KARANLIĞI ATEŞE VER - GÖLGE ADAM

9. Bölüm: "His"

Bölüm şarkıları:

Fever Ray - Keep the Streets Empty for Me

NF - Paralyzed

* Beğenerek ve yorum yaparak bana destek olabilir ve ailemizin büyümesine yardımcı olabilirsiniz. Lütfen eksik etmeyin.*

*Satır arası yorumlarına aşığım.*

İyi Okumalar!

✥

9. Bölüm: "His"

"Seni burada görmeyi beklemiyordum."

Ben de beni burada görmeyi beklemiyordum ama hayat bazen biz insanları olmaması gereken yerlere sürüklüyordu. Burada olmak, bu kadının karşısına yeniden çıkmak elimde olan bir şey değildi. Keşke elimde olsaydı.

Derin bir nefes alıp omuzlarımı silkerken adımlarım çoktan deri koltuğa doğru yönlenmişti. Buraya bir şeyler öğrenmeye gelmiştim ve uzun bir süre burada olacağımı hissedebiliyordum. En azından konuşacağımız şeyleri ayakta dinleyemeyeceğimin farkındaydım.

"Sana söylememiz gereken şeyler var." Dedi Duru. Yanıma oturup Camilla'ya bakarken sessiz kaldım. Bütün o yaşadıklarımı gerçekten de bu kadına anlatabilir miydim emin olmak istiyordum. Beni yargılamayacağından, deli damgası yapıştırmayacağından.

Sanki bu kadının yaptığı çok normal, Efsa! Kadın bir medyum olduğunu iddia ediyor...

İçimden geçen her şey kelimesi kelimesine doğruydu. Önceki ben bu kadının tam bir yalancı olduğundan emindim, normal biri olmadığını düşünürdüm. Şimdi ise durumlar biraz farklıydı.

Belki de yaşadıklarım, bu tür insanları yargıladığım için başıma gelmişti.

"Devam mı ediyor?" diye sorarken kendinden emin çıkan sesi karşısında kaşlarımın çatılmasına engel olamadım. Devam edeceğinden emin olduğu şey tam olarak neydi bilmiyorum ama bunu öğrenmeden burada gitmeyecektim.

Sorusunu önemsemedim. Direkt olarak bana bildiği şeyi söylemeliydi, buna ihtiyacım vardı. "Neyi biliyorsun?" diye sordum, kelimeler dudaklarımdan kayıp giderken dilimde silik sızılarını bırakıyordu. Bu konu hakkında konuşmaktan nefret ediyordum.

Duru ise Camilla'nın sorusunu fazlasıyla önemsemişti. Benim sorumu duymazdan gelerek yine kendi öğrenmek istediği soru üzerine yoğunlaştı. "Devam ettiğini düşündüğün şey ne?"

Camilla'nın zihninde dönüp dolaşan düşüncelerin adım seslerini neredeyse duyabiliyordum. Gözleri Duru ve benim üzerimde mekik dokudu. En sonunda beni hedef aldığında, "Birçok şey biliyorum." Demişti. Birçok şeyden kastının ne olduğunu biraz daha açması gerekiyordu, zira bahsettiği o birçok şeyin birini bile bilmiyordum. Cevap vermemi beklemeden dudaklarını yeniden araladı. "Rüya görmeye devam ediyor musun?"

Geçen gün gördüğüm rüyanın izleri bir bir zihnime doluşurken kirpiklerim titredi. Bir insan nasıl olur da rüyasını bu denli net hatırlayabilirdi? Nasıl olur da rüyasındaki gerçekliği iliklerine kadar hissedebilir ve kalbine onun izini mühürleyebilirdi? Bu, son zamanlarda oldukça iyi yaptığım bir şeydi. Dudaklarımı araladım ama sesim çıkmadı. Başımı küçük bir hareketle sallarken Duru sessizliği yutmuştu. Yanımdaki varlığını bile hissedemeyecek durumdaydım.

"Başka?" diye sordu. Anlamadan ona baktım. "Başka ne oldu?"

Zihnime doluşan bir anı acı dolu haykırışlarla kendine yer bulmaya çalıştı. Onca dağınıklığı önemsemeden tam ortada durdu ve korkumu içti. Her yudumunda daha çok büyüyor, her korkumu hissettiğinde daha çok genişliyordu. Keskin tırnaklarını zihnime sapladı, boydan boya duvarlarını çizerken yüzünde acı dolu bir gülümseme vardı. Yaşadığım o anı acı içindeydi, o kadar acı içinde olmasına rağmen bana acı vermekten de çekinmiyordu. Benden intikam istiyordu. Onu unutamadığım için, onu zihnimin bir köşesine bırakıp aç kalmasını sağladığım için benden intikamını alıyordu.