Çocuklar her zaman masum değildir. Hele ki o çocuk nefret dolu gözlerle, kin dolu sözlerle büyümüşse.
Onun hayatı adalet değildi. O, kendisiyle beraber tüm insanları koruyordu. Korkutulması gerekenler güvensiz, zaten korkmuşlar ise güvende hissediyo...
Bir kaç gündür bölüm atmıyorum ama derslerim fazla olmaya başladı o yüzden hafta sonu 1-2 bölüm atacağım güzellerim.
Asya'nın yaşadıklarl karışık gibi görünsede zamanla anlayacaksınız, diğerlerinin hikayelerini de.
Bölümün fotoğrafı:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar!
___________
Tanrım! Ben böyle partneri ters yatırıp düz...
Ah, her neyse. Sakinleş.
Nasıl sakinleşecektim ki! Altı saat sonra ki gösteri için burada olması gereken partner bozuntusu gelmemişti.
Onu bulursam boğacağım. Hayır. O repliklerin yazıldığı kağıdı ona yedireceğim!
Bunun için tam bir hafta hazırlanmıştık. Öğrenciler heyecanlıydı, öğretmenlerse umutlu.
Ama o salak şuan memlekete gitmişti.
Ayağıma dolanmasın diye kaldırdığım eteğim, altından görünen spor ayakkabılar ve sinirden kızarmış yüzümle nasıl göründüğümü tahmin ediyordum.
Beni ana rol de oynatanı s...
Sakinim, sakinim, sakin kalıyorum.
Hiç kimseyi umursamadan kendimi yere attığım da içimden isyan çıkarma fikri geçiyordu ama yeterince ismim manşetti zaten.
Kızlardan biri içimden geçeni okumuş olacak ki, "Bu adamı Gölge'nin eline verelim bence." Demişti.
Onu boğsam Gölge tarafından öldürülmüş sayılacaktı ama bunu söyleyemiyordum.
Tırnaklarını kemiren diğer kız da benim gibi bu işin için bir çok şeyi aksatmıştı.
Onun da o adamı gömmek istediği bakışlarında ki sinirden belliydi.
Baş rolümüz olmasa asla yapamazdık ve okulumuz bize artık güvenmezdi.
Ben önemli değildim ama benim dışımda bir çoğu oyuncu olmak istiyordu ve bu yüzden çabalıyordu. Onların hayalleri boşa gitsin istemiyordum.
Ellerimi saçlarıma geçirmiş bir şeyler bulmaya çalışıyordum.
Bizi çalıştıran hocalar da strese girmiş, müdürün de izleyeceği gösteri de ne yapacağımızı düşünüyordu.
Ve tam bu an sanki zamanıymış gibi içeriye Ayaz girdi, ardındansa arkadaşı Afak. Nasıl sağ çıkmışsa artık. Sanki dokuz canı vardı.
Bakışları herkeste gezindi ve yerde oturduğum için bana bakarken kaşları çatıldı. Sonrasında umursamaz bir bakışla başını çevirerek tahminimce öğretmenleri aramaya başladı.
Ayağa kalkarak bu halden kurtulmaya çalıştım. Ne yapa bilirdim?
"Buldum." Dediğimde sesim yüksek çıkmış, öğrenciler ve Ayaz'ın bakışlarının bana dönmesini sağlamıştı. "Ne yapacağımızı buldum." Dediğimde düşündüğüm bana bile saçma geliyordu.
