Daughter of the sun (ONDER CONSTRUCTIE)

~ 22 ~

We staan voor de reusachtige, oude toren op een pleintje. "En daar moeten we in?" Stamel ik. "Jupp", zegt Cat. "No freaking way", zeg ik. "Wat zei je?" Vraagt Jezz dreigend. "Ik zei dat ik niet die toren in ga! Gaan jullie maar, maar mij niet gezien!" Zeg ik dramatisch. "Ik doe dit voor jou!" Roept Jezz. "Maar nee, het zonneprinsesje heeft het weer niet naar d'r zin!" Ik ben te verbijsterd om iets te zeggen. "Ava heeft een beetje last van hoogtevrees", zegt Leo snel, om het op te lossen. "We gaan met z'n allen of we gaan niet!" Zegt Jezz triomfantelijk. Ze weet dat ze me nu vast heeft. Ik moet een keuze maken, en beide zijn niet wat ik wil... "Prima!" Zeg ik. "Ik ga wel". Ik geef haar een stoot met mijn schouder en loop de grote deuren van het station uit. We staan midden op een plein. "En nu?" Vraagt Jezz groots, alsof ze de leider van ons groepje is. "Finn is de route nu aan het uitstippelen", zegt Cat. "Maar volgens mij moeten we die kant op". Ze wijst naar een straatje. "Lopen dan", zegt Lauren. Zonder nog iets te zeggen lopen we het straatje in. Finn, Cat en Jezz voorop, Leo, Lauren en ik achter hun. Zenuwachtig frunnik ik aan mijn bandje. Het voelt alsof er elk moment een monster ons kan aanvallen... En dan hebben we een probleem: Er is namelijk geen mist meer, dus zodra er iets gebeurt, hebben we een probleem. De lucht is weer grijs. Mijn hittegolf is verdwenen, en de regen en kou is weer terug. Ik ril. "Koud?" Vraagt Leo. Ik knik. "Ik wou dat ik nu even een vuurtje kon maken", zegt hij beteuterd. "Niet doen", stamel ik. "Geen mist". "Weet ik", zegt hij. "Daar is het", zegt Finn, en hij wijst naar een bruine toren voor ons. "Heilige Hephaestus..." Fluister ik. Dat ding is reusachtig! No way dat ik daar in ga! Abrupt blijf ik staan. "Alles goed?" Vraagt Lauren, en ze stopt ook. De rest loopt nietsvermoedend door. "Hoogte..." Stamel ik, en ik wijs trillend naar de toren. "Tja..." Zegt ze. "Je moet wel... Jezz doet wel vreemd tegen je, trouwens. Maar voor de rest vind ik haar een heel aardig meisje". "Aardig meisje?" Fluister ik agressief. "Ik weet niet wat het is, maar ze moet me niet". "Wat is er dan allemaal tussen jou en haar gebeurt bij Aphrodite?" Vraagt ze. "Niks", zeg ik. "Het enigste wat ik van haar weet is dat ze iets van de goden moet, alleen toen ik vroeg wat, snauwde me ze af..." "Vreemd", zegt Lauren. We lopen nu een pleintje op, de rest iets voor ons. "Nou", zegt Finn. "Een kaartje kopen?" "Of gewoon naar binnen glippen", zegt Lauren. Finn kijkt haar met geniepige ogen aan. "Moet jij alles illegaal doen?" "Moet jij zo lullig doen?" Roept ze kwaad. "Rustig..." Stamel ik zachtjes tegen haar, maar ze negeert me. "Wat heb jij? Al sinds dat kind", ze wijst naar Cat, "hier is, hang je alleen maar met haar rond en doe je hartstikke gemeen tegen mij!" "Ik doe helemaal niet gemeen tegen jou!" Gaat Finn er tegenin. "Jongens..." Probeert Leo. "Ik vind gewoon dat je verschrikkelijk onverantwoordelijk doet!" Gaat Finn verder, Leo negerend. "Oh want jij weet alles zo goed?" Snauwt Lauren. "Want Athena kinderen zijn zo veel beter dan de rest?" "Dat zeg ik niet, dat maak je er zelf van!" Roept Finn. "Typisch jij weer!" "Oh, dus nu ben ik weer een typisch Ares kind?" Zegt Lauren donker. " Zo gedraag je je wel!" "Dankjewel! Echt, super! Beste vriendje ooit, jij!" Krijst Lauren. Finn kookt. "Ik begrijp niet dat ik zo dom was iets met een onbeschoft dom wicht als jou iets te beginnen!" Mijn mond valt open. Iedereen houd zijn adem in. Een pijnlijke stilte heerst er voor even. "Dan is het klaar", zegt Lauren, en ze draait zich om. Ze probeert zich groot te houden, maar de tranen staan in haar ogen. "Lauren, wacht..." Stamel ik, maar zonder nog te antwoorden rent ze weg, het onbekende in. "Dankjewel Jones", snauw ik naar Finn. "Oh wauw", zegt hij. "Nu is het dus mijn schuld?" "Nee", zegt Cat vluchtig. "Lauren reageerde wel erg heftig..." Ik zou nu zo graag beide een klap geven, maar gelukkig kan Leo nog net op tijd mijn pols pakken. "Domtoren, nu", zegt hij vastberaden. "En Lauren dan?" Vraag ik kwaad. Opassen Ava. Als je zo ruzie krijgt met Leo heb je niemand meer... "Sorry", zeg ik. "Maak niet uit", zegt hij vluchtig. "Maar we hebben geen tijd om Lauren nog terug te halen..." Ik zucht, en staar naar de winkelstraat die ze is ingerend. Ik kan haar gedaante niet meer zien. "Wat als ze nou aangevallen word?" Vraag ik angstig. "Lauren red zich wel", zegt Leo bemoedigend. "En ze draait wel weer bij". "Dat hoop ik maar", zeg ik, en ik werp een vernietigdende blik naar Finn. "Luister, nerdo", zeg ik, en ik zet dreigend een stap dichter bij. "Als Lauren ook maar iets overkomt: Het is jou schuld!" Hij kijkt me even angstig aan, vermant zichzelf, en draait zich dan om. "We gaan naar de toren", zegt hij koeltjes. Zonder nog iets te zeggen lopen we door.

