mutlu ve güven de olduğum anlardan bir hatıra beni, Gölgeyi arayan polislerin elinde olmasıydı.
Barış omuzlarımdan tuttu. "Şuan kendine hakim olmalısın, hala onu bir şekil de ala biliriz." Dedikten sonra cebinden kartı çıkardı.
Tüm ülkenin, hatta artık dünyaya korku yaymış Gölge ve ekipi on sekizine basmadığı için taksi ve otobüsle gidiyordu, vay be! Ne kadar da vizyonluyduk.
Güneş sanki bana onu unutturmak ister gibi konudan uzaklaşmıştı. "O kadar kişi hayranımız ama hala otobüsten inmiyoruz." Kabanı çantasına soktu.
"Ne yapalım Ay hanım?" Güneş triple yüzünü buruşturmuştu. Bir birimize operasyon sonrası bir süre ismimizle seslenmezdik, takip edilmekten korkuyorduk. Bu benim için geçerli değildi çünki ben zaten iki kimliğe sahiptim. Gölge ve Asya.
Dizlerim hala kasılırken Barış'a biraz daha sığınmıştım. İyiki abimdin Barış, sen olmasan ne kendim için ne de adalet için savaşamazdım. Kendini koruyamayan kızı Gölge yapmıştın, bu büyük bir yüktü.
Ve bu yükü üstlenecek kadar güçlü iki kişi vardı ve iyiki ikisi de yanımdaydı.
Güneş bana dönerek, "Eğer çok yoruluyorsan hala dediklerim geçerli Asya." Dedi. Bu imkansızdı, yakalanırsam yardım ettiklerini gizleye bilirdim fakat suç işlediklerini asla.
