No trust - Flikken Maastricht

Deel 37

Ik schets nog wat en trek het daarna met wat dikker over. Het is een arm, maar niet zomaar eentje. Eentje met een dikke spierbal, alsof de arm heel sterk is💪. In de spierbal schrijf ik 'StayStrong' Er om heen teken ik een groot roof hart. Ik kleur hem rood in. Langs de randjes van de zijkant van de arm en langs de rand wat dikker. Vanaf beide kanten steeds iets dunner tot het op het midden het dunst is. Er rond om teken ik allerlei kleine dingen:een kinderwagen, hardloopschoenen en natuurlijk WOLFS! Ik leg het blaadje omgekeerd op de hoek van mijn werkbank en pak een nieuw blaadje. Ook pak ik voorzichtig een pen uit mijn laatje en begin met grote lusletters te schrijven.

Lieve Eva,
Ik wil je bedanken voor alles wat je voor me doet. Ook wil ik jou en Wolfs veel plezier wensen met jullie kleine wondertje. Jij hebt mij kracht gegeven, maar dat wil niet uitsluiten wat jij allemaal hebt gezien en meegemaakt... Ik hoop dat je altijd sterk genoeg blijft lieve Eva...
Liefs Deemsie.

Ik ben zelf erg trots op het resultaat. Helaas gaat rekenen zo veel sneller en moeten we alweer opruimen. De blaadjes stop ik snel in het lege vak naast mijn laatje en de kleurpotloden ook. Dan gaat juf Rachel weer voor de klas staan. Tot nu toe gaat het allemaal nog wel... 'Jullie hebben allemaal goed gewerkt met rekenen jongens en meisjes! We gaan nu voor een deel beginnen met spelling, de rest maken we na de pauze af.' Yes! Denk ik spelling daar was ik goed in. Onze spellingwerkboekjes worden uitgedeeld door twee jongens die blijkbaar Martijn en Stefan heetten. De juf komt naar mij toe en geeft mij ook een spellingwerkboek. Ook geeft ze me een soort kaart, ik zie dat alle kinderen die krijgen en vraag me af waar dat ding voor bedoeld is. 'Hier Deemsie, een werkboek en een klapkaart, dit zal je helpen de spelling regels te snappen.' Ik pak het allemaal dankbaar aan. 'Ik ga nu beginnen aan een les, maar probeer jij maar te kijken of je de eerste les kunt. Als je die snapt mag je door naar de volgende. Kijk hier staat welke bladzijde van je klapkaart je moet gebruiken. Aan het eind van de les leveren jullie deze schriften in en kijk ik ze na.' Dan loopt de juf weer weg. Terwijl iedereen een nog een kabaal aan het maken is begin ik alvast aan mijn werkje. 'Ben jij daar pas?' Het is Lotte die over mijn schouder meekijkt, ik lach wat een wijsneus is ze toch. Gelukkig maakt de juf het dan stil en hoef ik niks meer tegen haar te zeggen. Terwijl juf Rachel een hele uitleg geeft probeer ik de opdrachten te maken. Het gaat me best goed af.
"Opdracht 1:
Zet een kringeltje om het cijfer waar een klinker bij staat.
1. e
2 k
3 t
4 f
5 a
6 i"

Ik kijk in mijn klapkaart. Er staat "de klinkers zijn a,e,i,o,u. Dan lees ik de vraag nog een keer en zet uit eindelijk een cirkel om de cijfers 1, 5 en 6. Zo werk ik mijn opdrachten door tot het pauze is. Als het pauze is ben ik bij opdracht 8. Het gaat me goed af. We moeten allemaal onze spullen op de hoek van onze tafel leggen en ons hapje pakken. Het is een geduw en getrek in de gang, maar uiteindelijk heb ik ook mijn hapje. Eigenlijk ben ik nog steeds misselijk van de zenuwen die door mijn lichaam gieren, mar toch eet ik het met lange tanden op. Ook kijken we naar het jeugdjournaal. Dan trekken we onze jassen aan en voor ik er erg in heb stormt iedereen naar buiten. Alleen loop ik naar buiten en neem plaats op een bankje. De wind waait door mijn haar en ik stop mijn handen in mijn zakken. Bbrrr, het is nog best fris. Ik kijk om me heen, overal rennende en gillende kinderen. Die voetballen, touwtjespringen, van de glijbaan gaan en nog heel veel meer. Verbaasd zie ik Lotte die mijn kant op komt lopen. 'Hoi, ik mag niet meedoen met tikkertje van Stella, mag ik hier zitten?' Ik knik verlegen. Haar losse haar vliegt alle kanten op. Gelukkig is het wat korter dan dat van mij anders zou het een hele klittenboel worden. Ik denk aan wat Eva zei: vriendjes en vriendinnen proberen te maken.. Blijven zitten en zwijgen is ook zo raar. Wat zei ze ook al weer... Tikkertje? Wat is dat eigenlijk? Ik besluit ernaar te vragen. 'Wat is dat precies Tikkertje?' Ik zie dat er een lach verschijnt op haar gezicht, waarschijnlijk vond ze het een leuke vraag. Ze springt van de bank en begint het hele verhaal over tikkertje, de tikker en dat er heel veel, echt heel veel soorten tikkertje zijn. Als ik vraag welke legt ze die ze kent stuk voor stuk uit. Wc tikkertje, tv tikkertje, mieren tikkertje, ziekenhuis tikkertje, onderdoor kruip tikkertje en nog veel meer zegt ze, maar die weet ze niet allemaal. Ze komt weer terug op het bankje zitten en zucht van haar vermoeide en drukke uitleg. 'Ik heb een plan' zegt ze opgewonden. Verbaasd kijk ik haar aan als ze me mee trekt van het bankje. Samen rennen we naar een soort grasveld ofzoiets. Helaas gaat net de bel weer. 'Awhhhh' Lotte doet alsof ze heeeeel zielig is. Ik moet er wel om lachen. 'Morgen?' Vraag ik aan haar. 'Is goed!' Antwoord Lotte nu weer vrolijk. 'Weetje' zegt ze als we weer naar binnen lopen. 'Jij bent mijn nieuwe vriendin!' Ik weet geen woord uit te brengen en merk dat ik bloos... Dat stomme blozen ook altijd! Ik stamel wat en heb een warm gevoel van binnen. Er is iemand die mag zonder dat ze mijn verhaal kent. Zonder dat ze me zielig vinden. Ik ben ook nog helemaal niet van plan om het op school te vertellen. Dag blije gevoel... Is wat ik denk als ik aan "mijn verhaal" denk.

Let a.u.b. niet teveel op leestekens / spelling, merci 😅😂 but Enjoy! Dikke kuss mij💖