Adalet Katil'i

8. Önemsizmişim.

Nasılsınız? Gece uyku tutmadı ondan saat 03:18 yazıyorum. Kaçta yayınlarım bilmiyorum ama.

Çerezlik bir kitap yazmak istiyorum fakat ben biraz takıntılı bir manyağım... bu kitap bittikten sonra yaza bileceğim 3 konu buldum xjnfmdmd

Güneş'in bir ablası var, hikaye de rolü büyük değil ama göreceksiniz.

Lafı açılmışken başka karakterler yazsam mı? Nasıl olurdu?

Her neyse, bunu düşüneceğim. Bölüme geçelim.

Bölüm fotoğrafı:

Keyifli okumalar!
_____

Güneş Saraç'tan.

İnsanların kendi düşünceleri ve diğerlerinin onun hakkında düşünceleri farklıdır, tahmin etmişsinizdir.

Ben Güneş, Güneş Saraç. Korkaklığı en diplerine kadar hisseden, bazen korku duygusunun yaratıcısı olarak anılan bayan Saraç.

Aile denmeyecek iki kişinin annesi, ablası, yaşamı ve başlangıcı.

Fakat asla yaşamı olamayan o kadın. Halasının deyimiyle; bayan Saraç. Fakat annesinin gözünden, o her zaman küçük Güneş olmuştu.

Güneş dedim, değil mi? Aslında benim gerçek ismim Güneş değil. Nilüfer. Annemin en sevdiği çiçek, benimse insanların nefretini yaşattığım o isim.

Annemi hayal meyal hatırlıyordum. Babamın aksine güzel yüzlü, sevecendi. Kalbi herkese açıktı.

Benim dışımda herkese.

Hikayem çok cezbedici, korkunç değildi. Hayatım, mükemmel değildi. Fakat gözlerim; onlar korkuydu.

Anne karnında hissettiğim korku, beş yaşımda yanan odunlukta kilitli kaldığım da hissettiğim korku, Asya beni karanlıkta bırakıp gittiğinde ki korku.

Hayır, yanlış anlaşılmamalıydı. Asya beni bırakmamıştı. Ben onu zorlamıştım.

Güzelim, birtanem asla bana bilerek zarar vermezdi ki. O kardeşimdi benim. İlk zamanlar babasından bile çok nefret ettiği kişi olsam bile.

Hikayem, belki de sadece üç kişinin bildiği bir sırr. O üç kişiden en küçüğü, en cesuru ve en atılganı hepsini bilmiyor.

Fakat kendi içimde o anlar tekrarlanıyor ve bilsem, umutmaya çabalasam bile hatırlıyorum.

Aklıma gelen anıları silmek istedim. Silemedim. Her aynaya baktığımda hatırladığım gibi şimdi de beynim de aynı dakikalar dönüyordu.

Halasının çekiştirerek topladığı saçlarımı izliyordum. Ayna bile benim değildi. Kimdim ki odam olsun değil mi?

Soy ismimden başka neyim vardı?

Bu küçük kız çabuk olgunlaşmıştı. Dokuz yaşında olmasına nazaran herşeyi anlıyordu.