piękne przezroczyste przekleństwo

nie piszę wierszy

boję się twojego stalowego spojrzenia
boję się tego
że czytasz mi w myślach
boję się
bo myśli moje pisane wierszem
oddzielam od siebie wersy
maluję portret

w obawie przed zbytnią śmiałością
ośmielam się zagiąć kartkę
nagiąć rzeczywistość
uśmiech posłać smutny
tak zwyczajnie powiedzieć
,,nie piszę wierszy"
zaniknąć w sobie
spalić rękopisy pogniecione
biegiem czasu

nie piszę wierszy
ale widzę drżenie twojej dłoni
współodczuwam
za tobą spadł liść ogrzany wiatrem
wieczór powoli w rozpacz się zamienia
ciągle słyszę nie moje nie do mnie
wyznanie miłości
twoje uśmiechy tańczą
oczy jak burza
błyszczą

,,nie piszę wierszy"