No trust - Flikken Maastricht

Deel 3

Maar Ik vrees het ergste. Steeds dichter kom ik bij de brancard waar Peter op ligt. De ogen van Wolfs die is blijven staan branden in mijn rug. Ik zie gelijk al dat hij het is..De Nike schoenen, De merk broek..Allemaal gekocht van een succesvolle drugsdeal of zelfs gestolen. Peter.."lelijk wicht, Het is tijd dat jij uit de wereld verdwijnt en daar gaan Henk en ik voor zorgen" De woorden die hij altijd tegen me zei als hij bij ons thuis was palmen mijn hersenen in. Ik staar naar het lichaam, het dode lichaam..Ik zou kunnen juichen van geluk dat ik van hem af ben. Maar Henk..Als die dit weet, hij zou meer dan kwaad zijn. Of zou hij dit hebben gedaan? Al van deze en dit soort gedachtes vliegen door mijn hoofd. Wij moeten deze zaak niet doen..Maar aan de andere kant..Hoe snel zullen de anderen Henk op het spoor zijn? En dan..nou raad maar: Dan trekken ze hem na. In gedachte zie ik het Al voor me staan
Naam: Henk van Dongen
Vader van: E. Van Dongen en M. Van Dongen
Natuurlijk trekken ze ook zijn kinderen na..Dan zien ze dat ik bij de politie werk en een broertje heb met een beperking. En dat die beperking komt door Henk. Hoe leg je dat en de rest uit? Ik moet deze zaak dus wel doen..Maar dan alsnog moeten we hem natrekken. Wolfs is goed in zijn werk en is Henk vast in 3 seconden op het spoor. Ik kan hem ook natrekken en informatie achter houden. Dat kost me mijn baan..Plus de rechter gaat zich toch afvragen waarom ik het achter hield. Dan komt alles toch ook uit. Ik heb geen idee meer wat Ik moet doen en kijk in de ogen van Wolfs die er bij is komen staan. Zijn liefdevolle ogen..Mannen ogen, Maar dit keer geen blik erin om mij pijn te doen. Dit keer om mij te helpen tegen pijn. Het voelt goed en heel even, héél eventjes..vergeet Ik alles om me heen.

Ik weet dat het lang duurde..Duizend maal sorry!! Voor de gene die wachtte...🙈