"Hoe... Hoe veel... Hoe veel trappen nog?" Hijg ik. "Nog even!" Roept Cat. We lopen nu al een tijdje de trappen omhoog. We hebben maar betaald om binnen te komen. Eigenlijk zouden we een tour moeten volgen, maar daar zijn we van weggeglipt. "Kom, muziekmeid, doorlopen", grapt Leo. "Ik... Kom al, vuur... Vuurjongen", zeg ik, happend naar adem. Ik wist wel dat mijn conditie niet zo goed was. Ik was nooit goed in sport. Vroeger, tijdens de gymlessen, lachtten iedereen me uit, als ik weer eens een blunder onderging. Soms werden mijn teamgenoten kwaad op me, omdat ik ons dan heb laten verliezen... Maar meestal hield ik me gewoon schuil in een hoekje, weg van de beoordelende blikken. Mijn leven als een normaal tienermeisje was wel oké... Ik had genoeg vriendinnen, een zorgeloos leven... En nu dit. Alles is anders. Nou ja, ik ben nog steeds slecht in sport. Zal wel zo zijn omdat ik al goed ben in muziek... "De top is bereikt", roept de schelle stem van Jezz van boven. Dat is zo zo nog een stukje verderweg. Ik adem diep in, en zet er wat gas op... Uiteindelijk duw ik de deur naar het reusachtige 'balkon' open. "Hehe", hijg ik. "Nou, dat duurde even", zegt Jezz. "Blijkbaar zijn er ook dingen waar jullie niet goed in zijn". Waar heeft ze het over? Wie bedoeld ze met 'jullie?' Ik reageer gewoon niet. "Kijk dat uitzicht..." Stamelt Leo, met reusachtige ogen. Ik werp een gehaaste blik naar de horizon. Het is inderdaad mooi, maar ik kijk snel weer terug. De hoogte staat me niet aan. "Nou, Jezz, luister maar", zegt Finn stimulerend. "Oké, oké. Zorg ervoor dat er niemand hier kan komen..." "Komt voor de bakker", zegt Leo. Hij loopt naar de deur, en laat het slot smelten. "Dichtgesmolten. Alleen ik kan het openen", zegt hij. "Dankje, vuurboy", zegt Jezz met een knipoog. Wow, wacht. Was dat een flirtmove? Leo word een beetje rood, maar stelt het zich voor de rest niets aan. Jezz sluit haar ogen, en gaat een opperste concentratie in. Ze opent haar handen.

