KARANLIĞI ATEŞE VER - GÖLGE ADAM

2. Bölüm: "Saf Korku"

Bölüm şarkısı: Blueneck– Sirens

✥

2. Bölüm: "Saf Korku"

Üstüme çöken koca bir ağırlık vardı. Beni yattığım yumuşak yere daha fazla bastırıyor ve nefes almama engel oluyordu. Öyle çok boğucuydu ki üstümdeki ağırlığı kaldırmak isterken buldum kendimi. Kollarımı hareket ettirmek ve beni boğan bu histen kurtulmak istedim. Uyuşan vücudum hareket etmemekte ısrar ediyordu. Sanki üzerime çimento dökülmüştü de böyle kaskatı kalmıştım. Ben uyuşuk zihnimle ve gergin bedenimle uğraşırken bir kadın sesi doldurmuştu odayı. Boğuk, uğultu şeklinde gelen sesi algılamakta biraz zorlanmıştım.

"Bunu yapma!" diye tıslamıştı önce. "Yanlış yapıyorsun."

Duyduklarıma herhangi bir anlam yükleyememiştim. Beynimin sigortası atmıştı, aydınlanmama yardımcı olmuyordu. Karanlık bir odada, köşeye pusmuş bekliyordum. Ne olacağını, ne yapacağımı bilemez bir şekilde ürkek bakışlarımı bir şey görmek umuduyla çevrede dolaştırıyor ama hiçbir şey göremiyordum. Algılarım körelmişti.

"İşime karışma!" Sert bir erkek sesi kadına cevap verdikten sonra bir devrilme sesi duydum. Hemen ardından ise birkaç küfür gelmişti.

Nerede olduğumu, kimlerle olduğumu bilmiyordum. Tüm bu yorgunluğuma rağmen gözlerimi aralayıp ne olup bittiğine bakmak istedim ama kirpiklerim sanki birbirine bir yılan misali dolanmıştı. Gözlerimi aralamama izin vermiyordu. Boşuna çabaladığımı fark ettiğimde birbirine bastırdığım dudaklarım daha fazla gerildi.

Berbat hissediyordum.

Yavaş yavaş üzerime çöken bu huzursuzluk beni yattığım yere daha da bastırmaya başlamıştı. Yeniden teslim olmamı, pes etmemi istiyordu. Gergin bedenimi sakinleştirmeye çalıştım ama vücuduma dolanan zehirli yılanı görmezden gelmek zordu. Benden istediği bir şey vardı. Vücudumda bir şey arar gibi dolanıyor ve beni rahatsız ediyordu. Bu histen kurtulmak adına ona istediğini alması için izin verdim.

O yılan elimde kalan bilincimin son kırıntısını da alıp tıslayarak vücudumdan uzaklaşırken gergin bedenim gevşemiş ve kendini yeniden uykuya teslim etmişti.

Kısık sesli bir müzik sesi duydum. Boğuk, uzaktan gelen bir müzik sesiydi. Onu duymak için dikkat kesildim ve yeniden sahip olduğum bilincime sıkı sıkı tutundum.

Gece üzerimde gezinen yılan bilincimi yeniden bana vermişti.

Kulaklarıma dolan müziği dinlerken yanımda bir kıpırtı olduğunda kaşlarım çatıldı. Aynı anda burnuma daha önce hiç almadığım kadar müthiş bir koku dolmuştu. Tanımlaması zor olan bu kokuyu daha fazla almak için nefeslerimi sıklaştırdım. Her nefes alışımda koku biraz daha fazla geliyor ve ciğerlerimi sevindiriyordu.

Vanilya ve baharat gibi kokuyordu.

Evet, tam olarak böyle kokuyordu ve bu koku zihnimin giderek daha da açılmasına neden olmuştu.

Gözlerimi zorlukla aralayıp bana yabancı olan tavana gözlerimi diktiğimde birkaç saniye neler olduğunu anlayamamıştım. Dün gece sanki zihnimden bir an için silinmişti. Bomboş bir ifadeyle tavana bakarken zihnimin derinliklerinde atan sigortayı buldum ve çalışması için düğmeyi yeniden yukarı kaldırdım. Bütün zihnim bunun üzerine aydınlanmış ve dün gecenin bütün anılarını zihnime uçuşturmuştu.

Sonbaharda oradan oraya savrulan yapraklar gibi bütün anılar ardında toz duman bırakarak kendini hatırlattı.

Tuvalete gitmiştim. Evet, işemem gerektiğini söyleyerek kızların yanından ayrılmıştım ve tek başıma tuvalete gitmiştim. Sonra ne olmuştu? Ensemde tuhaf bir sıcaklık hissetmiştim ve sonra da kulaklarımda bir uğultu. Zihnimde gürültü yapan uğultunun çok rahatsız ettiğini hatırlıyorum. O kadar rahatsız ediciydi ki başımın dönmesine, ayaklarımın titremesine engel olamamıştım. Sanki oracıkta bayılacaktım.