TUĞRA [İNVERNESS 1]

27. Bölüm

Keyifli okumalar ☘️

Yazardan,

Ahşap kulübenin kapısı sessizce açıldı, içeriye dolan hafif esintiyle birlikte, tarihi bir dokuya sahip olan kulübenin içindeki toz bulutları dans etti. Eski sandalyelerin sadece biraz gıcırdamasıyla, erkek ve kadın karşılıklı otururken gözleri, Mclenan sınırında bekledikleri kişiyi aramaya başladı. Bulutlu gökyüzündeki dolunay, heyecan ve tedirginlikle dolu anı vurguluyordu.

Geçen dört ayın hızla evrilen olaylarının izlerini taşıyan bu iki insan, heyecan ve tedirginlikle iç içe geçmiş bir halde bulunuyordu. Bekledikleri kişiden alacakları yeni bilgiler, onların geleceğe dair planlarını şekillendirecek anahtar roldeydi. Odanın içindeki gergin sessizlik, her an değişebilecek olan kadersel dönemeçlerle dolu bir bekleyişin içinde bulunuyordu.

Kapının gıcırtılı menteşeleri, beklenen kişinin temkinli adımlarıyla içeriye girmesiyle birlikte odanın içindekiler göz göze geldi. Kadın, oturduğu sandalyeden ani bir hareketle ayağa kalkarak, gelen kişiye doğru bir adım attı. Gelen kişi, kapıyı kapatmadan önce hızla ardına bakarak, ormanın karanlığında birilerinin izini araştırdı, gözleri titizlikle çevreyi süzdü. Kapanan kapının ardından, kafasındaki pelerininin şapkasını nazikçe çıkararak, karşısındaki insanlara sıcak ve hafifçe şeytani bir gülümseme gönderdi.

"Sonunda gelebildin Fiona," dedi, karşısındakine sıkıca sarılan kadın. Ardında oturan adam da ayağa kalkarak, pencereden dışarıyı dikkatlice kontrol etme gereği duydu, titizlikle çevreyi gözden geçiriyordu o da.

"Seni özledim kardeşim" Fiona'nın cevabıyla birlikte iki kadın birlikte sandalyeye otururken, Fiona adama kısa bir bakış atarak tekrar kardeşine döndü.

"Son gönderdiğim mektubu aldın mı?" Muhatabı kadın hızlıca kafasını sallarken elini uzatıp Fiona'nın elini tutmuştu.

"Plan beklediğimiz gibi gerçekleşiyor" kadının sözleriyle Fiona memnuniyetsiz bir bakış göndererek kafasını iki yana salladı.

"Plan iptal kardeşim. Aptal Dougal İrlanda'lılarla yapacağı evlilikten vazgeçti," dedi, kadının yüzündeki ani şok ifadesi odanın içine bir elektrik yükü gibi yayıldı. Pencereden bakan ve deminden beri sessizliğini koruyan gizemli adam, bu haberi duyar duymaz irkilerek hızla arkasını döndü. Fiona, ilk defa karşılaştığı bu adamın varlığına karşı bir çekingenlik ve biraz da korku hissetti. Varlığını ve karakterini mektuplar sayesinde az çok bildiği bu korkunç adamla yüz yüze gelmek sandığından daha da ürkütücüydü. Fiona, kaderin feleğini defalarca takla attıran bir kadın olsa da kendinden daha şeytani olan bu adama karşı sopasını her zaman saklamak durumunda kalacaktı. Adamın heybetli görünüşü, odadaki atmosferi daha da gerilmiş bir hâle getiriyordu.

"Ne demek iptal? Biz aylardır bunun için uğraşmıyor muyuz? Şimdi bana her şeyin iptal olduğunu mu söylüyorsun? Planın akıbeti için bu kadar emek harcarken, buralara geldik. Son mektubunda da her şeyin yolunda gittiğini söylemedin mi?" Adamın sert, bariton sesiyle korkan Fiona ile odadaki atmosfer daha fazla gerilirken, Fiona'nın yüzündeki ifade içsel bir fırtınanın habercisiydi. Sözler, umutları paramparça eden bir gerçekliği yansıtıyordu. O an, odanın içindeki tansiyon, beklenmeyen bir dönemece giren bu konuşma ile yükselmişti ki Fiona buraya gelirken zaten alacağı tepkileri de kabullenerek gelmişti. Her şey o aptal kadının yüzündendi. Bir anda ortaya çıkmış bütün planlarını bozmuştu.

"Beklenmedik olaylar gelişti, benim bir suçum yok. Ayarladığınız ailenin salak kızı Dougal'ı elinde tutabilmek için çocukça bir oyun oynamış ve Dougal bunu anlayıp klandan kovdu onları. Benim elimde olan bir durum değildi gerçekten de." Fiona, suçsuzluğunu savunmaya çalışırken odanın içindeki gerginlik yerini koruyordu. Sözlerindeki aciliyet, karşısındaki adamdan gelen baskıyı hafifletme çabasıydı. Odadaki sessizlik, Fiona'nın kelimelerini daha da vurguluyor, kız kardeşinin nasıl bu adama bulaştığını anlamasa da onun için fedakarlık yapmaktan çekinmiyordu. Kendini bu adamın maşası olarak bulsa da, kardeşi uğruna bu zor durumu idare etmek zorundaydı.