Deel 2

948 24 3
                                    


Langzaam loop ik toch maar naar mijn plek. Langzaam start het beeldscherm van mijn computer op.Raad eens wie er is? Hoor ik een herkende stem achter me. Ik draai me om en zie Wolfs staan. Het valt me meteen op dat hij T-shirt aanheeft en geen overhemd zoals normaal. Ik word er verlegen van hoe hij me aanstaart en draai me zonder iets te zeggen weer af. Ik zie dat Wolfs teleurgesteld is door mijn reactie, maar hij zegt niks en gaat zitten. We zwijgen en werken stilletjes veder. Af en toe glijd mijn blik op Wolfs en andersom. Zo blijven een halfuurtje zitten,ondertussen zijn Marion,Romeo en Esmee er ook. We durfen eigelijk allebei niks te zeggen. De doodse stilte word vebroken door mijn mobiel die gaat. Van Dongen zeg ik zo zacht mogelijk en luister wat. We hebben een lijk meld ik Wolfs. In automatisme staan we allebei tegelijk op en lopen naar onze auto. Ik ga achter het stuur zitten en vertel Wolfs onderweg alles wat ik al weet. Aangekomen op het plaats delict is de techniek al ter plaatste. Ik loop naar Hans het hoofd van de technische jongens. Het gaat om Peter Wiersma. Pe..p..peter? stotter ik met tranen in mijn ogen. Ken je hem? vraagt Wolfs bezorgd aan mijn gezicht te zien. Nee ik hoorde het niet goed lieg ik. Eva? Wolfs trekt me mee aan mijn pols. Wat is er tussen jou en die Peter? Niks. Lieg niet tegen me niet eef! Dat doe ik niet! Ik ken je toch Eva. Blijkbaar niet dus. Ik ruk me los en loop weg naar het lijk. Ik weet het niet eens zeker dat hij het is. Er zijn toch wel meer Peters Wiersma op de wereld? Maar ik vrees het ergste.

Ik beloof dat het leuker/beter word! Sorry ik heb weinig tijd ivm met heeeeeeel veeeeel huiswerk....Maar ik zou snel lmogelijk een nieuw deel erop

No trust - Flikken MaastrichtWhere stories live. Discover now