No trust - Flikken Maastricht

Deel 7

Dan houd ik het niet meer en barst in tranen uit. Marion pakt mijn arm en trekt me mee naar binnen. Ik laat me leiden door Marion en word op een stoel neer gezet. Marion pakt ook een stoel en zet die vlak naast die van mij. Sss stil maar eef.. Het is goed, Het is goed. Tranen blijven over mijn wangen stromen en het lijkt of het niet meer stopt. Bijna een uur lang blijven we zo zitten voordat ik iets rustig word. Wat is er toch allemaal aan de hand meissie? Vraagt Marion aan me met een bezorgde blik. En toen begon ik, van begin tot einde, van kwaad tot erger. En ook alle details worden erbij verteld... Eindelijk na al die jaren kwam het hoge woord eruit:
Het begon allemaal toen ik werd geboren, nooit had ik geboren mogen worden eveneens als mijn broertje Maurice. Het was om dezelfde reden: Mijn vader verkrachte mijn moeder en daar werd mijn moeder zwanger van. Dat gebeurde allemaal wel vaker aangezien mijn moeder stelsel matig werd verkracht alleen deze twee keer was het anders. Mijn moeder kwam er te laat achter en het kind was te groot en kon dus niet meer weggehaald worden. Op ten duur kwam mijn vader hier natuurlijk ook achter en hij wou ons houden. Mijn geboorte en het jaar daarop was niet makkelijk. Mijn moeder had niks te zeggen en mijn vader zorgde helemaal niet goed voor ons. Hij heeft zelfs een keer kookend water over mij heen gegooid! Daar heb ik nu nog steeds ernstige littekens van. Ik werd mishandeld en toen Ik twee jaar oud was begon mijn vader met verkrachtten.. Elke nacht was het het zelfde. Toen ik drie was kon mijn moeder het niet meer aan en is ze gevlucht. Door deze afschuwelijke situatie thuis ging het op school niet veel beter. Ik kon nergens tegen en begon overal over te huilen. Daardoor ben ik op de basisschool vanaf groep 6 tot mijn laatste middelbare schooljaar elke dag gepest op school, daarna in de middag mishandeld en elke nacht verkracht. Ik ging later bij de politie om te zien wat de opties waren voor mij en of mensen en kinderen zoals mij. Toen hij dat te weten kwam is hij razend geworden en heeft hij de hele wijnkelder leeg gezopen. Maar het werd er wel iets minder door. Gestopt is het alleen helaas tot nu toe niet. Maurice zag ook dingen die hij niet zou horen te zien en kreeg traumatische aanvallen te voorduren. Ik heb hem in een inrichting gestopt, daar was hij veilig. Overdag kan hij mij niks meer doen, maar elke nacht als Wolfs al slaapt sluip ik de Ponti uit. Naar het huis van Mijn vader om daar verkracht te worden. Als ik niet ga had ik er kans op dat hij dierbare mensen of zelfs mij ging vermoorden. Dus blijf ik trouw gaan. Ik begon mezelf dik en lelijk te vinden en wou afvallen en sneed mezelf.. Ik smeer elke ochtend overal een dikke laag make-up op zodat niemand mijn schramen, blauwe plekken en brandwonden ziet. Verder trok ik alles met lange mouwen en lange pijpen aan zodat niemand mijn lelijke lichaam kon zien. Tot vanochtend.. Wolfs en ik kregen een moordzaak. Peter Wiersma was vermoord en goede vriend van mijn vader. Als we deze zaak gingen oplossen gingen we vanzelf informatie over hem opzoeken en kwamen we vanzelf bij mijn vader uit en dan zou alles uitkomen. Ik zag geen andere uitweg meer dan het te vertellen...

Een extra lang deeltje en wat zeggen jullie stoppen of doorgaan? dikke kus mij 💖