The Bad Master (SSPG)

Chapter 26

Three days.I haven't seen Lucifer for three days.At nagsisimula na akong mag alala.

Okay naman kami.O yon lang ang akala ko?Nitong mga nakaraang araw kasi hindi ko siya nakikita.Akala ko ba adict siya sa akin?Iniwasan kong mag overthink.Sabi ng amerikana busy daw siya dahil maraming bagong salta sa cruise ship ng dumaong ito sa Barcelona nong isang araw.Hindi ko na alam kung saan ito ulit papunta.

You are a distraction.Malinaw na tumatak yong sinabi ng amerikana sa utak ko.Ayaw kong mag isip.Siguro nga busy lang siya at ayaw kong maging abala.Kilala ko yon,siguradong kung may pagkakataon siya pupuntahan niya ako.

Sobrang naboring ako sa loob ng barko at wala akong ginawa kundi matulog at kumain at minsan umaakyat ako sa deck para magpahangin at tumugtog ng gitara.

Gabi gabi nakakakita ako ng nagmamadaling mga staff ng ship na paroot parito .Minsan sinisilip ko sila at sinusundan ng tingin.Mukhang gabi gabi may party.They look dread for something.Hanggang sa hindi ako nakatiis at tinanong ang isa sa kanila ng minsang maabutan ko siya sa cr.

Mga VIP ang dumating at may preparation na naman para sa isang party sa susunod na linggo.Ang dami ko pang tanong pero halatang takot silang sumagot.

Anong meron?Not that I care.What would you expect with the likes of them.Wala na silang ibang ginawa kundi pumarty,uminom o magsugal.If they only knew how cruel the world outside.

People hurdle in life to survive.Kung hindi ka magtratrabaho ,hindi ka makakakain .And here they are,wasting money every now and then.

At some point I want to thank god for making me live the life I had.Mahirap.Sobrang mahirap pero dahil doon nahubog ako sa maayos at totoong realidad ng lipunan.Natuto akong mabuhay na may pakikipag kapwa at magkaroon ng concern sa iba.Natuto akong tumulong at maapreciate ang mga bagay na meron ako.

Mahirap pero sakto.Kompleto.Mamatay akong alam kung ano talaga ang buhay.
I pity them.All they have is money.Ni hindi nila alam kung paano ito gastusin sa tamang paraan.Ilang tao na ang namatay mula nong uanng araw namin dito dahil lang sa walang kuwentang pera na iyan.

I observed that people in higher class isn't happy.There are greedy ,manipulative people who only want to acquire things they don't even need.They only base on money to be happy.The more money you have ,the happier you become.

But does really it?

Alam ba nila kung gaano kasarap ang pandesal at kape sa umaga?Kung gaano kasarap ang lutong ulam ng kapitbahay?kung gaano kaganda ang sunset sa taas ng tulay o ang taho na gawa ni Mang Mario na nilalako sa umaga.

Alam ba nila kung gaano kasayang paghirapan ang lahat?Napangiti ako ng maalala ko ang dati kong buhay.Dahil sa kabila ng trauma at nangyari sa akin.Masaya ako sa buhay na meron ako at sa taong mga sumusuporta sa akin.

After living so rigourous and hard for the past few years,did Lucifer ever felt happy?Masaya ba siya sa naging buhay niya?Sana .

Ngayong nakikita ko na ang mundong ginagalawan nila,hindi ko maiwasang maawa.Their word is nothing but who has the smoother skin and shining hair or has a branded designers clothes and cars. I hope they find more significant happines than that.I hope they'll had a better reason for living.

And I haven't seen my reason for living for 3 days now.I wonder what he's doing.Until I got bored one day and decide to peek at Lucifer.

Pumasok ako sa isang hallway kung saan nila ako pinagbabawalan at walang ingay na umikot ikot doon.Hindi naman niya siguro ako papagalitan pag nakita ako.He cares so much for me to be even mad at me.Siguradong miss na miss niya narin ako.At gusto ko lang siyang makita.The place is huge and eerie.There is nothing but blank gray walls and some gigantic wooden door.Walang tao maliban sa akin.
Im contemplating if I'll continue my plan or just go back at my safe zone without anyone noticing.I don't know why but I felt like this place is dangerous.Like scary things just lurking on the corners,looking directly at me.Or am I just overthinking?

Pero nandito na ako.

I decided to just open one of the gigantic doors and If nothing was there I'll go back.What I'm doing is quite embarrassing, I realise.

Dahan dahan kong binuksan yong pinto at bumungad sa akin ang isang normal na kuwarto.May malaking kama sa gitna at ilang paintings sa wall.Napansin kong may tuwalya na nakabalandra sa isang upuan  at ilang unan ang nagkalat sa sahig.Magulo ang kama at hindi pa natitiklop.

Lucifer's room?

Nilakihan ko ang bukas ng pinto and I confirm that he's here when I heard him laughing.My blood pump at my veins with so much excitement.God ,I miss Mr.Clingy . I was about to enter when I heard another giggling from a woman's voice.

Naestatwa ako at hindi nakagalaw.Bumilis yong tibok ng puso ko  at pumuno ang nerbiyos sa pagkatao ko.I cant see them but they sound like in the bathroom.

"Honey geez !stop it!"

I heard the cute voice once again like it was shouting playfully at him.

Tuloy na tuloy na tumulo yong luha ko at para akong mauupos na kandila.Napahawak ako sa ulo sa hindi maipaliwanag na pakiramdam.

Natawa ako habang umiiyak.Sobrang nakakatawa yong nangyayari sa akin.Ilang tili pa at tawanan ang narinig ko at  pinilit  na ialis doon yong mga paa ko kahit  parang ang hirap hirap kumilos.

Ang daming tumatakbo sa isip ko habang umiiyak na naglalakad pabalik sa sariling cabin.Para akong baliw.Pero hindi naman ako tanga para hindi maintindihan ang lahat.

Nakarating ako sa kuwarto at pumasok.Halos hindi ko na makita yong paligid.Napasalampak ako sa pinto at napatapik sa dibdib.

Ang sakit...

Look like Lucifer's fiancée is here with us.

Kaya pala ...

The right woman to warm his bed has arrive .I'm no longer needed.

I keep on pathetically laughing while crying in vain.Shouting at god what did I've ever done  to deserve this pain?

Guess I just need to wait for him to send me to the blue eyed guy to finish my purpose here.

---