Puppy Love ~ [Niall Horan]

(12)

-Geçmiş-

"Bu şarkı çok sinir bozucu."

Niall'ın homurtuları bitmek bilmiyordu fakat şarkı konusunda gerçekten haklıydı. Şarkı, 0 yaş bebeklerin o sinir bozucu oyuncakların da çalan şarkılar gibiydi. Tanrı aşkına biz 8 yaşındayız!

"Buna katılıyorum"

Harry, Platonik aşığı olan Emily ile konuşmaya gittiğinden dolayı Niall ve ben kalmıştık. Bu partinin eğlenceli olacağını düşünmüştüm ama tam bir rezaletti. Yiyecekler bayattı, içecekler şeftali suyuydu ve benim şeftaliye alerjim olduğu için içemiyordum, şarkılar berbattı. Yani anlayacağınız Mrs.Plawn hayal ettiğim kadar güzel bir iş çıkaramamıştı.
Niall, somurtgan surat ifadesini bozarak gülümsediğinde istemsizce bende gülümsedim. Bu gülümseme iyiye işaret değildi en son böyle gülümsediğinde, duvarları boyadığımız için okulumuzun müdürü tarafından ceza almıştık. Hey bakmayın öyle! Sadece sünger bob'u çizmek istemiştim.

"Gel benimle Eva."

Nereye olduğunu sormayacaktım. Şu sıkıcı ve uyduruk yerden kurtulmak için cehenneme bile gidebilirdim. Niall beni şaşırtarak bileğimden değil elimden tutmuştu. İçime bir sıcaklık yayılırken yanaklarımın kızardığını hissettim. Hadi ama Eva sadece elini tuttu!

"Sanırım burası o lanet yerden daha iyi"

Şuan tahminimce partinin yapıldığı yerin arka bahçesindeyiz. Niall, boşaltılmış havuzun kenarına otururken ben ayakta dikilmiş etrafa bakınıyordum.

"Boo oturmayı düşünmüyor musun?"

Niall elini yanına vurarak yanına gelmemi işaret etti. Şuan ıssız bir arka bahçede oturuyor olmamız ürpermemi sağladı. Ne yani şu sahte çalılığın arkasından bir katil balina çıkıp, bizi bıçaklayabilirdi. Farkındayım şuan fazlasıyla saçmaladım.

"Üşüdün mü?"

Kafamı olumlu anlamda sallayarak Niall'a baktım. Korktuğumu anlamasını istemiyorum ve birde saçma düşüncelerimi. Niall küçük kollarını etrafıma doladı ve beni kendisine çekti.

"Hey Niall! ne yapıyorsun?"

"Seni ısıtmaya çalışıyorum Boo. Üzgünüm ceketim içeride kaldı"

Nasıl bu kadar kalbimin hızlanmasını sağlayabiliyordu? Veya bu hissettiğim neydi? Onun beni korumasını, benimle ilgilenmesini, yanımda olmasını seviyorum. Ama bu duygular aynı zamanda kafamı karıştırıyordu. Biz daha 8 yaşındayız ve benim böyle hissetmem bana yanlış geliyor.

"Yıldızlar ne kadar güzel değil mi Boo?"

Düşüncelerimden ayrılıp kafamı gökyüzüne kaldırdım. Gerçektende öyleydi.

"Evet...evet çok güzeller."

"Keşke şuan Lucky'de yanımızda olsaydı. Annesi ve babasının ne kadar uyumlu olduğunu görürdü"

Lucky'i gerçek bir çocukmuş gibi kabul etmesi, kıkırdamamı sağladı. Sonuçta o bir oyuncak bebekti.

"O bir oyuncak bebek NiNi"