"Heilige Ceres, hoor mij, uw dochter.

Heilige Ceres, speel het geluid...

Ik open mijn oren, als u het maar laat klinken,

Dan redden en vinden wij alle uw fluit..."

Ze herhaalt de tekst een paar keer, houdt haar ogen stijf gesloten. Leo en ik werpen een angstige blik naar elkaar, maar we zeggen niks. In haar handen verschijnen verschillende dingen. Een vlinder, die het in deze periode van het jaar vast niet leuk gaat vinden, vliegt vluchtig weg. Een kwetsbaar, wit bloemetje, wat net zo snel weer oud word en verdwijnt als het tevoorschijn kwam, en een hoopje aarde, wat uit zichzelf uit haar handen valt. Ineens houdt ze op met mompelen, en opent haar ogen. "Ze geeft gehoor", zegt ze, verbaasd en overdonderd. "Hoor je het deuntje?" Vraagt Finn enthousiast. "Ja", zegt Jezz blij. "Het is zacht, en teder... En het komt uit die richting". Ze wijst naar de richting tussen mij en Leo in. "Het Zuid-Westen?" Vraagt Cat. "Ik denk het", zegt Jezz. "Kom", zegt Finn. "We gaan die fluit halen". We lopen naar de deur. Leo laat het slot weer smelten, maar voordat het weer kan opdrogen openen we vluchtig de deur. Een overdonderde groep met een tourbegeleider word zichtbaar. "Oh, eh... Hallo", zegt Leo met een scheve glimlach. De tourbegeleider begint heftig te ratelen ik haar vreemde taal, en Finn probeert haar te sussen. "Ja, eh, doei", zeg ik, en ik duw wat mensen aan de kant. De vrouw verheft haar stem, maar ik maak meer vaart naar beneden. De trap af is echt een stuk makkelijker dan de trap op. Snel duw ik de deur open, en voor ik het weet staan we weer buiten in de koude middaglucht. "En nu?" Vraagt Leo. Finn en ik zeggen iets door elkaar. "Lauren zoeken!" Herhaal ik. "De fluit zoeken!" "Daar gaan we weer..." Zegt Leo met rollende ogen. "Ik vertrek niet zonder Lauren", zeg ik vastberaden. "We doen dit voor jou, hè? De fluit zoeken", zegt Finn koeltjes. "Finn, please, rustig..." Zegt Cat. Ze pakt zijn hand. "We kunnen Lauren niet achter laten!" Zeg ik stug. Mijn ogen vallen op de handen van Cat en Finn, die nu... Elkaar beethouden. "Oh, dus dit doe je nu?" Vraag ik ongelovig. "Het is net uit met Lauren en je neemt een ander?" Finn trekt zijn hand uit Cat's, en word rood. "Laag", zeg ik geniepig. "Erg laag. Ik ga Lauren zoeken. De groeten". "Nee, wacht! Ava!" "Houd je mond, Cat", snauw ik. "Jij had ook beter moeten weten". "Het is niet..." "Ik zei houd je mond!" Ik zweer dat ik aan het letterlijk aan het gloeien ben van woede. "Leo? Wat doe je?" Vraag ik koel. "Ik, ik..." Piept hij. "Laat maar", zeg ik, en ik rol met mijn ogen. "Ik ga Lauren zoeken. Tot over een dag, hier", en met die woorden draai ik me om en loop weg, op zoek naar mijn verloren vriendin in deze onbekende stad in een onbekend land...