CHAPTER 4

10 1 0
                                    

Nagising si Cayle na masakit ang ulo, siguro ay dahil umaandar ang yate na sinasakyan nila.

He recently found out that this guy brought him to a yacht, that’s when he finally gave up, there’s no way he can escape this man.

Wala na naman siyang magagawa kun’di ang pumayag sa pitong araw nitong palugid, kailangan niya lang ay iwasan ang lalaki.

Para saan pa at tumakas siya mula rito? Para mamatay sa dagat?

“Hey, morning.” bati sa kaniya ng lalaki at hubad-baro itong pumasok sa loob ng kwarto. “Wanna go for a walk?” tanong sa kaniya nito na para bang aso siya.

Cayle ignored him, it’s not like they should be talking like friends. This guy is holding him captive and he needs to face reality, you don’t be friends with your kidnapper.

“Cayle,” the guy called his name. “Why aren’t you talking? Are you hurt or something?” he asked him, like a worried lover.

Cayle doesn’t know how to understand this guy, he’s all worried about him even if he’s the reason why he’s hurt.

He cried all night and blamed himself for being so stupid, for falling for men’s silly tricks again.

When is he going to learn? When he’s already dead?

Hacov already played the same tricks and now, here he is with another guy playing the same tricks as his.

Bakit ba kasi ang tanga-tanga niya?

“Cayle?” tawag sa pangalan niya ng lalaki.

He faced him. “What?” he used his cold voice, and tried to avoid his touch. “Can you not touch me, please?” tanong niya rito.

The guy looked shocked by his attitude but it’s better this way than trusting him. Kahit pa bali-baliktarin ang mundo, he’s still a kidnapper.

“Cayle,” anang lalaki at nakatingin ito sa mga mata niya. “your eyes, did you cry?” he asked, worriedly.

“And? What is it to you anyway?” he asked him and turned his back on him. “A kidnapper like you shouldn’t take care of his victim.”

Hindi na niya narinig pa ang sagot ng lalaki at narinig niya naglakad ito palabas ng kwarto.

Cayle couldn’t help but to shed tears again, he can’t stop blaming himself for being such an idiot.

Para bang umaapak na naman siya sa apoy na inapakan niya na noon, alam naman niyang nakakapaso at masakit pero heto siya, iniaapak ulit ang mga paa sa baga.

Cayle felt his presence again, he touched his leg and he jolted. “What are you doin–”

Napatigil siya ng makita niya ito na pinapakawalan siya mula sa pagkaka-kadena sa kaniya nito sa kama.

He gulped and tried to hide his body from him. “Bakit mo ako pinakawalan?” tanong niya rito.

Parang bigla niya muling naramdaman ang paa niya, may kaunting hapdi at pamumula ang paa niya dahil kadalasan ay gumagalaw siya pero mas mabuti na ang maramdaman niya iyon kaysa sa manhid at nakatali siya sa kama.

Naglapag ang lalaki ng damit sa kama. Wala itong inimik, halatang galit ito sa kaniya, siguro ay dahil hindi niya ito inimikan kanina.

Umalis din ang lalaki at isinarado ang pinto. Even if he kidnapped him, he still cares, but why?

Cayle couldn’t stop thinking why is he even taking care of him, he still doesn’t know the reason why he kidnapped him.

Bakit nga ba?

CHAINEDOù les histoires vivent. Découvrez maintenant