Çocuklar her zaman masum değildir. Hele ki o çocuk nefret dolu gözlerle, kin dolu sözlerle büyümüşse.
Onun hayatı adalet değildi. O, kendisiyle beraber tüm insanları koruyordu. Korkutulması gerekenler güvensiz, zaten korkmuşlar ise güvende hissediyo...
Sizce hikaye nasıl irerliyor? Ben ilk kez bir kitabı yazarken böyle hoş hissler yaşıyorum cjxmmcmx
Galiba ilk kez aşk konulu yazdığımdan
Her neyseee başlayalım bakalımm
Bölüm fotoğrafı;
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli okumalar!
________
Ayaz odadan çıktıktan sonra Afak ile hastaneden ayrılmıştı. Bunu odaya dalan Barış ve Güneş'den dolayı anlamıştım.
Of çekerek, "Daraldım, yeter! Evime gitmek istiyorum!" Dedim.
Barış saçlarımı okşayarak, "Öyle mızmızlanmak yok, bücür. Daha hesap vereceksin." Dedi. Ardından kaşlarını çattı. "Senin yüzünden hastaneden kaçtım ben."
Kendimi tutamayarak kahkaha attım. Ardından Güneş ve Soner'e baktığımda ikisi de pişman gibi bakıyordu. "Abimi böyle bir zaman da çıkarmanız harkülade." Dedim.
Ardından Soner ellerini birleştirerek, "Bir daha böyle bir şey yaşanmasın." Dedi. "Güneş bayıldı, abin hastaneyi talan etti, Asi ise çok korktu, kendimi söylemiyorum bile. Hele Göksel, hastaneyi bulmak için tüm yolları denedi!" Bir Soner'den azar yemediğimiz kalmıştı, o da oluyordu.
Güneş de ona katılır gibi başını salladı. "Asi öyle çok endişelendi ki Soner başından ayrılamadı." Göz kırptığında aydınlanmış şekil de baktım.
Sinsice gülümseyerek, "Demek Soner Asi'nin başından ayrılamadı." Dedim. Ardından Barış'a döndüm. "Aşk kokusu şuan iğrenç hastane yemeklerinin kokusunu bile bastırdı, hissediyor musun?" Barış hafifçe güldüğünde ayağa kalkarak elini Soner'in omzuna attı.
"Dostum, aşıksan kaçırma, güzel kadınlar her zaman ilgi ister." Çapkın şekil de Güneş'in yaptığı gibi göz kırptığın da Soner yüzünü buruşturarak güldü.
"O asi kızla mı?" İğrenir gibi baktı. "Asla." Hepimiz kahkaha attığımız da bana 'sen de mi' bakışı atmıştı.
Çapkın şekil de gülerek, "Okuduğun kitaplar da hep olmaz mı?" Dedim. "İki bir birine nefret eden birey, sonrasında izlemeye laik bir aşka dönüşüyor!"
Yanıma gelerek hafifçe saçımı çektiğinde hiç acıtmamıştı. Fakat canım acımış gibi yaptığım da tedirginlikle, "ne oldu? İncittim mi? Ölüyormusun?" Diye sormuştu. Barış ve Güneş kahkaha attığın da uzun süredir hepimiz birlikteyken gülmediğimizi anımsadım.
Uzun süre olmuştu, birlikte sohbetlerimizi oldukça özlemiştim.
Barış tekrar yanıma geldiğinde kolundan dürterek, "Kaçalım mı?" Dedim. Hastaneler ve hastane yemekleri dayanılmazdı.
Güldüğünde kafasını sallayarak, "Sen istiyorsan neden olmasın." Dedi.
Ardından Güneş'in getirdiği eşofman takımını alarak banyoya girdim, çıktığımda Soner bana dönerek, "Kapıda ki siyah Bmw bineceğiz." Dedi.
