Kanina pa hinahawi ni Vice ang bagay na sumasayad sa kanyang mukha. Napilitan siyang imulat ang mga mata para makita kung ano iyon. Napabalikwas siya ng bangon nang makita ang maitim na tao na nasa harap niya habang pinapagpagan siya ng kung anong uri ng halaman.
Katamtaman ang tangkad ng lalaki at kulot ang buhok. Nagsalita ito pero hindi niya maintindihan. Paggalaw ng kanyang kanang braso ay naramdaman niyang bahagya itong kumirot. May nakatapal na dahon na tinalian ng piraso ng tela.
Inalalayan siyang bumangon ng lalaki para makaupo siya ng maayos. Sumilip siya sa bintana ng maliit na kubo na gawa sa kugon at nilibot ang paningin. Tumama sa mukha niya ang sinag ng bukang liwayway. Nakita niya ang iba pang mga kauri ng lalaking nasa harap niya. May mga bata na naglalaro at ang mga kababaihan naman ay nagtatawanan habang naghahabi sa ilalim ng malaking puno. Kung hindi siya nagkakamali ay mga aeta/ita ang mga ito.
Muling nagsalita ang matandang lalaki. May sinasabi ito sa kanya pero hindi talaga niya maunawaan.
"Pasensya na po. Hindi ko kayo maintindihan. Pero nagpapasalamat po ako sa inyo sa pagtulong sa akin," Aniyang nakangiti.
Naunawaan naman siya nito dahil ngumiti rin sa kanya ang matanda. Maya-maya pa ay may pumasok na isang matandang babae na may dalang mainit na sabaw na nakalagay sa bao. Sa hinuha niya'y mag-asawa ang dalawang ito.
"Inom," anito sabay abot sa kanya.
"Ahm, ano po ito?" Tanong niya pagkatanggap.
"Gamot. Inom mo para ganda na pakiramdam," Ngiting sagot ng matandang babae.
Ginantihan rin niya ito ng ngiti. "Maraming salamat po," aniya saka uminom.
May kapaitan ang lasa nito kaya napapangiwi siya sa tuwing lalagok siya. Nagpaalam naman ang matandang lalaki sa kanila saka umalis. Kahit papano ay naunawaan niya ito sa pamamagitan ng mga kumpas ng kamay habang nagsasalita.
"Sya asawa ko. Si Karam. Ako naman si Mihan. Pero tawag nila sakin dito ay Nanang," Pagpapakilala nito sa kanya.
"Ako naman po si Jose Marie. Pero mas kilala po ako sa tawag na Vice. Ahm, pano po pala ako napunta dito?"
"Ikaw nakita mga kasama namin walang malay. Narinig namin ingay galing kabilang bukid. Mga kasama punta doon para malaman kung ano ingay. Tapos sa daan nakita ka may dugo at wala buhay kaya dala ka nila dito." Tugon nito. "Ano nangyari? Bakit ikaw punta dito sa bukid mag-isa? Delikado lalo na sa tulad mo. Marami mga mababangis na hayop dito,"
"Sa totoo po nyan may kumidnap ho sakin."
"Kinap?"
"Kidnap po. 'Yon po ang tawag kapag may mga taong kumuha sayo at sapilitan kang ipapasama sa kanila."
"Sino kumuha sayo?"
"Mga taong walang magawa sa buhay," Naiinis na sagot niya.
"Ha? May tao bang walang gawa?" Nagtatakang tanong nito.
"Ang ibig ko pong sabihin eh mga taong walang ibang inisip kundi ang mga sarili nila. Gumagawa ng kasalanan para sa sarili nilang kapakanan." Paliwanag niya. "Tulungan nyo po akong makaalis dito. Kailangan ko na pong makabalik sa amin. Sigurado po akong mag-aalala na ang buong pamilya ko,"
"Pero hindi pa magaling iyong sugat. Mabuti pa. Magpahinga ka muna ngayong araw. Sa byernes, bababa mga kasamahan namin para magdala ng mga gulay at prutas sa bayan. Pwede ikaw sumabay sa kanila. Huwag ka matakot. Ligtas ka dito."
"B-byernes po? Apat na araw pa mula ngayon. Pwede po bang magpahatid nalang ako? Kahit hanggang sa daan lang po. Siguro naman ho eh may mga sasakyang dumadaan. Baka sakaling makahingi po ako ng tulong sa kanila," Aniya.
Hindi siya pwedeng magtagal doon dahil baka matunton pa siya ng mga siraulong kumidnap sa kanya. Inaalala niya na baka madamay pa ang mga inosenteng tao na sumagip at tumulong sa kanya.
