Herkese merhaba. Biraz gecikmeli bir bölüm oldu ne yazık ki, beklenmedik şeyler yaşadım. Uzun uzun anlatıp başınızı şişirmek istemiyorum. Oldukça kısa bir bölüm olduğunun da altını çizeyim. Affınıza sığınıyorum (((:
Keyifli okumalar dilerim 😌🤌
2. KISIM
13. BÖLÜM
Cihan Mürtezaoğlu-
Bir Beyaz Orkide
Carla Morrison - Disfruto
Kaya Eren Uluçkar
Bir kadını kollarında uyutmak çok büyük cesaretti. Kollarımda uyuyan kadın benim en büyük cesaretimdi. Sıkıca sarılmış, başını göğsüme yaslamıştı, bir kaç tutamı yüzünü perdelemişti. Dudakları küçük bir çocuğunki gibi büzüşmüştü.
Dün gece kapısına gelip ona aşık olduğumu itiraf etmem, onun bana ne diyeceğini bilemez halleri ve nihayetinde benimle uyumak için can atan tavrı, hepsi aklımdaydı. Ahu'nun korktuğu gibi unutmak bir yana her şeyi kafamın içine kazımıştım. Unutmak için ölmem gerekiyordu.
Henüz ölmeye niyetim yoktu.
En son sarhoş olduğumda babam için ağlıyordum. Askeri liseye başladıktan sonra ailemi çok az görmeye başlamıştım, ben İstanbul'da onlar Eskişehir'deydi. Lise mezuniyetime çok az kalmıştı, bir telefon gelmiş ve babamın artık olmadığını söylüyordu. Sanırım o zamanki komşumuz Gülse abla aramıştı, anımsayamıyordum. Tek hatırladığım babamın ölümünün verdiği acıydı.
Eski bir tamirhanesi vardı babamın. Elvan'la ben orada büyüdük sayılır, babamın peşinden ayrılmaz gece gündüz tamir ettiği arabalarla olan mücadelesini izlerdik. Annem babamın eve geç geleceğini bildiği günler, sefertaslarında yaptığı yemekleri getirir babama gülümser, aynı karşılığı aldığında ellerimizden tutar eve götürürdü. Ben annemi üzmemek için sessizce ona ayak uydururdum ama Elvan babamın yanında kalacağım diye ağlardı, nihayetinde babam kıyamaz Elvan bu gece benim yanımda kalsın derdi.
Yine öyle olmuştu, ben ailemi gururlandırmak için evden uzakta okurken Elvan babamın ve annemin yanından ayrılmamıştı. Eskişehir de okumuştu. Babamın son anına kadar yanında olmuş, onunla daha fazla anılar biriktirmişti. Sanırım kız kardeşimi kıskanacağım konu buydu. Ben babamın cenazesine bile son anda yetişmiştim ve bu ömür boyu kalbimde ukde olarak kalacaktı.
Cenazeden bir kaç gün sonra eve leş gibi sarhoş olarak gelmiştim. Annem bir kaç saatlik, zorlukla daldığı uykusundan uyanıp beni ağlayarak karşıladığında benim yanan içimin acısı gözlerimden akmıştı. Annem zaten üzgündü, bir de daha fazla kaygılandığını görünce o geceden sonra bir daha alkol tüketmemiştim. Ara sıra arkadaşlara eşlik etmek için bir kadeh içerdim ama asla sarhoş olacak kadar değildi, dün gece aklımda yalnızca Ahu varken sarhoş olmuştum.
Yıllar sonra beni sarhoş eden Ahu'ydu.
Kollarımın arasındaki küçük bedeni kıpırdandı. Bakışlarım yüzüne düştü. Hava daha yeni aydınlanıyordu, alışkanlık mı yoksa o yanımda diye mi bilinmez en fazla iki saat uyuyabilmiştim. Nefes alışverişini dinleyerek düşünmek iyi gelmişti, huzurluydum ve bu anın bitmesini hiç istemiyordum. Yüzüne düşen tutamı parmağımla ittiğimde burnunu kırıştırdı. Uyanıyordu.
