Deel 48

512 13 4
                                    

Een paar weken later:

Deemsie pov:

Ik stop de laatste spullen in mijn koffertje. Ik ga met Eva en Wolfs een weekendje weg. Gewoon om even alles te kunnen verwerken en het een plaatsje kunnen geven. Met mijn koffertje loop ik naar beneden en Wolfs pakt de koffer over. Ik zie hoe Eva Suus probeert te sussen. Suus, ik hou nu al van haar....

Daar aangekomen:
Het is avond. Ik doe mijn oortjes in en luister naar een liedje van Ilse de lange. I still cry is mijn lievelingsnummer. Toch luister ik er nu niet naar, het brengt gevoelens op die ik wil vergeten. Daarom zet ik "a miracle" aan. Ik ga op mijn bed zitten en zing het zachtjes mee.

Het is een wonder, dat ik hier ben en dat ik bij Eva en Wolfs mocht blijven. Ze zijn zo goed voor me geweest! Steeds begin ik al iets meer te waarderen wat ik waard ben. En steeds geloof ik dat ik niet altijd sterk hoef te zijn. Als ik moet huilen staat Eva altijd voor me klaar. Dat weet ik.

Vergeten zou ik het nooit, maar alles word steeds een beetje waziger. Elke keer als ik lach gaat het een klein beetje weg. Eindelijk heb ook ik een echt huis.. Ouders, Wolfs en Eva. Een huisdier, Gentle. En een zusje, Suus. Ook heb ik andere Suus in gedachten. Voor altijd zal ze een engeltje op mijn schouder zijn. En ik weet zeker, dat ik hier nog mag zijn, ook mede dankzij haar is.

Ik luister nog wat liedjes en loop dan naar beneden. Zoals altijd is Eva druk in de weer. Wolfs vraagt haar of ze even wil gaan zitten. Met een vermoeide zucht nestelt ze zich naast hem. Ik vind het wel schattig om te zien. Suus ligt op bij Wolfs. Ik ga tegen Eva aan liggen en druk een foto van andere Suus tegen mijn hart aan. Een stiekeme traan loopt over mijn wang. 'Laat is zien.' Zegt Eva lief tegen me. Ik laat de foto aan haar zien omdat ik haar vertrouw. Het is een foto waar Suus en ik vastgebonden zitten, maar toch lachen. Lachen en dollen deden we soms nog wel is. Ik zie dat Eva ook haar tranen wegknippert. 'Een prachtige foto Deem.' Ik knik en druk hem weer tegen me aan. Ik ga dichter tegen Eva aan zitten. Ik voel me veilig. Ik voel me gelukkig. Gentle springt naast ons op de bank. Ik hou van hun allemaal!

-einde-

Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vonden! Het was mijn eerste boek en dus niet helemaal perfect, maar toch laat ik het staan want ik vind het wel grappig om terug te lezen!

DANKJULLIE voor alles!! ❤️

No trust - Flikken MaastrichtWhere stories live. Discover now