No trust - Flikken Maastricht

Deel 29

Eva:
Deemsie maakt de vacht van het hondje nat doordat ze huilt. Ik hoor dat ze wat tegen hem fluistert maar wat kan ik niet verstaan. Ik ben blij dat ik haar een heel klein beetje plezier mee kan doen. 'Zullen we nog even naar beneden?' Vraag ik lief na een paar minuten. Deemsie houdt het hondje vast alsof ze bang is hem te verliezen. 'Mag..Mag hij mee...?' Het klinkt heel verlegen, maar toch ben ik blij dat ze het aan me durft te vragen. 'Tuurlijk!' Met z'n drietjes lopen we naar beneden: Deemsie, Gentle en ik. Gentle loopt niet,maar wordt gedragen door Deemsie. Samen nemen ze plaats op de bank. Ik knuffel haar even als ze angstig om haar heen kijkt. Daarna pak ik een dekentje en sla die om haar heen. Gentle neemt plaats op haar schoot en valt in slaap. 'Chocomel?' Ze knikt kort en ik schenk een flinke beker in. Het pilletje van de arts doe ik er stiekem door heen. Als ik uit een rietje zuig smaakt het alleen naar chocomel, dus haal ik het rietje eruit en geef ik het aan haar. Gulzig neemt ze een paar sloken en zet de beker daarna op tafel. 'Wil je een film kijken?' Ik hoop dat ze dan wat afleiding heeft. 'Eentje over honden!' Ze floept het eruit zonder dat ze het zelf door heeft. 'Sorry' voegt ze er dan zacht aan toe. 'Je hoeft geen sorry te zeggen meis, kom dan gaan we een leuke hondenfilm uitzoeken.' Ik kijk naar haar hand. Ze heeft een hand om Gentle heen geslagen en laat die de hele tijd zo liggen.
Deemsie kijkt ondertussen naar de film Chesnut en langzaam worden haar tranen ook minder. Even denkt ze niet aan hiervoor, even denkt ze aan hoe leuk ze honden vindt. Ze schrikt als er een sleutel in het slot wordt gestoken. 'Dat is Wolfs maar.' Stel ik haar gerust. En inderdaad even later komt Wolfs aangelopen. Hij lacht even kort naar ons. En wenkt me mee de gang op te komen. 'Ik ga heel even met Wolfs praten op de gang, als er iets is mag je komen hé' Ze kijkt me angstig aan. 'Gentle is bij je' en met die woorden richt ze zich weet op de televisie.
'Eef, ik weet niet zo goed hoe ik dit allemaal moet uitleggen, maar Deemsie is het zusje van Suus, het vermoorde meisje... Dat is waarschijnlijk voor de ogen van Deemsie gebeurd en Jonathan was waarschijnlijk vandaag hetzelfde van plan.. Uit sporenonderzoek is gebleken dat Suus stelsel matig is verkracht. Als Deemsie haar zusje is... Kan dat ook met haar zo zijn geweest.' Tranen wellen op in mijn ogen. 'Verdomme' fluister ik zodat Deemsie het niet hoort. 'Wat?' Wolfs ogen kijken met vragend aan. 'Ik wist dat er meer was dan de ontvoering..' Ik merk dat er een traan over mijn wang rolt. Wolfs veegt hem weg en we kijken elkaar aan. En we blijven elkaar aankijken... Wat is hij toch knap denk ik in mezelf. Wolfs zijn hand raakt nog steeds mijn gezicht aan. Ik glimlach ongemakkelijk. Wolfs trekt zijn hand langzaam weg en ik merk dat ik het jammer vindt. Heel even kijken we nog naar elkaar en dan loopt Wolfs naar boven. Ik zucht een paar keer diep om tot rust te komen en loop terug naar Deemsie. Ik ga naast haar zitten en sla een arm om haar heen. Ze gaat liggen en leunt tegen borst aan. 'Jullie weten het van Jonathan en Suus hé?' Ik knik met een soort verpeste glimlach die ik uit mijn mond pers. 'Je hoeft je tranen niet meer te verbergen Deems' Als ik zie dat ze op haar lip bijt. 'Het was nooit de bedoeling dat Suus overleed..' 'Hoe bedoel je?' 'Ze.. Ik wauw gewoon niet... Ik bedoel.. Ze had zoveel pijn.. Ze lag zo op de grond..Jonathan zei...zei alleen dat...ze haar mond moest houden... Niet dat..' Ik sluit haar op in armen 'het moet verschrikkelijk zijn geweest, maar je bent veilig nu.' Gentle piept, hij is wakker geworden doordat hij tussen ons in ligt. Door onze tranen lachen we heel even omdat het zo leuk klonk. Deemsie is een speciaal meisje, dat is zeker.. Ze verdient het niet om verkracht te zijn.. Om getuige van moord te zijn.. Om ontvoerd te worden.. Om jaren opgesloten te hebben gezeten... Om haar zusje te verliezen.. Ze verdient dit niet, zo'n lief meisje... Ik hou van haar.. Ik geef om haar....

Deemsie:
Eva kijkt me aan, wat heb ik toch veel aan haar te danken. Als Eva er niet was geweest... Ik wil er niet niet aan denken. Ik kijk naar Gentle, ik ga ervoor zorgen dat hij waaks wordt en me kan beschermen. Maar ik ha hem ook leren dat hij lief moet zijn tegen Eva.. En tegen Wolfs.. Ik vertrouw Wolfs... Eva vertrouwt hem ook dus dan moet het wel goed zitten. Samen kijken we nog even naar de film, maar die hebben we helemaal niet gevolgd en is al snel afgelopen. Ik besluit zelf maar wat te zeggen, 'Nog eentje?' Eva knikt enthousiast. Ik ga mijn leven vanaf nu weer oppakken! Alles bekijken vanaf de zoninge kant. Niet meer bedenken wat er allemaal gebeurd is, maar bekijken wat ik allemaal al bereikt heb. En Suus.. Ik zal haar nooit vergeten! Uit het oog, maar nooit uit het hart! Ik kijk naar Eva, ja ik ben toe aan deze nieuwe stap. Eva en Gentle zullen me helpen. En wolfs natuurlijk ook! Ik kijk om me heen. Wolfs is boodschappen aan het doen. Gentle slaapt op mijn schoot en Eva en ik discuseren over welke film we kijken. Suus is altijd bij me, Jonathan zit vast... Zou dit het zijn? Het leven van een "normaal" meisje..? Even voel Ik me gelukkig tot de telefoon gaat. Eva neemt op maar ik zie hoe langer ze belt, hoe meer haar hart breekt. Tranen staan in haar ogen, maar die Durft ze niet te tonen. Wat zou er aan de hand zijn?

Dit deeltje is speciaal voor Deemsie! Omdat ze vandaag 16 is geworden! Happy b-day to youu!! Thank you for all!! ❤️
Dikke kuss mij💖