Puppy Love ~ [Niall Horan]

(17)

-Geçmiş-

"Ne demek burada kilitli kaldık?!"

Bu olamazdı! Olmamalıydı! Bu küçücük depoda sıkıp kalmış olmamız yetmiyormuş gibi klostrofobim herşeyi zora sokuyordu. Nefesinin daralmaya başladığını hissettiğimde gözlerimi kapatıp Niall'ın elini daha fazla sıktım.

"Boo, sen iyi misin?"

Niall, bedenini bana çevirip başımı, küçük ellerinin arasına aldı.

"B-biz burada kapalı kaldık. Ben nefes alamıyorum"

Cümlenin sonunda kaybolan sesim aklıma kötü şeylerin gelmesini sağlıyordu. Ya kimse bizi bulamazsa? Ya burada açlıktan Ölürsek? Ya nefessiz kalıp komaya girersem?

"Eva!"

Niall beni sarstığında kafamı kaldırıp onun mavi gözlerine odaklandım.

"Şimdi sakin ol Eva. Kurtulacağız tamam mı? Gerekirse seni buradan çıkarmak için kapıyı bile kırmayı deneyeceğim. Şimdi gözlerimin içine bak ve derin nefes al."

Onun sözünü dinleyip odaklandığım gözlerinden, gözlerimi ayırmadım. Derin bir nefes alıp geri verdiğimde vücudumun dakikalarda bunu beklediğini anladım. Ellerimin titremesi azalırken, başımın ağrısı da kaybolmuştu. Sakinleştikten sonra Niall'a sarıldım. Eğer o olmasaydı şuan ölmüş olacaktım, gerçi o olmasaydı burada bu hale düşmüşte olmayacaktım. Lanet olsun sana Pis İrlandalı ama hayat kurtaran kahraman!

"Buradan nasıl çıkacağız NiNi?"

Niall, beni Kolilerin oraya çekip otutturdu ve kendiside yanıma oturdu. Buradan çıkmamız imkânsız gibi bir şeydi. Deponun demir bir kapısı, tam 3 tanede kilidi vardı. Biri kimya deposuna neden bu kadar kilit koyardı ki? Tanrı aşkına hırsız gelse "AA ne kadar güzel bir madde hemen bunu çalıp dünyaya hükmediyim" mi diyecekti? Saçmalık!
Doğruyu söylemek gerekirse Niall yanımdayken daha rahattım. Onun beni bırakmayacağını biliyordum, ona güveniyordum.
Niall, başımı tutup omzuna yatırdı ve bir tutam saçımı eline alıp oynamaya başladı.

"Kurtulacağız Boo. Bir şekilde buradan çıkacağız"

Karnımın gurultusu küçük depoyu doldururken Niall kıkırdadı.

"Sanırım biri fena halde acıkmış?"

"Eğer geri zekalı bir NiNi gelip öğle yemeğine bir ders kala beni depoya indirip sonrada orada kilitli kalmamızı sağlamasıydı şuan yemekhane deki öğrenciler gibi yemek yiyor olurduk. Ama durun biri macera yaşamaya çok meraklı!"

Kafamı kaldırıp ters bakışlarını Niall'a attım.

"Bak Eva ben özür dilerim."

"Birazdan açlıktan şu cam kapları yerken de özür dilersin NiNi"

Niall, sessiz bir kahkaha atıp bana baktı.

"Umarım su cam şeyler lezzetlidir çünkü şuan seni bile yiyebilirim."

-Şimdi-